Θα παρακαλούσα, αδελφοί μου, την ώρα αυτή πολύ να ευχαριστήσουμε την Παναγία μας για όλα όσα έκανε σ’ εμάς τους ανθρώπους. Αυτή έδωσε την ανθρώπινη φύση στον Χριστό, και έγινε άνθρωπος ο Κύριος και μένει έκτοτε Θεάνθρωπος. Και μας έδωσε ο Κύριος, αλλά και μας δίνει, όλα τα αγαθά. Και όσο κι αν ευχαριστούμε τον ίδιο τον Κύριο, αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστούμε και την Παναγία, η οποία είναι συνεργάτις του Θεού σ’ αυτό το έργο.
Νιώθουμε την ανάγκη να ευχαριστούμε πάντοτε την Παναγία, και σήμερα που μας αξίωσε ακόμη μια φορά να λειτουργήσουμε, ακόμη μια φορά να βρεθούμε μέσα σ’ αυτό το μυστήριο της χάριτος του Θεού, να βρεθούμε μέσα στη βασιλεία του Θεού, και να γίνουμε έτσι κοινωνοί του Κυρίου, των αγίων, και της ίδιας της Παναγίας. Διότι μέσα στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας γινόμαστε, δια του Κυρίου και εν τω Κυρίω, κοινωνοί και των αγίων. Και έτσι και οι άγιοι δεν μένουν μακριά μας, και απλώς τους ενθυμούμαστε, τους παρακαλούμε και τους ευγνωμονούμε, αλλά εν Χριστώ είναι μέσα μας, όπως και η Παναγία μας είναι κοντά μας, μέσα μας.
Και έτσι κανείς, καθώς δια του μυστηρίου γίνεται κοινωνός του Θεού, της Αγίας Τριάδος, των αγίων, γεύεται όλα τα αγαθά που έδωσε και δίνει ο Θεός, είτε απευθείας είτε δια μέσου των αγίων. Το αισθάνεται κανείς αυτό, και έτσι είναι ακόμη πιο πηγαία η ευγνωμοσύνη και η ευχαριστία.
Και όσο κι αν μέσα από τα ιστορικά γεγονότα βρίσκει κανείς τον Θεό, βλέπει μέσα σ’ αυτά την παρουσία του Θεού, την πρόνοιά του, την αγάπη του, και ευγνωμονεί – και ευγνωμονούμε ειδικότερα την Παναγία μας σήμερα για το γεγονός αυτό, ότι σκέπασε εμάς όλους, αυτόν τον λαό, αυτό το γένος – όμως μέσα από τη θεία Λειτουργία, μέσα από το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας όλα αυτά τα αισθάνεται κανείς καλύτερα, τα ψηλαφά, καθώς όλα αυτά μέσα στο μυστήριο φωτίζονται πολύ περισσότερο, και τα βλέπει κανείς, τα εκτιμά, τα αξιολογεί πολύ περισσότερο· οπότε ευγνωμονεί, ευχαριστεί ακόμη περισσότερο.
Μάλιστα, ξέρουμε ότι η καλύτερη ευχαριστία που έχουμε να προσφέρουμε στον Θεό και στη μητέρα του είναι η θεία Λειτουργία. Δεν μπορεί ο άνθρωπος ποτέ να ευχαριστήσει άξια, όσο πρέπει, όσο χρειάζεται. Μέσα όμως στη θεία Λειτουργία, δια της θείας Λειτουργίας, η οποία λέγεται Ευχαριστία, ευχαριστούμε τέλεια, απόλυτα τον Θεό και τη μητέρα του και τους αγίους.
Ευγνωμονούμε λοιπόν και την Παναγία μας για όλα τα αγαθά και για τη Λειτουργία που μας χάρισε σήμερα. Και ευγνωμονούμε και ευχαριστούμε τον Θεό και τη μητέρα του δια της Λειτουργίας αυτής που τελέσαμε. Πιστεύουμε και νιώθουμε ότι, όσο άπειρος είναι ο Θεός, τόσο άπειρη είναι και αυτή η ευχαριστία μέσα από το μυστήριο. Άπειρη είναι αυτή η ευχαριστία, που είναι το ίδιο το μυστήριο, γιατί ο ίδιος ο Θεός προσφέρει, προσφέρεται, δέχεται, και όλα αυτά τα ξαναδίνει πάλι σ’ εμάς για να μας αγιάσει.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “Θέλεις να αγιάσεις;”, Οκτώβριος, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2018, σελ. 311.