Η προς το Θεό αγάπη
Στην Κιβωτό της Ορθοδοξίας
Η προς τον Θεόν αγάπη υπάρχει εις διαφόρους βαθμούς: Όστις ανθίσταται εις κακούς λογισμούς, ούτος αγαπά κατά το μέτρον αυτού τον Θεόν.
Όστις αγωνίζεται κατά της αμαρτίας, παρακαλεί τον θεόν όπως δίδη εις αυτόν δύναμιν, ίνα μη αμαρτάνη, αλλ’ εξ αδυναμίας προσκόπτει εισέτι προς την αμαρτίαν και θλίβεται διά τούτο και μετανοεί. Ούτος έχει την χάριν εν τω βάθει της ψυχής και του νού, αλλά τα πάθη δεν έχουν εισέτι ηττηθή.
Όστις δε υπερενίκησε τα πάθη, ούτος δεν έχει πλέον αγώνα, αλλά μόνον προσέχει εαυτώ εν παντί, όπως μη πέσει εις αμαρτίαν. Ο τοιούτος έχει την χάρην μεγάλην και αισθητήν.
Όστις αισθάνεται την χάριν και εν τη ψυχή και εν τω σώματι, ούτος είναι τέλειος ανήρ, και εάν διαφυλάξη την χάριν ταύτην, το σώμα αυτού αγιάζεται και αποβαίνει άγιον λείψανον.
