Λουδάρος Ανδρέας
Ένα πράγμα δεν μου άρεσε ποτέ, τα μισόλογα, γι αυτό και δεν ήμουν ποτέ καλός στα… παραπολιτικά. Κάποια πράγματα πρέπει να τα λέμε «στα ίσια», «σταράτα», έτσι για να μπορεί να καταλαβαίνει ο καθένας τι θέλουμε να πούμε.
Σας τα λέω αυτά, γιατί τις τελευταίες ημέρες ένα site που έχει σχέση με τη δημοσιογραφία όσο οι καρχαρίες με τα βουνά, προσπαθεί -θέλω να ελπίζω λόγω άγνοιας- να βάλει την Εκκλησία σε μια κατάσταση άνευ προηγουμένου.
Έγραψε ο Μητροπολίτης Σύρου μια επιστολή, προσπαθώντας ο άνθρωπος να αποτυπώσει στο χαρτί την αγωνία του, που είναι πράγματι και αγωνία μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης, για το μέλλον της Εθνικής Τράπεζας.
Αν και έχω σημαντικές επιφυλάξεις για την ορθότητα των στοιχείων αυτής της επιστολής, όπως για παράδειγμα η προ τριετίας (!) μελέτη της αξίας των ακινήτων της Εκκλησίας (ξέρετε Σεβασμιώτατε πόσο έχουν πέσει τα ακίνητα τα τελευταία τρία χρόνια;) εντούτοις δέχομαι, γιατί δεν έχω περί του αντιθέτου αποδείξεις, το καλοπροαίρετο της ενέργειας.
Την έστειλε υπηρεσιακά, στον αρχιεπίσκοπο και τους συνοδικούς. Δεν την κοινοποίησε στα Μέσα. Καλά ως εδώ. Μέχρι τη στιγμή που διάρρευσε.
Δημοσιογράφος είμαι κοντά στα 18 χρόνια και είμαι ο τελευταίος που θα κατηγορούσε μια «διαρροή». Κι εμείς τι θα γίνουμε κλέφτες;
Οι διαρροές όμως έχουν πάντα ένα λόγο όταν γίνονται. Πότε δεν γίνονται κατά λάθος και ποτέ τυχαία. Αν η επιστολή διέρρευσε από την πλευρά του Μητροπολίτη, όποιος είχε αυτή τη «φαεινή» ιδέα του προσέφερε κάκιστες υπηρεσίες.
Αν πάλι διέρρευσε από αλλού, σίγουρα για καλό δεν έγινε. Και εξηγώ.
Με τη διαρροή αυτή τόσο ο αρχιεπίσκοπος όσο και η Σύνοδος «καπελώνονται» κανονικότατα αφού πλέον δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μια «ιδέα» που τους έφτασε με το ταχυδρομείο, αλλά ένα γεγονός.
Η κοινή γνώμη ενημερώθηκε ότι η Εκκλησία (σίγα μην κάτσουν τώρα να καταλάβουν τη διαφορά της ιδεας με την πραγματικότητα) σκοπεύει να σώσει με την περιουσία της την ελληνική ταυτότητα της Εθνικής.
Και να τα συγχαρητήρια στον Μητροπολίτη και να τα «μπράβο» και οι «φιλοφρονήσεις», να σου και οι αρθρογραφίες περί του ριζοσπαστικού και δυναμικού τολμήματος.
Κάποια δημοσιεύματα δε, ήταν τόσο πανηγυρικά λες και η Εκκλησία ξανασήκωσε το λάβαρο της Αγίας Λαύρας. Νόμιζαν, ορισμένοι συνάδελφοι μου και όχι μόνο, ότι βρήκαν τον νέο Χρυσόστομο Κύπρου που βάζει την περιουσία της Εκκλησίας για να σωθεί το κράτος. Αδέρφια… μην μπερδεύεστε. Άλλο Ελλάδα άλλο Κύπρος. Στην Κύπρο η Εκκλησία έχει επιχειρηματική δράση (και καλά κάνει) και δεν τρέχει να πάρει θαλασσοδάνεια για να συμμετάσχει σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου.
Για να μην πω γι αυτούς που έτρεξαν να πιάσουν «στασίδι» για το υπό της Εκκλησίας ελεγχόμενο Δ.Σ. της Εθνικής.
Εν αγνοία (;) του λοιπόν, ο Μητροπολίτης Σύρου έφερε την Εκκλησία στο επίκεντρο μιας συζήτησης, που και δημιούργησε απίστευτες προσδοκίες στο λαό που σαν την έρημο περιμένει τη σταγονίτσα να του σβήσει λίγο το λίβα και αντικείμενο πολιτικής και άλλης εκμετάλλευσης έτυχε από «γνωστούς- αγνώστους» που όπου γάμος και χαρά σπεύδουν πρώτοι.
Τι να βγει να πει τώρα ο Αρχιεπίσκοπος και η Σύνοδος στους Έλληνες που νομίζουν ότι η Εκκλησία θα κρατήσει ελληνική την Εθνική; Τι θα πει στον λαό η επίσημη Εκκλησία, που για μια ακόμη φορά θα βρεθεί απολογούμενη για την «τεράστια» «μυθική» και «αμέτρητη» περιουσία της που «δεν μοιράζεται με το λαό»;
Βέβαια και ο Μακαριώτατος είχε πει κάποια στιγμή για οικόπεδα και χωράφια που θα παραχωρούνταν σε νέους αγρότες, δημιουργώντας πάλι προσδοκίες. Να τα λέμε κι αυτά.
Με όσους κι αν μίλησα τις τελευταίες μέρες που το θέμα αυτό «παίζει» δεν βρήκα έναν που να μου πει οτι η ιδέα είναι βιώσιμη. Ρώτησα Μητροπολίτες, ρώτησα οικονομολόγους, ρώτησα όποιον βρήκα μπροστά μου. Ουδείς!
Δεν θέλω να πιστέψω ότι πρόκειται για ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα γιατί ο Μητροπολίτης Σύρου δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες πρακτικές. Αυτό που ξέρω και θέλω να σας πω είναι ότι οι Έλληνες ήμαστε πολύ μα πολύ πιεσμένοι και κάτι τέτοιες ενέργειες αν μη τι άλλο, μόνο καλό δεν κάνουν.