Ιερή τιμή
Τρεις πληροφορίες θα μας δώσει το αυριανό αποστολικό ανάγνωσμα. Αφορούν πρώτους καιρούς του χριστιανισμού και κρύβουν χαρές και λύπες. Η αρχή είναι πάντα δύσκολη, ιδίως όταν αυτή έρχεται για να ταράξει συνήθειες, συνειδήσεις και στερεότυπα.
Ο λιθοβολισμός του Στεφάνου δεν είναι ευχάριστη είδηση. Είναι ο πρωτομάρτυρας της πίστης μας, η αρχή μιας ατέλειωτης (έως τις ημέρες μας) στρατιάς ανθρώπων που δεν δείλιασαν έναντι του διωγμού και ας στοίχισε το θάρρος τους την ίδια τη ζωή τους. Το ότι πήγαν σε πολλά μέρη οι Απόστολοι κηρύττοντας τον Αναστημένο Κύριο είναι η επομένη είδηση. Φοινίκη, Κύπρος, Αντιόχεια, Ταρσός τις απαριθμεί ο Ευαγγελιστής για να δώσει χαρά ότι ολοένα και περισσότεροι αποδέχονται με άνεση το μήνυμα της νέας πορείας και ζωής που δίδασκαν οι μαθητές Του. Είχαν την αναφορά τους σ’ Εκείνον, έπρεπε να λάβουν και τ’ όνομα: « χριστιανοί »! Από τότε μέχρι σήμερα, πέρα του προσωπικού ονόματος ή της οικογένειάς μας, διαθέτουμε και ένα κοινό και μοναδικό ταυτόχρονα, το « Χριστιανοί ». Όλοι είμαστε αδέλφια∙ παιδιά ενός Πατέρα, του Θεού και μιας Μητέρας, της Εκκλησίας.
Αναμφισβήτητα μάς χαρίσθηκε ταυτότητα που πρέπει να τιμήσουμε, να αξιοποιήσουμε και να διαφυλάξουμε με ιερή ευθύνη. Έχει αρχή τον Χριστό και στη διαδρομή της ποτίσθηκε με τις θυσίες μέχρι αίματος, με αγώνες μέχρι δακρύων, με ζωές μέχρι αγιότητας. Είναι η κληρονομιά μας, πρέπει και να τη διαχειρισθούμε ανάλογα.
Υπάρχει όμως και μια δυσάρεστη παράμετρος. Όσο βαρύ και αν είναι το φορτίο που φέρει το όνομα «χριστιανός», τόσο έχει ξεχασθεί, ξεφτίσει ή παραποιηθεί. Τη ζημιά που δεν κατάφεραν να προξενήσουν διώκτες του χριστιανισμού, επιχειρούν άνθρωποι του σήμερα. Η ταυτότητα ενοχλεί, γιατί παραπέμπει σε παρελθόν ένδοξο, με προσπάθεια του σήμερα και σε προοπτική αιώνια. Αυτή η αλληλουχία δεν εξυπηρετεί όσους νομίζουν ότι μακριά ή χωρίς Χριστό θα επιβάλλουν τα σχέδιά τους και οι άνθρωποι θα χάσουν τον προσανατολισμό τους.
Για τον λόγο αυτό προσπαθούν να αλλοιώσουν την χριστιανορθόδοξη ονοματοδοσία κατά το Βάπτισμά μας, να την υποβιβάσουν σε απλή ληξιαρχική πράξη και να καταλήξει αυτή σε τυπική κοινωνική εκδήλωση. Έτσι αισθάνονται ότι αποχρωματίζουν την ομορφιά που κρύβει το «χριστιανός».
Εδώ υπάρχει η προσωπική ευθύνη του καθενός ξεχωριστά και σαν Εκκλησία συλλογικά. Όταν θα δίνουμε δικαίωμα, όταν οι επιλογές μας θα είναι επιπόλαιες και όταν η σκέψη μας απομακρύνεται από τον Κύριο, τότε θα επιτυγχάνεται ο σκοπός των νεωτεριστών, των άθεων, των αιρετικών. Θα βρίσκουν εύκολο έδαφος στις πρωτοβουλίες μας και άνετη δράση στο έργο μας. Ας το προσέξουμε!
Φέρουμε όνομα τιμής και επίθετο ευθύνης. Να το αντιληφθούμε έγκαιρα. Όταν η λήθη θ’ ακουμπήσει τη ζωή μας και η άγνοια τη βιωτή μας, δε θα πρέπει να μας φταίνε οι υπόλοιποι, αλλ’ ο εαυτός μας που επέτρεψε την αδιαφορία, την πλάνη, την αποστασία. Θα έχουμε ήδη χάσει όνομα και ψυχή.
του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Χρυσόπουλου για το dogma.gr
