Ιερομόναχος Γαβριήλ Διονυσιάτης (1886 – 24 Οκτωβρίου 1983)
Μία εξέχουσα μορφή ηγουμένου που με το κύρος, τη γνώση, τη διάκριση και την πνευματικότητά του κυριάρχησε στον αθωνικό εικοστό αιώνα. Υπήρξε ηγετική μορφή του Αγίου Όρους, χαρισματούχος Γέροντας, διακριτικός Πνευματικός, γλαφυρός συγγραφέας, ελκυστικός ομιλητής, εξαίρετος αρθρογράφος κι επιστολογράφος, ακούραστος άνθρωπος, υπομονετικός μοναχός, ονομαστός Διονυσιάτης, υποδειγματικός Αγιορείτης. Η δράση του αξιόλογη, η αγάπη του στον ιερό τόπο μεγάλη, η γνώση της ιστορίας του καταπληκτική, η μέριμνά του για την ιδιαιτερότητα του υπερχιλιόχρονου αθωνικού μοναχισμού και των δικαίων των υπερχιλίων αζύγων σημαντική. Η ευφυΐα του, η απέραντη μνήμη του, η χαριτολογία του, η διάκριση, η πίστη, η θεοσέ¬βεια, θεοφοβία, φιλοθεΐα, φιλαδελφία και φιλανθρωπία κοσμούσαν τον αιωνόβιο «παππού» μας.
Από τον Μεσενικόλα Καρδίτσας ήλθε το 1910 στη μονή Διονυσίου. Νέος τοποθετήθηκε οικονόμος στο μετόχι της μονής του Ορφάνι Παγγαίου. Κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο αιχμαλωτίσθηκε για την εθνικοθρησκευτική του δράση και μεταφέρθηκε όμηρος στη Βουλγαρία. Μετά την απελευθέρωσή του επέστρεψε στη μονή της μετανοίας του. Το 1936 εξελέγη ηγούμενος της μονής του, θέση που διατήρησε επί μία ολόκληρη τεσσαρακονταετία. Ως ηγούμενος ανέπτυξε μεγάλη δράση για την εξωράιση της αγαπητής μονής του, την καταλογράφηση του κειμηλιακού της πλούτου, την επάνδρωση και την προβολή της με τις μυρίπνοες γραφές του. Τη μονή του κατέστησε πρότυπο αυστηρό κοινόβιο.
Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 24.10.1983, ήσυχα και ειρηνικά, υπομένοντας ασθένειες και γεράματα, στο νοσοκομείο της μονής, με τη φροντίδα των καλών μοναχών του. Εκεί τον γνωρίσαμε κι εμείς οι ανάξιοι θαυμάζοντας τον ωραίο λόγο του, το σπινθηροβόλο πνεύμα του και το πολύ ενδιαφέρον του για τη μονή του και το Άγιον Όρος. Μέχρι τα τέλη του διατηρούσε πλήρη διαύγεια πνεύματος κι έδινε σοφές συμβουλές στους επισκέπτες του από την πολύτιμη πείρα του και τις πολλές του γνώσεις. Η εξόδιος ακολουθία του θύμιζε αναχώρηση οσίου: επίσκοποι, ηγούμενοι, ιερείς, ιεροδιάκονοι, μοναχοί, καθηγητές, αξιωματούχοι εξήραν το ήθος του, το κύρος του, την προσφορά του. Ως ομιλητής, ιεροκήρυκας, εξομολόγος και συγγραφέας διακρίθηκε άριστα.