Ισότητα
Ο τελευταίος στίχος του αυριανού αποστολικού αναγνώσματος αποτελεί το καλύτερο κήρυγμα περί ισότητας. Οι πάντες έχουν δικαίωμα ζωής κατά Χριστό και το προνόμιο της σωτηρίας. Δεν είναι ο χριστιανισμός κλειστός σύλλογος ενάρετων ανθρώπων, επιλεγμένων με κριτήρια κοσμικά. Με προϋπόθεση το Βάπτισμα ο καθένας γίνεται τίμιο μέλος της Εκκλησίας ανεξάρτητα από εθνική καταγωγή, οικονομική κατάσταση, μορφωτικό επίπεδο κ.ο.κ.
Θρησκεύματα ή φιλοσοφικά συστήματα (ακόμα και στους καιρούς μας) προκειμένου ν΄ αναπτύξουν το ενδιαφέρον και να εξάψουν την φαντασία των άλλων για το τι είναι, δημιουργούν ιδιόμορφες συνθήκες ή καλλιεργούν περίεργες εντυπώσεις ώστε με αυτό το πέπλο μυστικοπάθειας άλλοτε να κρύβονται και κάποτε να επιλέγουν τους νέους συμπορευτές τους.
Το μήνυμα του Ευαγγελίου του Χριστού δεν μπορεί να θεωρηθεί κάτω από τις παραπάνω συνθήκες στο παραμικρό. Δεν θα ήταν, δεν θα ονομάζονταν, δεν θα υπήρχε ως πανανθρώπινο και παγκόσμιο. Η μόνη προϋπόθεση που θέτει ο Ιησούς είναι η αποδοχή χωρίς όρους και όρια ότι είναι το μόνο σωτηριολογικό και για να το αξιοποιήσουμε πρέπει να αγωνισθούμε έμπρακτα και να αφοσιωθούμε συνειδητά στα της Εκκλησίας. Η δραστηριότητά μας πρέπει να είναι μια διαρκής προσπάθεια ν΄ αποφύγουμε την αμαρτία (μας τις περιγράφει ο Θείος Παύλος στους προηγούμενους στίχους), έτσι και θα τύχουμε Θεού θέα.
Έχει διαπιστωθεί πως ενώσεις εθνών, συνασπισμοί κρατών, ειρηνιστικά κινήματα ενώ συστήθηκαν με αγαθό σκοπό, την ισοπολιτεία και ισονομία των λαών, στην πορεία συμβιβάστηκαν με τα συμφέρονταν των λίγων και ισχυρών, υπέκυψαν στον πειρασμό της ανοχής παρανομιών και των χλιαρών αντιδράσεων όταν δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο. Οι διακρίσεις δεν άργησαν να φανούν και τελικά εγκατέλειψαν την αποστολή τους. Ήταν άνθρωποι που απευθύνονταν σε ανθρώπους, γι΄ αυτό και παρερμήνευσαν τον ρόλο τους και αθέτησαν στον λόγο τους. Απογοήτευσαν τους πάντες.
Η Εκκλησία, σαν άσπιλη και αυθεντική που είναι, ασκεί την Ιεραποστολή Της εντός και εκτός των συνόρων Της. Πορεύεται με γνώμονα την αλήθεια, την ελευθερία, την άνεση∙ χωρίς στεγανά και με ανοικτή την πόρτα Της για όλους και όλες αδιάκριτα. Η ισότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων είναι η σπονδυλική στήλη του Σώματός Της και οφείλουμε να το αντιληφθούμε και να το αξιοποιήσουμε.
Επειδή η Εκκλησία δεν είναι ανθρώπινο -άρα και πεπερασμένο- κατασκεύασμα, αλλά Θεού δημιούργημα γι΄ αυτό και άντεξε διωγμούς και αμφισβητήσεις, πολέμιους και αιρετικούς και αναμένει τον καθένα μας άσχετα με το ποιοί είμαστε, αλλά με τη σκέψη το τι θα γίνουμε. Τα συρματοπλέγματα και οι ετικέτες ανήκουν στον κόσμο, όχι στον Θεό. Όταν το κατανοήσουμε θα Τον πλησιάσουμε, μακάρι και να αλλάξουμε.
του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Χρυσόπουλου για το dogma.gr
