Καλμούκος Θεόδωρος
Ιστορική η επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου πλησίον μας. Από όσο γνωρίζω δεν θα υπάρξει κάποια ευκαιρία να έλθει σε επικοινωνία με την Ομογένεια.
Θα ήταν ευχής έργον να διοργανωνόταν μία εκδήλωση το βράδυ της Πέμπτης, λόγου χάρη, στο Μαλιώτειο Κέντρο, στην οποία να απευθύνει στην Ομογένεια ένα χαιρετισμό και να υπάρξει ευκαιρία σε όλους να τον δουν και να τον ακούσουν διότι εδώ που τα λέμε έχει πάνω από μισό αιώνα να επισκεφθεί επίσημα τη Βοστώνη και την Ομογένεια της Αμερικής γενικότερα Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Είναι και αυτό μέσα στα πολλά περίεργα και ακατανόητα, κι οφείλουμε να πούμε ένα μεγάλο εύγε στον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο, ο οποίος προσκάλεσε τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ναι μεν η Ομογένεια εκκλησιαστικά ανήκει στο κλίμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όπως συνηθίζεται να λέγεται, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχει στενούς δεσμούς αίματος και πνεύματος με την Ελλάδα.
Οπως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μια και δυο έρχεται για επισκέψεις εδώ με διάφορες αφορμές συμπεριλαμβανομένης και της Προστασίας του Περιβάλλοντος, είμαι της γνώμης πως και ο Προκαθήμενος της μητέρας Ελλάδος πρέπει να έρχεται συχνά κι όχι κάθε πενήντα χρόνια.
Είναι ανάγκη να διατηρηθεί στενός και θερμός ο δεσμός των ομογενών με την Εκκλησία της Ελλάδος, τις Μητροπόλεις προέλευσής μας, ώστε να υπάρχει δυνατός «ο σύνδεσμος της αγάπης» ιδιαίτερα σήμερα που ανάγκη εθνική έχει χτυπήσει την πόρτα της Ελλάδος λόγω της οικονομικής κρίσης.
Κι είναι γεγονός ότι οι ομογενείς μας βοηθούν έμπρακτα τις κατά τόπους Μητροπόλεις τους, όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω. Σημαντική και λίαν ενδιαφέρουσα ήταν η συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στην έκδοσή μας του Σαββατοκύριακου, στην οποία απάντησε με άνεση, ευκρίνεια και αμεσότητα σ’ όλες τις ερωτήσεις, από την εκκλησιαστική περιουσία για την οποία γίνεται κατά καιρούς λόγος πληθωρικός στην Ελλάδα, μέχρι την πιθανή τροποποίηση της περιβολής των κληρικών, αλλά και την Αυτοκεφαλία, η οποία επιβλήθηκε πραξικοπηματικά στην Ελλάδα από τον Θεόκλητο Φαρμακίδη λόγω της εμπερίστατης κατάστασης στην οποία βρέθηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Στην ερώτηση αν ήταν τελικά λάθος η Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είπε, πως «το ζήτημα δεν είναι η Αυτοκεφαλία, αλλά το πώς επιβλήθηκε και πώς χρησιμοποιείται».
Οφείλουμε να τολμήσουμε και να πούμε κάποια στιγμή έντιμα και ξεκάθαρα ότι η Αυτοκεφαλία και η «εθνικοποίηση» της Ορθόδοξης Εκκλησίας γενικά, σε επί μέρους «Εθνικές» Εκκλησίες έχει καταντήσει την Ορθόδοξη Εκκλησία σκορποχώρι σε σημείο που να μιλούμε πιο πολύ σήμερα περί δικαιοδοσίας και λιγότερα περί της «όντως αλήθειας και ζωής» που επαγγέλλεται και πραγματώνει η Εκκλησία.
Γι’ αυτό οι νέες γενιές παραμένουν εντελώς αδιάφορες για τα δικαιοδοσιακά και κανονικά προνόμια, τις πρωτουργίες και τις φιλαρχίες των Προκαθημένων και των ιεραρχών.
Φαίνεται να είμαστε ανυποψίαστοι στις μέρες μας πως η διοίκηση της Εκκλησίας είναι μία θυσιαστική προέκταση της Ευχαριστίας με όλο το μέγεθος της αγάπης, της συγχώρεσης και της αέναης καταλλαγής που προϋποθέτει.
Αν ο Επίσκοπος παύσει να είναι «ο προεστώς της Ευχαριστίας» και πατέρας της Ευχαριστιακής Σύναξης, δηλαδή της Εκκλησίας, ο οποίος αγαπά πολύ επειδή δεν έχει άλλη επιλογή ως «τύπος και εικόνα Χριστού» τότε δεν έχει λόγο ύπαρξης στο Εκκλησιαστικό Σώμα, είναι ένας απλός μάνατζερ και πολλές φορές αποτυχημένος.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αρθρώνει Θεολογικό λόγο ουσίας, κι έχει συνειδός της εσχατολογικής διάστασης της Εκκλησίας μέσα στο τώρα της ιστορίας, πράγμα το οποίο αναζητά ο σύγχρονος άνθρωπος για να διακρίνει αυτό που είναι Εκκλησία, από αυτό που δεν είναι.