Ηθικοί – Ανήθικοι
Διδακτικός ο ρόλος και ο λόγος του Αποστόλου Παύλου που θα ακούσουμε αύριο
Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Χρυσόπουλος
Διδακτικός ο ρόλος και ο λόγος του Αποστόλου Παύλου που θα ακούσουμε αύριο. Δια της συμβουλής του στους Κολασσαείς θα μας υπενθυμίσει ότι πρέπει να νεκρώσουμε τις αμαρτίες μας απαριθμώντας κάποιες απ’ αυτές. Τότε και θα γίνουμε νέοι άνθρωποι, ανεξάρτητα από εθνική καταγωγή ή κοινωνική κατάσταση. Αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός ύπαρξης της Εκκλησίας. Όχι να κάνει απλά καλούς ανθρώπους, δεν είναι ηθικοπλαστικό σωματείο. Είναι Σώμα Χριστού και επιθυμεί να μας κάνει μέρος του, άρα και τέλειους κατά πάντα και δια πάντα.
Ο των εθνών Απόστολος καταγράφει αμαρτίες και βλέπουμε ότι πρώτη θέτει την πορνεία. Αυτή καθ’ εαυτή την βλέπουμε ως προσφορά του σώματος προς συνουσία έναντι αμοιβής. Μήπως όμως και τ’ άλλα αμαρτήματα δεν είναι πορνεία; Δίνουμε τα μέλη του σώματός μας στον πειρασμό και αποκτούμε σταδιακά μαζί του σχέση εξάρτησης, ερωτική. Υπόδουλοι πλέον των παθών έχουμε πλεονεξία, ακαθαρσία ψυχής, οργή, θυμό, πονηρία, κακολογία, αισχρολογία, ψεύδος. Μάς ξεγελά ο διάβολος, προκειμένου να ποθήσουμε την ανομία και να της παραδοθούμε ψυχοσωματικά.
Με καμία δικαιολογία και αιτιολογία δεν μας επιτρέπεται η επιλογή της αμαρτίας στην ζωή μας. Μπορεί να φαίνεται ως η εύκολη και ιδανική διέξοδος σε προβλήματα και προκλήσεις, δεν είναι καθόλου όμως και η συμφέρουσα. Τρόπος αποφυγής είναι η καταφυγή στην μετάνοια, με ταπείνωση στην προσευχή. Τότε και μόνο θα έχουμε ενδυθεί τον Χριστό με την αγιότητα και με προοπτική την αιωνιότητα. Μάς το είπε ο Ίδιος ότι πρέπει να γίνουμε Άγιοι, όπως είναι και Εκείνος. Ν’ αποκτήσουμε σχέση οικογενειακή μαζί Του, δια της Εκκλησίας Του. Άρα η αμαρτία μας αποξενώνει από τον Θεό, μας απομακρύνει από την θαλπωρή Του. Αναπόφευκτα οδηγούμαστε σε άμεση σχέση με τον πειρασμό και η σχέση μαζί του γίνεται πορνική στην πνευματική της μορφή.
Μάθαμε οι χριστιανοί να εντοπίζομε την πορνεία στην σαρκική διάστασή της. Αφού δεν έχουμε υποπέσει σε ανάλογο αμάρτημα, αυτοχαρακτηριζόμαστε και ναρκισσευόμαστε ως οι έντιμοι της κοινωνίας και πολύ περισσότερο της Εκκλησίας. Η σχέση που έχουμε με την ηθική δεν πρέπει να εντοπίζεται μόνο σε συγκεκριμένα μέρη του σώματος.
Η πηγή του κακού βρίσκεται στην σκέψη μας και στην διάθεση αντίστασης που έχουμε στις ποικίλες προσκλήσεις. Αν ενδώσουμε, θα κάνουμε αμαρτίες πολλές και διάφορες. Μάθαμε να φερόμαστε και να φαινόμαστε ως ενάρετοι αφού απέχουμε από σαρκικά αμαρτήματα, αλλά ξεχάσαμε να μην έχουμε σχέση με τ’ άλλα ίσως και βαρύτερα. Μ’ αυτά έχουμε ολοκληρωτική υποταγή και τυφλή αφοσίωση.
Ο σκοπός της έλευσης του Χριστού στον κόσμο μας (που σε λίγες ημέρες θα πανηγυρίσουμε) είχε σκοπό να αλλάξουμε ρούχα. Να αφήσουμε το ένδυμα της αμαρτίας και να ντυθούμε απ’ την χάρη Του. Θα το πει αύριο ο Απόστολος, μας το υπενθυμίζει η Εκκλησία με τα μυστήριά Της. Δεν ήρθε ως κριτής του κόσμου, αλλ’ ως Σωτήρας του. Δεν μάς συναναστράφηκε για να δικαιώσει τους «καθαρούς» και να κατακεραυνώσει τους «ακάθαρτους». Με λόγια και έργα διασαφήνισε ποιά είναι η όντως ηθική, αυτή που ξεκινά από την ψυχή και πηγαίνει και στο σώμα.
Οι αμαρτίες δεν ζυγίζονται, συγχωρούνται όμως. Όταν το κατανοήσουμε, θα μεριμνήσουμε για την προσωπική αλλαγή και όχι για του άλλου την κατακραυγή. Δεν ασχολούμαστε με τα της κλίνης, αλλά προχωράμε σ΄ άλλους χώρους και χρόνους της βιωτής μας. Όχι μόνο με το σώμα τι πράττουμε, αλλά και με τον νου τι σκεπτόμαστε. Σ’ αντίθετη περίπτωση θα είμαστε αυτάρεσκα ηθικοί – ανήθικοι, μέσα στη κοινωνία με καθωσπρεπισμό και εμπρός στον Θεό με κομπασμό.
