Έλεγε συχνά, ο Αββάς Αρσένιος, για να αναδείξει την αξία της ησυχίας:
«Πολλάκις μετενόησα, όταν ωμίλησα. Ουδέποτε, όμως, οσάκις εσιώπησα».
Και είναι αλήθεια, πολλούς εθεράπευσε και βοήθησε πνευματικά ο μέγας αυτός Αββάς.
Η ησυχία, όμως, που ευαγγελίζεται εδώ ο πατήρ, είναι κατάσταση τροπική και όχι τοπική. Ασφαλώς, ο τόπος πολύ βοηθάει τον πιστό να συγκεντρωθεί και να ασχοληθεί με τα πνευματικά, φροντίζοντας την ψυχή του.
Πλην, όμως, ελλοχεύει και ο κίνδυνος να αναπαυθεί νωχελικά και βαριεστημένα κανείς σε με τέτοια κατάσταση, ελπίζοντας δήθεν να τον βοηθήσει μόνο και μόνο η ησυχία του τόπου.
Για όσους, λοιπόν, αναμένουν κάτι ωσάν το τελευταίο, ας έχουν κατά νου ότι «και τα τσακάλια στην έρημο ζουν, αλλά μένουν τσακάλια».