«Εκ του πληρώματος αυτού (του Χριστού) ημείς πάντες ελάβομεν και χάριν αντί χάριτος … ότι η χάρις και η αλήθεια δια Ιησού Χριστού εγένετο», λέει ο ευαγγελιστής Ιωάννης (1:16).
Πράγματι, μόνον ο πεπληρωμένος θείας χάριτος Κύριός μας και Θεός μπορεί να μετοχετεύση την χάρη Του στους μαθητές Του, ώστε λαμβάνοντες «χάριν αντί χάριτος», πλούσιες δηλαδή τις δωρεές Του, να φωτίζωνται και να γίνωνται και αυτοί με την σειρά των δοχεία και φορείς της θείας χάριτος.
Κατ’ επέκταση, όλοι εμείς οι μαθητές του Κυρίου, που δεχόμαστε πλούσιες τις χάριτες και τους καρπούς της Αναστάσεως και, στην συνέχεια, του Αγίου Πνεύματος, έχομε με την σειρά μας χρέος να διαλαλήσωμε το μήνυμα της Αναστάσεως, να γίνωμε δηλαδή τα σύγχρονα περιστέρια της ειρήνης, της ελπίδος και της αγάπης, που είναι προϊόντα της πίστεως στον Αναστημένο Κύριο.
Εάν θέλωμε, επομένως, να γευώμαστε εις το διηνεκές τους καρπούς της Αναστάσεως και να παραμένωμε άνω στημένοι, χρειάζεται να σταυρώνωμε διαρκώς τα αμαρτωλά μας πάθη και να θυσιάζωμε το ατομικό μας θέλημα προς δόξα Θεού και προς όφελος του κοινού καλού. Ο λόγος του Κυρίου είναι ξεκάθαρος: «Ει ουν συνηγέρθητε τω Χριστώ, τα άνω φρονείτε, τα άνω ζητείτε, μη τα επί της γης» (Κολ. 3:1-2).
Αυτή ακριβώς είναι και η μεγαλύτερη δυσκολία, την οποία καλούμαστε να ξεπεράσωμε. Είναι επιεικώς απαράδεκτο να επιδιώκωμε ως αναστημένοι άνθρωποι ουρανόδρομη πορεία, διατηρώντας συγχρόνως τις ψυχοφθόρες εξαρτήσεις μας και παραμένοντας συχνά αγκυλωμένοι σε αντίθεες και αντικοινωνικές ιδεολογίες και στους μη αναστημένους εκπροσώπους των.
Μόνον η πίστη στον αναστημένο και δυνάμενο να αναστήση και εμάς Κύριό μας μπορεί να μας χαρίση την σωτηρία της ψυχής και την αιώνια ζωή, ώστε, αληθινά χαριτωμένοι, να απολαμβάνωμε αδιαλείπτως τους γλυκείς καρπούς της Αναστάσεως μαζί Του και με τους συναναστημένους αδελφούς μας! Γένοιτο!
Σοφία Μπεκρή