Μητροπολίτη Λεμεσού Γέροντα Αθανασίου
Όσα χρειάζονται για τη σωτηρία μας. Ξέρουμε ότι η Παναγία μας γεννήθηκε από γονείς μεγάλους στην ηλικία, τον Ιωακείμ και την Άννα ως καρπός πολλής και μεγάλης και πολυετούς προσευχής, στα βαθιά γεράματά τους, με τρόπο φυσικό, όπως γεννιώνται όλοι οι άνθρωποι. Αλλά ήταν καρπός προσευχής, γιατί οι γονείς της ήταν άγιοι γονείς και ως αίτημα προσευχής ήρθε η Παναγία στον κόσμο.
Όλη η ιστορία του Ισραήλ με τον Θεό, έγινε ακριβώς λόγω της Παναγίας. Γιατί η Παναγία μας, αυτή η γυναίκα, η οποία θα ήταν η μόνη άξια γυναίκα να γεννήσει τον Θεό στον κόσμο, θα ήταν αυτή εκ της φυλής των Εβραίων. Από τριών χρονών, η Παναγία μας αφιερώθηκε στον ναό του Σολομώντα. Έζησε εκεί μέχρι 12-13 χρόνων, με προσευχή, ησυχία και απομάκρυνση απ’ όλα τα βλαβερά του κόσμου τούτου. Μετά εδόθη ως προστατευομένη στον Ιωσήφ τον μνήστορα, ο οποίος ήταν εξάδελφός της, μεγάλος στην ηλικία και χήρος – γιατί είχε αποθάνει η σύζυγός του. Είχε δικά του παιδιά, τα οποία αναφέρονται στη συνέχεια, ως αδελφοί του Χριστού, όπως ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος και ο Ιούδας ο Αδελφόθεος.
Η Παναγία Θεοτόκος λοιπόν έλαβε τη χάρι από τον Θεό, λόγω της μεγάλης καθαρότητός της, να είναι αναμάρτητος κατά χάριν. Δεν ήταν κατά φύσιν αναμάρτητος, όπως ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, αλλά κατά χάριν. Και ήταν τόσο καθαρή η καρδία της, ώστε όπως οι άγιοι Πατέρες μας παρέδωσαν και μας ερμηνεύουν, ουδέποτε συνέλαβε καν στη διάνοιά της, ούτε αμαρτωλό λογισμό. Τόση καθαρότητα είχε! Από την ώρα δε που εδέχθη να κυοφορήσει τον Χριστό και ο Κύριός μας έγινε άνθρωπος μέσα στην κοιλία της, αυτή έλαβε κατά χάριν την αναμαρτησία και πορεύθηκε με αυτό τον τρόπο τον υπόλοιπο δρόμο της ζωής της.