Κήρυγμα Κυριακής Ι’ Λουκά
«Ταύτην δε …. ουκ έδει λυθήναι τη ημέρα του Σαββάτου;»
Έχουμε αναρωτηθεί αλήθεια αδελφοί μου γιατί ο Χριστός ήλθε τότε, εκείνη την χρονική στιγμή και όχι νωρίτερα ή αργότερα; Ο Απ. Παύλος αναφέρει σχετικά: «ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου» δηλαδή όταν ήλθε ο κατάλληλος χρόνος. Ο Χριστός μας ήλθε τότε που τον είχε ανάγκη ο κόσμος. Την εποχή εκείνη είχε χαθεί πια η ουσία της πίστεως και της θρησκευτικότητας των ανθρώπων ιδιαίτερα στον Ιουδαϊκό χώρο· επικρατούσε ο τύπος και το γράμμα του Νόμου. Αλλά και στον ειδωλολατρικό κόσμο, Έλληνες και Ρωμαίοι ζούσαν στην θρησκευτική και ηθική σύγχυση. Η αλήθεια και η γνησιότητα της πίστεως απουσίαζε.
Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή βλέπουμε την αλλοίωση του Νόμου του Θεού, και μάλιστα στην μεγάλη εντολή της αργίας του Σαββάτου. Ο Θεός «εὐλόγησε τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν». Δηλαδή είναι ημέρα δοξολογίας του Θεού εφαρμόζοντας το άγιο θέλημα Του. Και πιο είναι αυτό; Η αγάπη προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Επάνω σ’ αυτές τις δύο εντολές στηρίζεται ο Νόμος. Όσο περισσότερο αγαπά ο άνθρωπος τον Θεό, τόσο αγαπά και τον συνάνθρωπό του.
Οι Εβραίοι εκείνης της εποχής, είδαν την αργία του Σαββάτου τελείως τυπικά και σχολαστικά, γεμάτη από απαγορεύσεις και τυπικούς κανόνες που τελικά είχε χαθεί ο σκοπός και η ουσία της αργίας. Αυτό οφειλόταν στους Νομοδιδασκάλους και τους Φαρισαίους που δίδασκαν τον λαό λαθεμένα.
Αυτό το βλέπουμε στην περίπτωση του θαύματος στην σημερινή συγκύπτουσα. Για δέκα οχτώ χρόνια ταλαιπωρούνταν αυτή η γυναίκα. Αυτό που μας εκπλήσσει είναι η κοντοφθαλμία και η υποκρισία του αρχισυναγώγου. Βλέπει τον Χριστό μας να κάνει το θαύμα και υποκριτικά προσπαθεί να το υποβιβάσει προτρέποντας τον λαό να μην ζητούν θαύματα την ημέρα του Σαββάτου, θεωρώντας ότι αυτό εντάσσεται στην εργασία και άρα είναι αμαρτία. Σάμπως αυτήν την ευκαιρία θα την είχαν και αύριο. Άλλωστε με το θαύμα του ο Χριστός μας, θέλει να τους δείξει και να καταλάβουν ότι ήλθε να αγιάσει και να καθαρίσει την θρησκευτικότητα τους από όλα εκείνα τα στείρα στοιχεία που κάθε άλλο παρά οδηγούν στο Θεό.
Θεωρούν κατώτερη την πονεμένη αυτή γυναίκα από το βόδι τους ή το άλογο τους αφού το ποτίζουν και του δίνουν τροφή το Σάββατο σύμφωνα με τον Νόμο. Αντιθέτως την υγεία και την θεραπεία της γυναίκας υπό του Κυρίου την θεωρούν αμαρτία.
Ας προσέξουμε αδελφοί μου και εμείς μην πέσουμε στην ίδια παγίδα θεωρώντας την τυπική εφαρμογή των θρησκευτικών καθηκόντων ως απόλυτη. Οι εκδηλώσεις στην ευσέβεια μας να έχουνε πάντοτε το κίνητρο της αγάπης και της γνήσιας πίστεως. Οι εντολές του Θεού μας δόθηκαν για την σωτηρία μας και άρα είναι αναγκαίες γι’ αυτήν. Όμως όταν συγκρούεται ο τύπος με την αγάπη, προηγείται η αγάπη· «το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο». Ποτέ και με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να αφήνουμε για οιοδήποτε λόγο να δολοφονείται η αγάπη. Αμην.!
Πηγή: Μητρόπολη Κερκύρας
