Και μάλιστα έχει πολύ ωραίους στίχους:
Διπλούς ο Δείπνος· Πάσχα γαρ νόμου φέρει,
και Πάσχα καινόν, Αίμα, Σώμα Δεσπότου.
Ο Δείπνος είναι διπλούς, διότι Πάσχα νόμου φέρει και Πάσχα καινόν. Δηλαδή την ώρα που ο Κύριος τελεί μετά των μαθητών του το εβραϊκό Πάσχα, όπως γιόρταζαν όλοι οι Εβραίοι με την εντολή του Θεού, τελεί λοιπόν αυτό το παλιό Πάσχα. Τώρα ο Κύριος θεσπίζει και το καινό Πάσχα, το καινούριο Πάσχα. Τότε βέβαια ήταν η διάβασις του λαού δια της Ερυθράς θαλάσσης, και τώρα το καινόν Πάσχα, το καινούριο Πάσχα είναι Αίμα και Σώμα του Δεσπότου Χριστού.
Στην ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας λέει: «Εσθιόντων δε αυτών, λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευχαριστήσας, έκλασε και εδίδου τοις μαθηταίς και είπε· λάβετε φάγετε· τούτο εστί το σώμα μου· και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας έδωκεν αυτοίς λέγων· πίετε εξ αυτού πάντες· τούτο γαρ εστί το αίμα μου το της καινής διαθήκης το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. Λέγω δε υμίν ότι ου μη πίω απ’ άρτι εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν αυτό πίνω μεθ’ υμών καινόν εν τη βασιλεία του πατρός μου. Και υμνήσαντες εξήλθον» (Ματθ. 26:26-30).
Άλλος ευαγγελιστής το λέει με περισσότερα λόγια· όπως ξέρουμε, ακόμη και ο απόστολος Παύλος λέει, αυτό που παρέλαβα, αυτό και σας παραδίδω (Α’ Κορ. 11:23-26). Αναφέρεται σ’ αυτούς τους λόγους του Κυρίου και στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, που εθέσπισαν οι θειότατοι Πατέρες να εορτάζουμε την Μεγάλη Πέμπτη: Τον Μυστικόν Δείπνον. Δηλαδή τελείωσε το παλιό Πάσχα και άρχισε το νέο Πάσχα που είναι η Θεία Ευχαριστία, που είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού.
Δεν νοείται Πάσχα χωρίς Θεία Λειτουργία και χωρίς Θεία Κοινωνία. Δεν νοείται και Μεγάλη Πέμπτη χωρίς Θεία Λειτουργία, χωρίς δηλαδή να λειτουργηθούμε και να κοινωνήσουμε. Θα ήταν ευχής έργο όλοι οι χριστιανοί, όλοι-όλοι να προσπαθούν να κοινωνούν και τη Μεγάλη Πέμπτη, να κοινωνούν και στην Ανάσταση του Κυρίου. Και πρέπει να έχουμε υπόψιν μας ότι, έτσι όπως το λέει εδώ, Πάσχα καινόν είναι Αίμα και Σώμα Δεσπότου.
«Λάβετε φάγετε· τούτο εστί το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον εις άφεσιν αμαρτιών. Πίετε εξ αυτού πάντες· τούτο εστί το αίμα μου το υπέρ υμών και πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών». Δηλαδή τρώμε το σώμα που εσταυρώθη, παίρνουμε επομένως το σώμα του εσταυρωμένου και του αναστάντος. Πίνουμε το αίμα που χύθηκε εκεί στον Σταυρό και είναι το αίμα του Κυρίου, του σταυρωθέντος και αναστάντος. Έτσι γινόμεθα κοινωνοί των παθημάτων του Χριστού και κοινωνοί της Αναστάσεως του Χριστού. Κοινωνοί του Σταυρού του Χριστού και κοινωνοί της Αναστάσεως. Δεν είναι απλώς, να, παίρνουμε το άγιο σώμα του Χριστού, το άγιο αίμα, αλλά γινόμαστε κοινωνοί της όλης προσφοράς που μας έκανε ο Κύριος, δια του σταυρού του και δια του θανάτου του, καθώς μας δίνει το σώμα και το αίμα του.
Δηλαδή ομολογούμε ότι ο Κύριος έπαθε, ομολογούμε ότι ο Κύριος εσταυρώθη, ομολογούμε ότι κοινωνούμε τον σταυρωθέντα Κύριο και τον αναστάντα Κύριο. Και όχι απλώς παίρνουμε το αγιασμένο σώμα, τον αγιασμένο άρτο και τον αγιασμένο οίνο ως σώμα και αίμα Χριστού, αλλά κοινωνούμε έτσι των παθημάτων του Χριστού. Και έτσι πεθαίνει μέσα μας η αμαρτία, “εις άφεσιν αμαρτιών” που λέει ο λειτουργός· πεθαίνει μέσα μας η αμαρτία και ανασταινόμεθα.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου “Σταυροαναστάσιμα”, Β’ έκδοση, Πανόραμα Θεσσαλονίκης 2003, σελ. 145, 154 (αποσπάσματα).