Οι Πατέρες μας λένε ότι ο θυμός είναι μία δύναμη της ψυχής. Ο θυμός είναι μέσα μας. Ο Θεός μας έδωσε τον θυμό. Είναι μία από τις δυνάμεις της ψυχής μας, οι οποίες όμως, όπως κι οι υπόλοιπες δυνάμεις – η δικαιοσύνη, η φρόνηση, η ανδρεία – πρέπει να λειτουργούν σωστά. Κι ο θυμός, όταν λειτουργεί σωστά, είναι καλός. Αλλά πότε λειτουργεί σωστά; Δεν λειτουργεί σωστά, όταν θυμώνουμε εναντίον του αδελφού μας, όταν θυμώνουμε γιατί μας αδίκησαν, γιατί μας περιφρόνησαν. Δεν λειτουργεί σωστά, όταν θυμώνουμε, γιατί διεκδικούμε το «δίκαιό μας», με την κοσμική έννοια ή όταν λειτουργεί ιδιοτελώς και με βάση τον εγωισμό μας.
Ακόμα, λένε οι Πατέρες ότι, αν θέλετε να δείτε αν έχετε εγωισμό μέσα σας, είναι πολύ απλό. Θυμώνετε; Εάν θυμώνετε, μην διερωτάστε. Δεν έχετε ταπείνωση. Δεν έχουμε ταπείνωση – όλοι μας – διότι θυμώνουμε. Γιατί θυμώνουμε; Διότι κάτι μας είπαν, που δεν μας άρεσε, μας έκοψαν το θέλημά μας, κλπ. Ο άνθρωπος ο θυμώδης, που χάνει την ειρήνη του για οποιονδήποτε λόγο, έχει ένα πνευματικό πρόβλημα, ένα πάθος. Είτε πάθος εγωισμού, ή ιδιοτέλειας, ή φιλαυτίας, ή υπερηφανείας, οτιδήποτε. Πάντως έχει ένα πάθος.
Μην ψάχνετε και μην αιτιάστε τους άλλους. Θύμωσα, γιατί έτσι μου είπε ο άλλος, γιατί πήγε να με γελάσει, να με ειρωνευτεί, πήγε να με κλέψει, να με αδικήσει κλπ. Τέτοια πράγματα θα συμβαίνουν πάντα στη ζωή μας. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι θα μας ειρωνεύονται, θα μας συκοφαντούν, θα μας αδικούν, θα μας κλέβουν, θα μας κοροιδεύουν. Επειδή υπάρχουν αυτοί και θα υπάρχουν πάντα, εμείς πρέπει να θυμώνουμε; Δεν πρέπει ποτέ να ειρηνεύσουμε και πάντα θα αιτιόμαστε τους άλλους; Να καταλάβουμε ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα πράγματα με ειρήνη. Είναι αποδεδειγμένο μαθηματικά ότι ο άνθρωπος που θυμώνει έχει εγωισμό.