Την 11 Νοεμβρίου, όπως γνωρίζουμε, η Εκκλησία τιμά την μνήμη του μεγαλομάρτυρα Αγίου Μηνά. Έτσι και η τοπική εκκλησία της Αλεξανδρούπολης τίμησε πανηγυρικά την μνήμη του, με επίκεντρο τον ναό της Αγίας Κυριακής, όπου υπάρχει καλαίσθητο παρεκκλήσιο επ’ ονόματι του εορταζομένου Αγίου. Με αφορμή τον πανηγυρικό εορτασμό αυτόν, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις.
Η μνήμη του μεγαλομάρτυρα τιμήθηκε με αγρυπνία που άρχισε στις 7 μμ και τελείωσε στην 1.30 πμ. Θα πρέπει να αναφέρω, πως στο δεξιό αναλόγιο έψαλε χορός αγιορειτών πατέρων, οι οποίοι μετέφεραν στο πολυπληθές εκκλησίασμα την ψαλτική παράδοση όπως διασώζεται στο Άγιον Όρος και πως στην θεία λειτουργία προέστη ο Ποιμενάρχης μας. Και πως τέλος, ο προϊστάμενος μαζί με τους συνεφημερίους του και τους επιτρόπους του ναού δεν εφείσθηκαν κόπων, τόσο για την άρτια τέλεση του λειτουργικού μέρους της αγρυπνίας, όσο και για την διανομή ωραίων κερασμάτων στους πιστούς μετά το τέλος της αγρυπνίας και της λιτανείας που ακολούθησε.
Κάποιος θα αναρωτηθεί. Τι το ξεχωριστό είχε ο εορτασμός αυτός, έτσι ώστε να χρειάζεται ιδιαίτερη αναφορά; Η αφορμή για να γραφούν αυτές οι λίγες γραμμές ήταν η σύντομη λιτανεία που έγινε γύρω από τον ναό περίπου την 1η πρωϊνή ώρα. Μέσα στη γαλήνη της νύχτας και όταν όλη η πόλη ησύχαζε, το μικρό λήμμα του λαού του θεού με επικεφαλής τον Επίσκοπό του περιέφερε την εικόνα του μεγαλομάρτυρα Αγίου Μηνά, προκειμένου η χάρη του να σκεπάζει την ακριτική μας πόλη. Στην ιστορική αυτή εικόνα των αρχών του περασμένου αιώνα, ο άγιος Μηνάς παρουσιάζεται με στρατιωτική περιβολή, ολόσωμος και πεζός χωρίς το δόρυ και την ασπίδα του. Αντί αυτών των όπλων ο Άγιος κρατά στο δεξί του χέρι, προτείνοντάς τον στους πιστούς, τον σταυρό του μαρτυρίου του.
Η σκέψη μου στρέφεται στην συνηθισμένη εικόνα του Αγίου Μηνά. Έφιππος, πάνοπλος, έτοιμος να κατατροπώσει τους υπεναντίους. Έτσι όπως έσωσε από την σφαγή και το μένος των Τούρκων τους Ηρακλειώτες την νύχτα της Ανάστασης του 1826. Και έτσι ακριβώς τον λιτανεύουν οι κάτοικοι του Ηρακλείου της Κρήτης. Για να θυμίζουν σε όλους πως θαυματούργησε ο μεγαλομάρτυρας την πασχαλινή εκείνη νύχτα.
Εμείς; Εμείς λιτανεύουμε τον Άγιο μας, όχι σαν πολεμιστή αλλά κυρίως σαν μεγαλομάρτυρα. Να θυμίζει στους Αλεξανδρουπολίτες, αλλά και σε όλους, πώς στους χαλεπούς σημερινούς καιρούς που οι ακοές πολέμων στη γειτονιά μας είναι ζοφερή πραγματικότητα, η μαρτυρία του μαρτυρίου του αγίου Μηνά, αλλά και όλων των μαρτύρων της Εκκλησίας μας είναι φωτεινό παράδειγμα. Αλλά και συνεχής προτροπή. Μη φοβάσαι και μη δειλιάζεις. Ο σταυρός που μας προτείνει με το δεξί του χέρι ο Μεγαλομάρτυρας αυτό πρέπει να θυμίζει σε όλους μας.
Αλλά και κάτι ακόμη. Στον σύντομο λόγο του ο Ποιμενάρχης μας αναφέρθηκε και στη λαϊκή ευσέβεια που θέλει τον Άγιο Μηνά να βοηθά στην ανεύρεση χαμένων αντικειμένων. Και πώς πρέπει να παρακαλούμε τον Μεγαλομάρτυρα να μεσιτεύει ώστε να ανεύρουμε τον μεγάλο χαμένο, τον μεγάλο απόντα από τη ζωή μας. Τον Κύριο μας και τον Θεό μας. Έτσι όπως τον βρήκε ο Απόστολος Θωμάς στην περιπετειώδη εκείνη συνάντηση με τον Κύριο μας. Στην ευαγγελική διήγηση ο Θωμάς δέχεται την αποκάλυψη του Αναστημένου Κυρίου στη σύναξη των αδελφών του αποστόλων. Στη σύναξη των αδελφών μας, μέσα στην Εκκλησία ως σχέση με τους άλλους και όχι ατομικά και εγωιστικά θα μας αποκαλυφθεί ο Χριστός ως η κεφαλή Της. Τότε δέχεσαι την αποκάλυψή του ως έκφραση της προσωπικής Του αγάπης και με συντριβή ομολογείς: «ο Κύριος μου και ο θεός μου δόξα σοι».