«Λιτότητα» στα ονόματα
Μου είπε κάποτε κάποιος Ιερέας ότι η μητέρα πήρε το παιδάκι της να κοινωνήσει και τού είπε με έντονο τρόπο να πει και τα τρία ονόματα του παιδιού της. Ο καημένος ο παπάς, εκεί στο χωριό, ολιγογράμματος όπως ήταν, μάταια έψαχνε να βρει τα άλλα δύο κεφαλάκια των παιδιών για να τα κοινωνήσει!!!
Του Αρχιμ. Νεκταρίου Πόκκια, Ηγούμενου της Ι. Μονής Θάρρι Ρόδου
Τελικά, δεν υπάρχει μόνο το κούρεμα των μισθών, που βιώνουν σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες με την οικονομική κρίση. Υπάρχει και ένα άλλο «κούρεμα» στα βαφτιστικά ονόματα των περισσοτέρων ανθρώπων. Ακούμε καθημερινά σε συνομιλίες, ονόματα όπως Τούλα, Κούλα, Βούλα, Άκης, Μάκης, Τάκης και εύλογα διερωτώμεθα, σε τι εξυπηρετεί αυτή η αλλοίωση στα ονόματα και αυτή η σύντμηση;
Κάθε χριστιανός παίρνει επίσημα, κατά την βάπτισή του, το ευλογημένο όνομα το οποίο πρέπει να τιμήσει, μιμούμενος τον προστάτη του Άγιο. Μ᾿ αυτές τις περικοπές των ονομάτων ένα είναι το σίγουρο, όπως έλεγε ευφυέστατα ένα γεροντάκι στο Άγιον Όρος. Το «ταγκαλάκι» να κάνει καλά την δουλειά του, γιατί μ΄ αυτόν τον τρόπο δεν ακούγεται ολόκληρο το όνομα και, ως εκ τούτου, τα παιδιά από μικρά μαθαίνουν να υπακούουν στα υποκοριστικά. Έτσι, τίποτε δεν τους θυμίζει τον Άγιο τού οποίου φέρουν το όνομα και τον οποίο καλούνται να μιμηθούν και να προσπαθήσουν να έχουν ως πρότυπο στη ζωή τους.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Όταν γεννηθεί ένα παιδί, από τις πρώτες ώρες, χαϊδευτικά πολλοί γονείς το λένε «μπέμπη» ή «μπέμπα», ευχόμενοι να είναι καλότυχο. Μήπως, αντί να λέμε καλότυχο πρέπει να λέμε να είναι ευλογημένο; Η Εκκλησία μας, από την όγδοη ημέρα έχει ειδική ακολουθία για την ονοματοδοσία, ενώ κατά το σαράντισμα της μητέρας, στο Ναό, ο Ιερέας εύχεται ο Θεός να ευλογήσει το παιδί, να το αυξήσει, να το αγιάσει, να το συνετίσει, να το καλοφρονίσει και να το προετοιμάσει κατάλληλα για το μυστήριο του βαπτίσματος.
Ως προς το όνομα τώρα. Η Εκκλησία πιστή στην μακραίωνη παράδοσή της, προτρέπει τα πιστά της τέκνα, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι γονείς, να δώσουν ένα όνομα και μάλιστα χριστιανικό στο παιδί τους. Με την ευχή και την προσευχή να το φυλάει και να το προστατεύει ο Άγιος του. Γιατί αλήθεια δίνονται δύο και τρία ονόματα; Απλά και μόνο για να μπερδεύεται το παιδί και για να εξυπηρετηθούν οι συγγένειες (παππούδες, γιαγιάδες) μη τυχόν και θυμώσουν; Μου είπε κάποτε κάποιος Ιερέας ότι η μητέρα πήρε το παιδάκι της να κοινωνήσει και τού είπε με έντονο τρόπο να πει και τα τρία ονόματα του παιδιού της. Ο καημένος ο παπάς, εκεί στο χωριό, ολιγογράμματος όπως ήταν, μάταια έψαχνε να βρει τα άλλα δύο κεφαλάκια των παιδιών για να τα κοινωνήσει!!!
Ακόμη, γιατί δίνονται αρχαιοελληνικά ονόματα όταν υπάρχουν τόσοι Άγιοι που μαρτύρησαν και προβάλλουν στη ζωή μας ως τα αληθινά και υγιή πρότυπα; Και, επίσης, γιατί μετά περικόπτονται τα ονόματα; Για να είναι σε εμάς πιο εύηχα και πιο μικρά; Μήπως είναι και αυτό ένα τέχνασμα του διαβόλου για να μην ακούγονται ολόκληρα τα χριστιανικά ονόματα και οι Άγιοι, οι περισσότεροι από τους οποίους, μαρτύρησαν και αγίασαν για τον Χριστό, χύνοντας το αίμα τους;
Σ΄ όλα αυτά προστίθενται και τα προτεσταντικά γενέθλια! Αλίμονο στους γονείς που δεν κάνουν γενέθλια στα παιδιά τους και δεν ακολουθούν την μόδα! Θεωρούνται αναχρονιστικοί, οπισθοδρομικοί και απόμακροι από την εποχή τους. Αντί με την γιορτή να προτρέπουμε το παιδί μας να μιμηθεί τον Άγιο του και να προσπαθήσει διαβάζοντας τον βίο του να πάρει μηνύματα αληθινά, που θα του χρειαστούν μετέπειτα στη ζωή του, εμείς το οδηγούμε σε ξενόφερτες παραδόσεις.
Και, ακόμη, κάτι τελευταίο. Συνθέτονται ονόματα για να ικανοποιηθούν και οι δύο γιαγιάδες. Έτσι ανακαλύπτονται καινούργια ονόματα π.χ. από την Ελένη και την Ντίνα κάνουμε την Ελεντίνα ή από την Μαρία και την Ελισάβετ κάνουμε την Μαριλίζα και ούτω κάθε εξής.
Όλα τα παραπάνω, ίσως, να θεωρούνται παρατραβηγμένα. Κοιτάξτε, όμως, στη ζωή μας πόσοι από εμάς πέφτουμε σ΄ αυτή την παγίδα του διαβόλου.
Θα κλείσω με την επισήμανση ενός αγίου φωτισμένου Γέροντα, που προέτρεπε τους γονείς ενός παιδιού, που τον έλεγαν Ευθύμιο, να ενθυμούνται αυτό τον μεγάλο Όσιο της Εκκλησίας μας. Κάθε άνθρωπος, άλλωστε, πρέπει να έχει ευθυμία και να χαίρεται που είναι χριστιανός. Εάν τον Ευθύμιο τον περικόψουμε και τον κάνουμε «Θύμιο», αμέσως θα πάει ο νους μας στον θυμό. Και εάν πούμε παρόμοια και για τα άλλα ονόματα τότε θα χρειαστούν αρκετές σελίδες να περιγράφουμε σε τι αποτελέσματα μας οδηγούν όλα αυτά τα υποκοριστικά και οι συντμήσεις τον ονομάτων.
Γι΄ αυτό, καλό θα είναι να προσέχουμε να μην αλλάζουμε ούτε να αλλοιώνουμε τα ονόματα με τα οποία βαπτιστήκαμε και τα οποία, ο ιερέας πρώτος, τα μαρτύρησε στον ουρανό για να έχουμε την άνωθεν προστασία.
Αρκετά μάς άγγιξε η οικονομική κρίση! Ας μην μας αγγίξει και η κρίση των ονομάτων… Γι΄ αυτό, στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου!
