Γράφει ο π. Σπυρίδων Σκουτής
Πολλοί άνθρωποι κάνουν διάφορες προσωπικές ερωτήσεις κι ενώ όπως λένε το κάνουν από πραγματικό ενδιαφέρον, στην ουσία κρύβεται σ’ αυτή την ενέργειά τους διάθεση κουτσομπολιού και περιέργειας. Μάλιστα τα ερωτήματα αυτά τη στιγμή που διατυπώνονται, συνοδεύονται από ένα περίεργο γελάκι σαν να σου λέει «δεν νομίζω να παρεξηγηθείς ε;». Ερωτήματα που δημιουργούν πληγές και πολλές φορές οι πληγές αυτές δεν φεύγουν εύκολα… Γι’ αυτό λέμε και τη φράση «Αυτό που μου είπε το ένιωσα σαν μαχαιριά στην καρδιά». Αυτά τα ερωτήματα προέρχονται από ανθρώπους που έχουν έλλειψη διακρίσεως, θεωρούν ότι έχουν ένα μοντέλο σωστής ζωής μέσα στο μυαλό τους και προσπαθούν να το περάσουν στον άλλο ελέγχοντάς τον, γιατί δεν έκανε αυτό, εκείνο, το άλλο, χωρίς να υπολογίζουν τίποτα.
Ερωτήματα σε νέα ζευγάρια όπως «Πότε θα φάμε κουφέτα; Ακόμα;», σε ανθρώπους που είναι μόνοι τους «Καλά έτσι θα μείνεις, στο ράφι; Δεν θα παντρευτείς ποτέ σου να νοικοκυρευτείς », ζευγάρια που δεν έχουν ακόμη τέκνα «Καλά κανένα παιδάκι ακόμα; Δεν βάλατε μπρός;! Άντε τι κάνετε;», σε ανθρώπους που έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας «Α… κι εσύ κακομοίρη μου δεν μπορείς να το κάνεις αυτό ε;».
Μου έχει πει πατέρας ότι συμβούλευσε τον γιο του που είχε μια σχέση : «Άντε τι κάθεστε; Κάντε ένα παιδί να πάμε για διπλό μυστήριο γαμοβαπτίσεως να τελειώνουμε μια και καλή».
Όλα στον βωμό του φαίνεσθαι, του χρήματος, της καλοπέρασης.
Πλέον ζούμε ουσιαστικά για να συντηρήσουμε μια ψεύτικη κοινωνιολογική εικόνα παίρνοντας δίχως νόημα.
Με τέτοια ερωτήματα γινόμαστε δικαστές και κριτές στη ζωή του άλλου ακόμα και αν είναι το παιδί μας, ο συγγενής μας ή κάποιος φίλος. Δεν χρειάζεται να ρωτάμε πράγματα τα οποία θα φέρουν σε δύσκολη θέση τον άλλο. Δεν υπάρχει λόγος να πάρουμε τέτοιες κουτσομπολίστικες πληροφορίες.
«Μείζων πασῶν ἀρετῶν ἡ διάκρισις» λένε οι Άγιοι πατέρες αλλά δυστυχώς το ξεχνάμε.
Το πραγματικό ενδιαφέρον εκδηλώνεται αλλιώς: «Τι κάνεις ; Πώς είσαι; Πώς περνάς; Τι μπορώ να κάνω για σένα; Θα είμαι δίπλα σου αν με χρειαστείς. Η υγεία σου πως είναι ; Πώς νιώθεις; Όλα καλά; Η δουλειά σου εντάξει;». Δεν χρειάζεται κάτι άλλο, δεν χρειάζεται να μπαίνουμε στην κρεβατοκάμαρα ή στην πόρτα της καρδιάς και της ζωής του άλλου από τη στιγμή που δεν μας την ανοίγει. Δεν χρειάζεται να την καταστρέψουμε με ανόητα ερωτήματα και άβολες εκφράσεις.
Αν ο άλλος θέλει τη βοήθεια μας για κάτι προσωπικό θα μας το ζητήσει. Δεν χρειάζεται βιαίως να μπούμε σε δωμάτια που είναι κλειστά. Αν θέλει ο άλλος να σου μιλήσει θα το κάνει από μόνος του αν το νιώθει και το αισθάνεται.
Η παρουσία σου, όπως κι αν είναι, δια ζώσης, στο τηλέφωνο, στο viber, στο fb, κοίταξε να μεταδίδεις χαρά και ευλογία Θεού. Να βλέπει ο άλλος την παρουσία σου και να είσαι η πηγή της χαράς και του χαμόγελου και όχι ο άλλος να λέει «Ωχ! Πάλι αυτός/η».
Μην ανακατευόμαστε με τις ζωές των άλλων γιατί έχουμε ήδη τη δική μας ζωή και μάλιστα δεν έχουμε και πολύ χρόνο για να τον σπαταλάμε για να δημιουργούμε πληγές στους άλλους…
Κοίταξε με τα λόγια σου και την παρουσία σου να φυτέψεις στην καρδιά του άλλου ένα λουλούδι ! Μπορείς!