Του Αρχιμ. Νεκτάριου Πόκκια, Ηγούμενου της Ι. Μονής Θάρρι Ρόδου
Διερωτηθήκαμε ποτέ, όπως καθημερινά τρέφουμε το σώμα μας με αρκετές και ποικίλες τροφές μήπως πρέπει να κάνουμε το ίδιο και για την ψυχή μας;
Η περίοδος που διανύουμε, εν μέσω πολεμικών συρράξεων και συγκρούσεων, μάς καλεί να αφυπνούμε περισσότερο, να προσευχόμαστε, να βρισκόμαστε σε εγρήγορση πνευματική και «καλή» ανησυχία!
Ταυτόχρονα, είναι καιρός να αποκαταστήσουμε μία αδικία που κάνουμε πολλοί, δίνοντας την προτεραιότητα στο σώμα μας και υποτιμώντας την αθάνατη ψυχή που έχει και αυτή ανάγκη – εκτός από την Θεία Κοινωνία, που είναι η τροφή της – από λόγους ψυχωφέλιμους και πνευματικούς.
Πολλοί Πατέρες έχουν πει ωραία και αθάνατα λόγια τα οποία καλό θα ήταν εκ μέρους μας να τα αξιοποιούμε για την πνευματική μας πρόοδο και προκοπή. Είναι λυπηρό να είμαστε ειδήμονες σε ανούσια θέματα και μπροστά στα πνευματικά να είμαστε υποτονικοί και στάσιμοι.
Ας δούμε παρακάτω κάποια πνευματικά μαργαριτάρια που έχουν ειπωθεί από Πατέρες της Εκκλησίας μας. Εύχομαι απλά να γίνουν αιτία υγιούς προβληματισμού και κατά Θεόν αξιοποιήσεως από όλους όσοι τα διαβάσουν!
– Όσο περισσότερο αγωνίζεσαι να αγαπάς τον Θεό τόσο περισσότερο Αυτός σου αποκαλύπτεται.
– Όπως ακριβώς ιδιότητα της φωτιάς είναι να θερμαίνει και του ήλιου να φωτίζει, έτσι και του Θεού ιδιότητα είναι να ευεργετεί.
– Σύμφωνα με την παραβολή της μελλούσης κρίσεως, οι άνθρωποι θα καταδικασθούν όχι για το κακό που έκαναν, αλλά για το καλό που παρέλειψαν να κάνουν στον πλησίον τους.
– Αν έκανες μία καλοσύνη μην την θυμάσαι ποτέ, αν δέχτηκες μία καλοσύνη μην την ξεχάσεις ποτέ.
– Πλούσιος δεν είναι εκείνος που παίρνει, αλλά εκείνος που δίνει.
– Άνθρωπος χωρίς αγάπη είναι δένδρο δίχως καρπό.
– Τα χρήματα όλους τους χαλάνε εκτός από αυτούς που τα χαλάνε για το κοινό καλό.
– Για να κάνουμε ελεημοσύνη δεν μας χρειάζεται περιουσία, αλλά προθυμία. Τίποτε δεν μας εξισώνει τόσο με τον Θεό όσο το να ευεργετούμε.
– Ο πλούτος όταν τον φυλάσσουμε φεύγει και όταν σκορπίζεται μένει.
– Πλούτος Θεού είναι η σωτηρία των ανθρώπων.
– Ασύνετος είναι όποιος κανονίζει μόνο την επίγεια διαθήκη και όχι την ουράνια.
– Μόνο την ημέρα της κρίσεως θα καταλάβουμε τι σημασία έχουν τα έργα μας. Γιατί τότε αυτά ή θα μας τιμήσουν ή θα μας συντρίψουν.
– Η κατά Θεόν αγάπη είναι αυτή που πηγάζει από την τήρηση των εντολών του Θεού.
– Οι θλίψεις δεν παρουσιάζονται τυχαία στη ζωή μας, αλλά παραχωρούνται από την πρόνοια του Θεού με σκοπό τον αγιασμό και την σωτηρία μας.
– Όπου υπάρχει η φλόγα της αγάπης, ό,τι κακό πλησιάζει το κατακαίει.
– Όταν η καρδιά μας δεν έχει την αγάπη προς το Χριστό, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Είμαστε σαν πλοίο που δεν έχει βενζίνη στη μηχανή του.
– Θέλεις η προσευχή σου να γίνει καρδιακή; Για να είναι ευπρόσδεκτη στο Θεό κάνε τον πόνο του συνανθρώπου σου δικό σου πόνο.
– Έχασα τα πάντα εκτός από εκείνα που έδωσα.
– Μια καρδιά που δεν ξυπνά μπροστά στη δυστυχία είναι πολύ δυστυχισμένη.
– Τα πρόσκαιρα αγαθά είναι αβέβαια και απροστάτευτα, ενώ τα πνευματικά αγαθά, οι αρετές και οι καλοσύνες στο όνομα του Χριστού είναι προστατευμένες αιωνίως.
– Tην ελεημοσύνη στα κρυφά, ο Θεός την πληρώνει στα φανερά.
– Εμείς οι άνθρωποι έλεγε ο Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος συνηθίζουμε να κοιτάζουμε το δώρο και όχι τον δωρητή. Πρέπει όμως να κοιτάζουμε τον δωρητή και όχι το δώρο! Και όταν ο δωρητής είναι καλός, να παίρνεις ό,τι σου δίνει. Όταν ο δωρητής είναι ο Θεός να παίρνεις το δώρο Του χωρίς να εξετάζεις τι είναι. Υγεία είναι, αρρώστια είναι, φτώχεια είναι, δόξα είναι, καταφρόνησις είναι, οτιδήποτε είναι εσύ να το παίρνεις με ευχαρίστηση. Ξέρει ο θεός τι χρειάζεσαι και γι΄ αυτό σου δίνει αυτό που έχεις ανάγκη.
– Πρόσθεσε την αγάπη και τότε όλα ωφελούν. Αφαίρεσε την και τότε τίποτε δεν ωφελεί.
– Φιλαργυρία είναι να μην πιστεύεις ότι ο Θεός φροντίζει για σένα να μην έχεις εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις Του και να αγαπάς τις ηδονές.
– Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με την γνώση του Θεού.
– Η ελεημοσύνη είναι αγαθό έργο. Φαίνεται πως δίνεται σε άλλους, στην πραγματικότητα όμως αποταμιεύεται σε εκείνον που την κάνει με άδολο και ταπεινό τρόπο.