Κάθε λαός έχει τους ηγέτες του. Είναι οι εντεταλμένοι να διαχειρίζονται την ζωή του με γνώμονα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πολλών, στους οποίους και πρέπει να έχουν λογοδοσία. Στο τόπο μας όμως οι εκλεκτοί του λαού πολιτικοί αρκετές φορές έχουν φανεί ως επιλήσμονες της αποστολής τους. Διαχειρίζονταν τα κοινά με αυτοσκοπό τον ύποπτο προσωπικό πλουτισμό, εκμεταλλευόμενοι προνόμια, οικονομικής κυρίως φύσεως.
Το θέμα γίνεται όμως πιο απογοητευτικό όταν το καράβι της κοινωνίας βουλιάζει. Τότε βλέπουν να το εγκαταλείπουν πρώτοι με διάφορες προφάσεις το πλοίο και να αφήνουν τον λαό -που μέχρι χτες τους χειροκροτούσε- να αγωνίζεται για να σωθεί. Μια τέτοια περίπτωση αντιμετωπίζει ο τόπος μας τώρα που βιώνει οικονομική κρίση. Η σύγκριση έρχεται αναπόφευκτα. Η ταύτιση προσώπων, καταστάσεων και εποχών είναι ενώπιον μας κάθε φορά που βλέπουμε τους πολιτικούς να συνεχίζουν να προκαλούν. Ας στρέψουμε τη σκέψη μας και ας αξιοποιήσουμε όμως τις περιπτώσεις που δε διάλεξαν την οδό της καλοπέρασης , αλλά τη λεωφόρο του συμπάσχοντος.
Σχέσεις που βασίστηκαν όντως στην ειλικρίνεια και στη δοτικότητα, στην ανιδιοτέλεια και στην προσφορά και όχι στο προσωπικό συμφέρον κάποιων και λίγων παρέμειναν ζωηρές και καρποφόρησαν, αφού υπολόγιζαν και το αβέβαιο αύριο, την υστεροφημία τους. Η συνύπαρξη αρχόντων και αρχομένων σε κάθε κατάσταση και κίνδυνο, όχι μόνο θα εκτιμηθεί δεόντως από τους δεύτερους, αλλά σίγουρα θα χαρίζουν την άξια τους οι πρώτοι. Συμπεριφορές που φανερώνουν αναισθησία και αδιαφορία μπορεί να επιπλέουν τώρα, αλλά ο πέλεκυς της δικαιοκρισίας κάποια στιγμή θα πέσει βαρύς και μόνο ζημιά θα έχει.
Ο εκκλησιαστικός λόγος δεν μπορεί αναμφισβήτητα να είναι διαχωριστικός σε καλούς και κακούς ηγέτες, σε προδότες και αγωνιστές, σε αγαθούς και πονηρούς. Διατηρεί όμως το δικαίωμα να είναι αφυπνιστικός . Να δείχνει όχι ποιους να εγκρίνουμε, αλλά ποιοι πρέπει να είναι οι όροι που θα τους επιλέξουμε. Το φορτίο γίνεται πιο ελαφρύ όταν τους έχουμε συμπαραστάτες σε ώρα προβλήματος. Αποκτά άλλη βαρύτητα η διάθεση των ηγετών μας όταν είναι δίπλα στον λαό καθώς εκείνος χειμάζεται (ενίοτε και από λάθη ή αβλεψίες δικές τους). Έτσι και θα γίνει καλύτερη η θέση όλων. Τιμά την θέση του κάποιος όχι μόνο όταν του χαρίζεται από τον λαό δια της ψήφου του, αλλά και όταν ο λαός περνά δύσκολες. Θα εκτιμηθεί δεόντως η συναλληλία και όχι η άρνηση να δουν την αλήθεια κατάματα.
του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Χρυσόπουλου για το dogma.gr