Με όλο το είναι μας να αγαπήσουμε την Παναγία
Τι ωφελεί να θυμηθούμε την Παναγία, επειδή είναι η γιορτή της, να θυμηθούμε την Παναγία, όταν έχουμε ανάγκες, αλλά κατά κάποιο τρόπο απλώς να μας κάνει τα δικά μας αιτήματα, τις όποιες επιδιώξεις μας;
Τι ωφελούν αυτά, αφού δεν μας κάνουν να ποθούμε αυτό το οποίο ζει η Παναγία, αυτό το οποίο απήλαυσε η Παναγία ευθύς εξαρχής, που αξιώθηκε να κυοφορήσει μέσα της, να έχει τον Θεό μέσα της και να αναθρέψει τον Θεό, τον Θεάνθρωπο Ιησού, και να ‘ναι τώρα στη δόξα του Θεού, στη βασιλεία του Θεού, να ‘ναι στον παράδεισο;
Έστω, ζητούμε απ’ την Παναγία. Αυτά όμως τα οποία ζητούμε, θα τα χρησιμοποιήσουμε, για να χαρούμε όπως χαίρεται εκείνη όλα τα αγαθά και θα επιθυμήσουμε κι εμείς αυτά τα αγαθά, το όλο έργο δηλαδή που κάνει ο Κύριος, με το οποίο ακριβώς θέλει να σώσει το ανθρώπινο γένος κατά οριστικό και ασφαλή τρόπο, και που γι’ αυτό ήρθε κι έγινε άνθρωπος;
Τι ωφελεί, ας πούμε, να θυμηθούμε την Παναγία, να γιορτάσουμε, να ζητήσουμε και να μας δώσει κάποια πράγματα, ό,τι θέλετε, αλλά που δεν είναι εκείνα τα οποία μας κάνουν να ποθούμε τον παράδεισο, τη βασιλεία του Θεού, να ποθούμε αυτή την ουράνια δόξα, αυτά ακριβώς για τα οποία έγινε άνθρωπος ο Κύριος και η Παναγία έδωσε την ανθρώπινη φύση στον Κύριο και συνέδραμε στο έργο αυτό;… Τι μας ωφελεί;
Τι αλλόκοτοι που είμαστε, τι παράξενα πράγματα κάνουμε, τι παράξενο που έτσι πιστεύουμε, χριστιανοί ορθόδοξοι! Για σκεφθείτε αυτή την ώρα να ξεχαστούμε απ’ όλα τ’ άλλα, και μαζί με την Παναγία να χαρούμε κι εμείς και να την θαυμάσουμε και να την δοξάσουμε, αλλά όχι με την έννοια απλώς να πάρουμε κάτι και να πάμε κατόπιν να ζήσουμε, ν’ απολαύσουμε τα δικά μας πράγματα τα οποία μπροστά στο θαύμα της Παναγίας είναι ένα τίποτε! Αλλά με την ψυχή μας, με την καρδιά μας, με το όλο είναι μας ν’ αγαπήσουμε την Παναγία, να θαυμάσουμε την Παναγία, να την καλοτυχίσουμε, αν επιτρέπεται να πω, και να έχουμε μέσα μας πόθο πολύ, καθώς αυτό θέλει εκείνη και γι’ αυτό έγινε Μητέρα του Θεού, για να σωθούμε δηλαδή και να βρεθούμε κι εμείς εκεί. Και στη συνέχεια φυσικά θα ζητήσουμε και τα άλλα.
Γι’ αυτό είναι γιορτή· δεν είναι γιορτή για να περνάμε τον καιρό μας. Μου κάνει εντύπωση, δηλαδή, που οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να δημιουργούν γιορτές. Γιορτές για ποιό πράγμα; Απλώς για να ευχαριστηθούμε, καθώς, ένεκα του παλαιού ανθρώπου, ποθούμε αυτά τα αμαρτωλά και τα γήινα και τα υλικά πράγματα; Να ποθήσουμε και να ζητήσουμε από την Παναγία τη σωτηρία μας. Όλα τ’ άλλα θα μας τα δώσει μόνη της και χωρίς να τα ζητήσουμε.
Κι αν θέλετε να πω κάτι πολύ συγκεκριμένο. Όποια ψυχή από μας απόψε έτσι τα πιστέψει τα πράγματα, έτσι τα πάρει και πει στην Παναγία: «Παναγία μου, πιστεύω σ’ αυτόν τον λόγο, ότι όλα τ’ άλλα θα μου δοθούν, και εγώ ζητώ ακριβώς όλο το έργο του Υιού σου να γίνει μια πραγματικότητα μέσα στην ψυχή μου· να σωθεί δηλαδή η ψυχή μου, να ξυπνήσει η ψυχή μου, να ποθεί και ν’ αγαπά τον Κύριο όπως τον αγαπάς κι εσύ», ναι, πιστεύω ότι όλα τ’ άλλα θα τα δώσει η Παναγία. Και εάν, ας πούμε, συγκεκριμένα κάποιος έχει έναν πόνο, έχει μια ασθένεια και πολύ θα ‘θελε να λυτρωθεί απ’ αυτό, εάν τα πάρουμε έτσι που είπαμε τα πράγματα, δεν είναι τίποτε για την Παναγία να πάρει και τον πόνο, καθώς θα μας δώσει, θα μας ανοίξει τη βασιλεία του Θεού.
Αλλά κι αν δεν γίνει έτσι, όταν εσύ τα πάρεις σωστά και έτσι στραφείς προς την Παναγία και αυτά είναι τα αιτήματά σου, πνευματικά αιτήματα, και ζητήσεις να σε κάνει η Παναγία ν’ αγαπήσεις τον Χριστό, τον Υιό της, όπως τον αγαπά κι εκείνη, τότε αυτό που υπάρχει ως ασθένεια, ως πόνος, θα ‘ναι σαν ανύπαρκτο, κι αν ακόμη δεν το πάρει – που θα το πάρει· αλλά κι αν ακόμη δεν το πάρει, θα ‘ναι σαν ανύπαρκτο. Και μάλλον θα το νιώσεις να δουλεύει υπέρ του έργου αυτού, δηλαδή υπέρ του να ταπεινωθείς, να μετανοήσεις, να βρεις τον Χριστό, ν’ αγαπάς τον Χριστό, να πιστεύεις, να είσαι με τον Χριστό, να έχεις καημό, όπως όλοι οι άγιοι, όπως η Παναγία.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, Συνάξεις Δεκαπενταυγούστου, τόμ. Β’, Πανόραμα Θεσσαλονίκης 2002, σελ. 172.
