Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας ερμηνεύοντας τις τελευταίες εξελίξεις της «αντικανονικής και αντιεκκλησιαστικής εισπήδησης του Πατριαρχείου Μόσχας στο κανονικό και αδιαπραγμάτευτο όριο της δικαιοδοσίας του Πρεσβυγενούς και Παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας» μιλά ξεκάθαρα για μια διαχρονική τακτική από την πλευρά της Εκκλησίας της Ρωσίας, η οποία προσπάθησε κατά καιρούς «ειτε να εξυπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες» είτε να «υλοποιήσει το ανιστόρητο εκκλησιολογικά ιδεολόγημα περί «Τρίτης» Ρώμης».
Με την διαχρονική αυτή τακτική του το Πατριαρχείο Μόσχας επιβεβαιώνει ότι, αφενός μεν ποτέ δεν αποδέχθηκε τα κανονικά όρια της εδαφικής του κανονικότητας, ως επαρκή για να δραστηριοποιηθεί ποιμαντικά και πάντοτε προσπαθούσε να τα ξεπεράσει, αφετέρου δε, με όχημα την εκκλησιαστικότητά του, προσπάθησε κατά καιρούς να εξυπηρετήσει είτε πολιτικές και κοσμικές σκοπιμότητες, είτε να ικανοποιήσει τις παλαιές αυτοκρατορικές του βλέψεις και να υλοποιήσει το ανιστόρητο εκκλησιολογικά ιδεολόγημά του περί «Τρίτης» Ρώμης.
«Όλα αυτά έχουν εκφραστεί χαρακτηριστικά και στις τελευταίες δηλώσεις κάποιων Ιεραρχών του Πατριαρχείου Μόσχας, οι οποίοι με απειλές, εκδικητικές αποφάσεις, διεκδικήσεις, υπονομεύσεις, αντικανονικές μεθοδεύσεις και αντιεκκλησιαστική επιχειρηματολογία επιβεβαιώνουν την πολιτικοποιημένη και εκκοσμικευμένη βουλητική διάθεσή τους για το χώρο της Αφρικής, προβάλλοντας ως επιχείρημα δήθεν την αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας από το Πατριαρχείο Αλεξαν-δρείας. Η αλήθεια όμως είναι αλλού. Η Ρωσική Εκκλησία έχει άλλα κίνητρα και εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες. Θα ήταν αφελές εκ μέρους μας να πιστεύψουμε ότι με τον αντικανονικό αυτό τρόπο της εισπήδησης στον εκκλησιαστικό χώρο του Πατριαρχείου της Αλεξανδρείας θα «επελύετο» μία άλλη, κατά την γνώμη τους, εκκλησιαστική και κανονική «αταξία»!!!», σημειώνει χαρακτηριστικά στο άρθρο στο protothema ο Ποιμενάρχης Μεσσηνίας.
Ο κ. Χρυσόστομος κατακεραυνώνει τις τακτικές και τις μεθόδους που ακολουθεί το Πατριαρχείο Μόσχας σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι οι Εκκλησίες δεν εκβιάζονται και δεν εκδικούνται και πολύ περισσότερο δεν επιλέγουν να επιλύουν τις μεταξύ τους διαφορές με μεθόδους του τύπου «οδόντα αντί οδόντος», αλλά εντελώς αντίθετα με όρους «κανονικότητας».
Με το ρητορικό ερώτημα «μήπως οι εκκοσμικευμένοι αυτοί εκκλησιαστικοί θύλακες εξυπηρετούν επεκτατικές πολιτικές βλέψεις και η πολιτευόμενη Ιεραρχία χρησιμοποιείται ως μέσο προκειμένου να επηρεάσει, να διεισδύσει και να εδραιώσει πολιτικά δεδομένα στο χώρο της Αφρικής και για ικανοποίηση της προπαγανδιστικής εξάπλωσης γενικότερων γεωπολιτικών και γεωφυσικών ενδιαφερόντων τόσο της Ρωσικής Εκκλησίας όσο και της Πολιτείας;» ο Σεβασμιώτατος Μεσσηνίας αποκρυσταλλώνει την άποψή του για τον τρόπο που επιλέγει να κινείται η Εκκλησία της Ρωσίας και τις σκοπιμότητές που υπηρετεί.
Και καταλήγει στο άρθρο του στο protothema ο κ. Χρυσόστομος κάνοντας λόγο για τα βαθύτερα αίτια και τους ουσιαστικότερους σκοπούς ότι» θα πρέπει να προβληματίσουν όχι μόνο τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες της Μεσογείου αλλά και τον ευρύτερο πολιτικό παράγοντα, κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο δραστηριοποιείται με κοσμικό τρόπο η Εκκλησία της Μόσχας και πολιτεύονται οι Ιεράρχες της, ενδεχομένως με απώτερο σκοπό την αλλαγή της όποιας μέχρι σήμερα γεωπολιτικής ισορροπίας στην ευρύτερη περιοχή».