Σε όλη μας τη ζωή προσβάλλουμε τη Θεία Μεγαλειότητα με τις αμαρτίες μας και πρέπει επομένως ταπεινά να ζητούμε από τον Κύριο την άφεση των οφειλημάτων μας, όπως ο Κύριος και Θεός μας δίδαξε, μέσω της θείας προσευχής, δοθείσα σε μας τους ελαχίστους «…Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς… και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών…».
Ακόμα ένας τρόπος που οδηγά στη μετάνοια είναι το «γνώθι σ’αυτόν». Να αντιληφθούμε την αμαρτωλότητά μας και τη ροπή προς το κακό. Όπλα είναι η θεόσταλτη συνείδηση που μας συντροφεύει εκ γενετής και μας ελέγχει συστηματικά καθώς και οι «θείοι νόμοι» που είναι γραμμένοι στην καρδιά του κάθε ανθρώπου είτε βαπτισμένου είτε όχι. (περί συνείδησης θα αναλύσουμε σε άλλη θεματική ενότητα).
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια πολλοί συνάνθρωποι μας έχουνε πάθηση στα μάτια – συμπεριλαμβανομένου και εμού του ιδίου – και ο αριθμός τους έχει αυξηθεί ιδιαίτερα. Οι κυριότερες παθήσεις είναι αυτές τις μυωπίας, και της πρεσβυωπίας. Αυτό δυστυχώς δεν απαντάται μόνο από φυσικής άποψης αλλά και από ηθικής άποψης και θα εξηγήσω τι εννοώ.
Οι πρεσβύωπες από φυσικής άποψης δεν μπορούν να δουν κοντινά αντικείμενα. Από ηθικής άποψης, την στιγμή που δεν βλέπουν τα δικά τους λάθη, τα δικά τους πάθη, βλέπουν και ασχολούνται με τα λάθη και τη ζωή των άλλων.
Οι μύωπες δε από φυσικής άποψης δεν μπορούν να δουν τα μακρινά αντικείμενα. Από ηθικής άποψης την στιγμή που δεν μπορούν να διακρίνουν το σωστό και το λάθος, δεν βλέπουν στον εαυτό τους κανένα ελάττωμα, ότι γίνονται αργόσχολοι, ανυπόφοροι, ιδιότροποι ευερέθιστοι, θυμώδες, αυθάδες…