Μια καθαρή καρδιά γίνεται ο θρόνος του Θεού
Να αγωνίζεσαι να διατηρείς καθαρή την καρδιά σου από σαρκικές επιθυμίες, φιλαργυρία, φιλοδοξία, φθόνο, ζηλοφθονία, μνησικακία και άλλα πάθη. Η καθαρή καρδιά γεννάει την αθωότητα και η αθωότητα είναι η ρίζα της ευτυχίας.
Είναι δύσκολο να διατηρούμε καθαρή την καρδιά μας. Γι’ αυτό κράζει ο Δαβίδ: «Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός». Η καθαρή καρδιά είναι μια κυψέλη, στην οποία παράγεται το γευστικό και σε όλους αγαπητό μέλι. Η ακάθαρτη καρδιά είναι ένας βαλτώδης τόπος στον οποίο ζουν κάθε είδους αντιπαθητικά ερπετά. Φίδια, βατράχια, σκουλήκια.
Από την καρδιά κινείται κάθε είδους πάθος. «Εκ γαρ των καρδιών υμών εκπορεύονται φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, ακαταστασίαι, οφθαλμός πονηρός», μας βεβαιώνει ο Κύριος, γι’ αυτό και μακαρίζει όσους έχουν αθώα και παιδική καρδιά: «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται».
Είναι ευτυχείς όσοι έχουν καθαρή καρδιά, διότι αυτοί θα δουν τον Θεό, όχι μόνο στους ουρανούς, αλλά κι εδώ στην γη. Εδώ στη γη, στην παρούσα ζωή θα δουν τις δωρεές, τις χάριτες, τις ευεργεσίες του Θεού να κατακλύζουν τη ζωή τους.
Είναι βεβαίως δύσκολο να έχουμε και να διατηρούμε καθαρή την καρδιά μας, διότι εκ φύσεως ρέπει προς κάθε κακό, προς κάθε επιβλαβή επιθυμία. Πώς την παρομοιάζει ο Δαβίδ; Άκουσε. «Αύτη η θάλασσα η μεγάλη και ευρύχωρος. Εκεί ερπετά, ων ουκ έστιν αριθμός. Ζώα μικρά μετά μεγάλων» (Ψαλμ. 103:25). Μια απέραντη θάλασσα είναι η καρδιά του ανθρώπου στην οποία κολυμπούν ζώα μικρά μετά μεγάλων. Πάθη μικρά, μικροαδυναμίες, ατέλειες, και πάθη μεγάλα, τα οποία απομυζούν τις σωματικές και ψυχικές δυνάμεις και οδηγούν σε ένα σίγουρο θάνατο.
Πόσο λοιπόν δίκαιο έχει ο Μωυσής όταν προτρέπει: «Πρόσεχε σεαυτώ μη γένηται ρήμα κρυπτόν εν τη καρδία σου, ανόμημα» (Δευτ. 15:9). Προσεύχου λοιπόν, νήστευε, φεύγε τις αφορμές, βασάνιζε τον εαυτό σου με κάθε σκληραγωγία και ταλαιπωρία, έχε σιωπή και υπομονή στους πειρασμούς και τότε η χάρη του Θεού θα πλύνει, θα λευκάνει την καρδιά σου για να έλθει να κατοικήσει σ’ αυτήν ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
Μια καθαρή καρδιά γίνεται ο θρόνος του Θεού, ενώ μια πονηρή καρδιά είναι μια επίγεια κόλαση που προκαλεί πόνο και φέρνει όλες τις δυστυχίες. Πρόσεξε λοιπόν την καρδιά σου.
Από το βιβλίο: † Αρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλου, ΛΟΓΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ Α’. Έκδοση Φιλ. Σωματείου «Ιωάννης ο Χρυσόστομος», Λάρισα 2015.
