Μία σεξουαλικώς κακοποιημένη παιδίσκη «ακτινογραφεί» την κοινωνία μας
Η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε ένα διεστραμμένο Επίτροπο σαν τον πρωταγωνιστή της σεξουαλικής κακοποίησης της εν λόγω παιδίσκης, και σε ένα επίσης διεστραμμένο κληρικό, δεν είναι μόνο ποιοτική. Είναι και διαφορά εμβέλειας της διαστροφής.
Με αφορμή την πρόσφατη υπόθεση παιδοφιλίας
Του Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα, Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης
Για την υπόθεση της 12χρονης παιδίσκης, που κακοποιήθηκε σεξουαλικώς για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα από ένα εσμό διεστραμμένων παιδόφιλων, σήμερα ο λόγος. Η ακούσια πρωταγωνίστρια αυτής της βορβορώδους υπόθεσης με τις σχετικές καταθέσεις της, που έδωσε σε διάφορους θεσμικούς φορείς (δικαστικούς λειτουργούς και δημοσιογράφους), «ακτινογραφεί» την κοινωνία μας με τα διάφορα ανθρωποειδή τέρατα που εκτρέφει στους κόλπους της, τα οποία την άρπαξαν από τους χώρους με τις φυσιολογικές συνθήκες, υπό τις οποίες αναπτύσσονται και μεγαλώνουν όλα τα παιδιά, και την έριξαν στον «βούρκο» της ακολασίας. Εκεί, όπου εκβάλλουν όλα τα ζωώδη ένστικτα και οι σεξουαλικές διαστροφές των ανθρώπων. «Ακτινογραφεί» η σεξουαλικώς κακοποιηθείσα παιδίσκη την κοινωνία μας. Κατηγορεί όμως παράλληλα και τον πολιτισμό μας, ο οποίος, παρά τις θεσμικές κατακτήσεις του σε επίπεδο προστασίας του ανθρώπου και των δικαιωμάτων του, δεν διαθέτει αποτελεσματικούς μηχανισμούς ελέγχου και αποτροπής τέτοιων τραγικών περιστατικών. Γι’ αυτό δεν μπόρεσε να την προστατεύσει στην πράξη από τα διάφορα «αρπακτικά», τα οποία έπεσαν επάνω της να την κατασπαράξουν, για να κορέσουν έτσι τα αρρωστημένα σεξουαλικά τους ένστικτα.
Μια πράξη ιδιαίτερα βδελυρή, αφού προβάλλει την αδιαφορία των δραστών για την ανηλικότητα του θύματος τους, το οποίο ήταν ένας «καρπός» του «δένδρου» της ζωής, που δεν πρόλαβε να μαζέψει μέσα του τους αναγκαίους «χυμούς», για να ωριμάσει φυσιολογικά επάνω στην «κλάρα» του. Τον έκοψαν βίαια από το «δένδρο» αυτόν τον άγουρο «καρπό» και τον συνέθλιψαν με περισσή αναλγησία..
Το περιστατικό αυτό προβάλλει από την μεριά των δραστών ένα άλλο «φρούτο»: Την παιδοφιλία. Το «φρούτο» αυτό δεν είναι δημιούργημα της εποχής μας. Η «καλλιέργειά» του ανατρέχει στα πολύ παλιά χρόνια με τις «ρίζες» του να εντοπίζονται στην κοινωνία των Σοδόμων, όπως συμβαίνει άλλωστε με όλες τις διαστροφές του ανθρώπου. Εκείνο λοιπόν που μας ανησυχεί ιδιαίτερα στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι η εμφάνιση του εν λόγω «φρούτου», αλλά η έκταση της «καλλιεργείας» του. Και ιδίως η διαπλοκή στην «καλλιέργεια» αυτού ενός μεγάλου αριθμού προσώπων υπεράνω πάσης υποψίας. Είναι τα πρόσωπα που περνούν από την «ακτινογραφία» της σεξουαλικώς κακοποιηθείσης παιδίσκης και μάς δείχνουν την εστία της παθογένειας. Τον χώρο του «βούρκου». Ας δούμε λοιπόν προσεκτικά τις σχετικές «ακτινογραφίες», που μας αποκαλύπτουν μυστικά, τα οποία δεν φαίνονται εκ πρώτης όψεως.
Πρώτη κατά σειράν είναι η «ακτινογραφία» του βασικού πρωταγωνιστή αυτής της δυσώδους υποθέσεως. Πρόκειται για τον Επίτροπο της Εκκλησίας με την ψεύτικη θεοσέβεια. Φοράει στο στήθος του ένα μεγάλο Σταυρό, για να παραπλανήσει τους κοινωνικούς του εταίρους ότι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε από αυτόν, διότι μέσα του κατοικεί ο Θεός. Άσχετα αν έχει μετατρέψει στην πραγματικότητα την ζωή του σε κατοικητήριο του Διαβόλου. Λειτουργεί με το τέχνασμα του λύκου, ο οποίος για να μπορέσει να πλησιάσει τα πρόβατα και να τα κατασπαράξει έτσι εκ του ασφαλούς φοράει την προβιά τους.
Μας έχει προειδοποιήσει έγκαιρα για αυτούς τους «Επιτρόπους» και τους άλλους που ομνύουν πίστη σε αυτόν ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός μιλώντας για «προβατόσχημους λύκους». Ο Επίτροπος αυτός με την ίδια ευκολία που περιφέρει τον δίσκο στις Εκκλησίες τις Κυριακές δεν διστάζει να μετατρέψει σε «δίσκους» μικρά κοριτσάκια που καταφέρνει να αγρεύσει στις παιδικές χαρές ή στους δρόμους της γειτονιάς και, αφού πρώτα «τρυγήσει» ο ίδιος από αυτά τους «χυμούς» που χρειάζεται η σεξουαλική του ανωμαλία για να συντηρηθεί, τα «περιφέρει» ύστερα εκεί, όπου μπορεί να μαζέψει πολλά χρήματα προς ίδιον όφελος από ανθρώπους που έχουν την ίδια με αυτόν ακόρεστη δίψα της παιδοφιλίας. Είναι απίστευτο, πόσες θεάρεστες πράξεις μπορούν τελικά να κάνουν ορισμένοι Επίτροποι!
Σαν εκείνον, όπως προκύπτει από τα εγκληματολογικά χρονικά, ο οποίος έδερνε ανηλεώς συχνά την σύζυγό του, ώσπου κάποια μέρα βρέθηκε νεκρή στο συζυγικό κρεβάτι. Ο όμορφος κόσμος ηθικός αγγελικά πλασμένος ο κόσμος τέτοιων Επιτρόπων! Η Εκκλησία δεν μπόρεσε να νουθετήσει στις αξίες της τον συγκεκριμένο παιδοβιαστή Επίτροπο. Όπως δεν μπορεί, δυστυχώς, να το πράξει ακόμη και για ορισμένους παιδόφιλους κληρικούς, οι οποίοι έστω κι’ αν συνιστούν μια ασήμαντη μειοψηφία μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, δεν παύουν ωστόσο να ρυπαίνουν με την βρωμιά του «βούρκου» ένα ιερό χώρο που θα έπρεπε να αναδίδει οσμήν πνευματικής ευωδίας.
Η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε ένα διεστραμμένο Επίτροπο σαν τον πρωταγωνιστή της σεξουαλικής κακοποίησης της εν λόγω παιδίσκης, και σε ένα επίσης διεστραμμένο κληρικό, δεν είναι μόνο ποιοτική. Είναι και διαφορά εμβέλειας της διαστροφής. Ένας διεστραμμένος κληρικός, σε αντίθεση με κάποιον ομοιοπαθή Επίτροπο, όπως μας διδάσκει η μέχρι σήμερα κοινωνική εμπειρία, δεν λειτουργεί ως μαστρωπός. Αρκείται απλά να βιώσει κατά μόνας το βίτσιο του, χωρίς αυτό να μειώνει ασφαλώς την ηθική απαξία της πράξης του.
Στην συνέχεια έχουμε την «ακτινογραφία» του άλλου, βασικού επίσης υπαιτίου, της εν λόγω βδελυρής ιστορίας. Πρόκειται για τον πατέρα τριών ανηλίκων παιδιών. Το ερώτημα που τίθεται εδώ από τα «ευρήματα» της σχετικής «ακτινογραφίας» είναι, πώς μπόρεσε αυτός ο δράστης να κάνει σε βάρος της 12χρονης, που υπήρξε θύμα παιδοφιλίας, εκείνο που δεν ήθελε να κάνουν άλλοι στα παιδιά του;
Στην περίπτωσή του επαληθεύεται αυτό που λέγεται πάλι για τον λύκο, ότι δηλ. δεν κυνηγάει ποτέ μέσα στην φωλιά του. Αναπάντητο όμως μένει εδώ το άλλο συναφές ερώτημα, με ποιές δηλ. αρχές και αξίες θα μεγαλώσει τα παιδιά του αυτός ο παιδόφιλος οικογενειάρχης, χωρίς τον κίνδυνο να τον αγγίξει και αυτόν η κατηγορία του φαρισαϊσμού, όταν κουβαλάει μέσα του τον «βούρκο»; Η δυσωδία του «βούρκου» είναι απρόσφορη μέθοδος διδαχής. Μπορεί βέβαια να κρύβεται επιμελώς από κάποιους η «μυρωδιά» του «βούρκου». Ενδέχεται όμως κάποια στιγμή να διαφύγει από ορισμένη χαραμάδα η «δυσωδία». Και τότε η «μπόχα» που θα κατακλύσει τον χώρο της διδαχής τα ισοπεδώνει όλα. Και το πρότυπο του πατέρα-δασκάλου, αλλά και την αξιοπιστία της σχετικής διδαχής αυτού. Παραλείπουμε να διαβάσουμε τις «ακτινογραφίες» εκείνων, οι οποίοι δέχονται να συνευρεθούν ερωτικά με μια παιδίσκη ή γίνονται δια παραλείψεως συνεργοί στην σεξουαλική κακοποίησή της από άλλους, για να σταθούμε στην «ακτινογραφία» της μητέρας.
Αυτής η οποία, αντί να γίνεται φύλακας- άγγελος των παιδιών της, για να τα προφυλάσσει ανά πάσα στιγμή από κάθε φυσική ή ηθική επιβουλή της ζωής ή της ηθικής τους υπόστασης, γίνεται από ιδιοτέλεια δράστις εκμαυλισμού των παιδιών της εξωθώντας αυτά στην πορνεία ή υποθάλποντας την εκπόρνευση αυτών από εκείνους, οι οποίοι τα έχουν παρασύρει στον «βούρκο» της ακολασίας και εκμεταλλεύονται την συνήθως πρόωρα αφυπνισθείσα γενετήσια ζωή τους. Δεν υπάρχουν λόγια, για να αποδώσουν το μέγεθος της ηθικής απαξίας που ενέχει μια τέτοια συμπεριφορά των γονέων προς τα παιδιά τους.
Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις που διατυπώσαμε εδώ για την σεξουαλική κακοποίηση της 12χρονης παιδίσκης αισθανόμαστε την ανάγκη να ανασκευάσουμε μια επιπολάζουσα πλάνη που συνδέει την σεξουαλική κακοποίηση της εν λόγω παιδίσκης με πολιτικές παρατάξεις. Πρέπει να υπογραμμισθεί με έμφαση εδώ ότι η παιδοφιλία, που μας αγκυλώνει όλους, δεν έχει κομματική ή άλλη ταυτότητα. Και ο «βούρκος» της δεν αντικατοπτρίζει ποτέ κάποια πολιτική ιδεολογία.
Δεν θα μπορούσε άλλωστε να εναρμονισθεί με την συνταγματική νομιμότητα. Είναι έκφραση μιας αρρωστημένης προσωπικότητας, η οποία βγάζει προς τα έξω το πιο βαθύ σκοτάδι που κρύβουν μέσα τους κάποιες ανθρώπινες ψυχές. Άλλο ασφαλώς το ζήτημα του χρέους των υπευθύνων του σχετικού πολιτικού χώρου έναντι των φαινομένων σήψης και διαφθοράς που εμφανίζονται στους κόλπους τους.
