Θυμάμαι έναν άνθρωπο ο οποίος μου είπε «μπορώ να συγχωρέσω κάθε άνθρωπο ο οποίος έχει αμαρτήσει απέναντί μου, μπορώ ακόμα και να τους αγαπώ, αλλά μισώ τους εχθρούς του Θεού». Και σκέφτηκα κάτι από τη ζωή ενός αγίου, όπου ένας ιερέας προσευχόταν στον Θεό να τιμωρήσει αυτούς που Τον πρόδωσαν με τη ζωή τους, αν όχι με τα λόγια τους.
Και ο Χριστός παρουσιάστηκε σ’ αυτόν και είπε: «Ποτέ να μην προσεύχεσαι για την τιμωρία ή για την απόρριψη οποιουδήποτε ανθρώπου. Αν μόνο ένας αμαρτωλός υπήρχε στον κόσμο, θα διάλεγα να ενδυθώ ξανά την ανθρώπινη σάρκα, και να πεθάνω ξανά επάνω στο Σταυρό μόνο γι’ αυτόν τον αμαρτωλό».
Είναι αυτή η στάση μας απέναντι στον άλλο; Είναι αυτή η στάση μας στον απέραντο κόσμο, τόσο τραγική, τόσο κακή, και τόσο γεμάτη από πόνο στην αναζήτησή της για ολοκλήρωση, για πληρότητα; Ο Θεός θα συγχωρέσει – ας συγχωρέσουμε ο ένας τον άλλον. Και να θυμάστε, αν δεν συγχωρούμε τον αδερφό μας, δεν είναι μόνο αυτός που φεύγει με πόνο και δάκρυα στην καρδιά του, αλλά εμείς είμαστε πληγωμένοι, διότι αν δεν συγχωρούμε, εμείς οι ίδιοι δεν θεραπευόμαστε. Το κακό που συνέβη σ’ εμάς παραμένει σ’ εμάς, βλάπτοντας την ψυχή μας, καταστρέφοντάς μας.
Ας μάθουμε να συγχωρούμε, έτσι ώστε οι άλλοι να μπορούν να θεραπευθούν αλλά να μπορούμε και οι ίδιοι να θεραπευθούμε. Ας προσευχηθούμε τώρα μαζί, με μια ψυχή, μ’ ένα νου· και όταν θα έρθουμε να γονατίσουμε μπροστά στην εικόνα του Χριστού και της Θεοτόκου, να στραφούμε ο ένας προς τον άλλο έτοιμοι να συγχωρεθούμε και να συγχωρέσουμε, όποιο κι αν είναι για μας το τίμημα. Αμήν.
Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom, Στο φως της κρίσης του Θεού, μετ. Πολ. Τσαλίκη-Κιοσόγλου, εκδ. Εν πλω