Ταυτόχρονα «ηθικολογούν» όλοι καταγγελτικά, μόνο και μόνο για να μεταθέσουν την ευθύνη στους άλλους και να αποφύγουν τον έλεγχο και τις συνεπές των δικών τους πράξεων, ενώ η συνηθέστερα προβαλλόμενη δικαιολογία είναι: «Όλοι έτσι κάνουν». Με άλλα λόγια, ενώ επαναστατούμε εναντίον της αδικίας σε θεωρητικό επίπεδο όταν την υποστούμε, τελικά τη δικαιολογούμε και την αποδεχόμαστε όταν μας συμφέρει, μάλλον γιατί εύκολα συμβιβαζόμαστε μαζί της έχοντας αμβλύνει το ηθικό μας αισθητήριο.
Με παραβολή μιλά και σήμερα ο Κύριός μας, θέλοντας να προσδιορίσει την πραγματικότητα στις ανθρώπινες σχέσεις και να υποδείξει την επιθυμητή και πλέον συμφέρουσα για τον άνθρωπο οδό. Ένας δούλος βρήκε στον δρόμο του έναν σύνδουλό του, στον οποίο είχε δανείσει ένα ευτελές ποσό, που όμως ακόμη δεν του είχε επιστραφεί. Όρμησε λοιπόν επάνω του και τον έπνιγε, απαιτώντας την επιστροφή του οφειλουμένου μικροδανείου. Παρά τις ικεσίες του οφειλετη, ο οποίος γονατιστός τον παρακαλούσε για μια πίστωση χρόνου , μέχρι να βρεί το οφειλόμενο ποσό, ο δανειστής δούλος έσυρε τον συνδούλο του και τον έκλεισε φυλακή.
Με βάση την τετράγωνη αυτή λογική, είναι απολύτως φυσιολογικό να διεκδικείται και να επιβάλλεται η εφαρμογή όσων έχουν συμφωνηθεί, κυρίως γιατί είναι ευθύνη του καθενός συμβαλλομένου να σκέπτεται τα συμφέροντά του και μόνον, να τα υπερασπίζεται και να τα κατοχυρώνει.
Τι ξεχνά όμως ο δανειστής δούλος; Τι καθιστά τη συμπεριφορά του προς τον οφειλέτη σύνδουλό του απαράδεκτη; Ότι την αμέσως προηγούμενη στιγμή, όχι άλλος σύνδουλός του, αλλά ο ίδιος ο Κύριος του, του είχε χαρίσει ένα δυσθεώρητο ποσό, που χρωστούσε και δεν υπήρχε περίπτωση ν’ αποπληρώσει, ακόμη κι αν ξεπουλούσε όλα τα υπάρχοντά του, ακόμη και τα μέλη της οικογένειάς του και τον εαυτό του τον ίδιο.
Με άλλα λόγια, ο Χριστός έρχεται να μας θυμίσει τις άπειρες ευεργεσίες του Αγίου θεού προς εμάς. Ευεργεσίες που μας δωρήθηκαν χωρίς να τις αξίζουμε. Να γίνουμε ελεήμονες όπως Εκείνος «Ελεήμων εστί».
Μητρόπολη Κομοτηνής