Μετὰ τὴν τελεσίδικη ἀπόφαση τοῦ μεγάλου Κριτοῦ, οἱ ἄνθρωποι χωρίζονται καὶ κατευθύνονται οἱ μὲν στὴν ἄβυσσο, «εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον», οἱ δὲ στὸ φῶς τοῦ οὐρανοῦ. Γιατὶ ὅμως χωρίσθηκαν ἔτσι ; Ποιό ἦταν τό κριτήριο τοῦ διαχωρισμοῦ; Ἡ μόρφωση ἄραγε, τὰ χρήματα, τὰ ἀξιώματα;
Καὶ στὰ δύο μέρη ὑπάρχουν σπουδασμένοι καὶ ἀγράμματοι, ἀξιωματοῦχοι, ἄσημοι, ἀμόρφωτοι καὶ σοφοί. Μήπως ἡ ὑγεία, ἡ ὀμορφιά, ἡ δύναμη, ἡ καταγωγή, ἡ ἐθνικότητα; Τίποτε ἀπ’ ὅλα αὐτά. Μόνο γιὰ μᾶς ἔχουν σπουδαιότητα τέτοιες διακρίσεις. Γιὰ τὸν μεγάλο Κριτὴ αὐτὰ δὲν ἔχουν ἀπολύτως καμμιὰ σημασία. Μέτρο κρίσεως στέκει ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη. Αὐτὸς εἶναι ὁ κώδικας βάσει τοῦ ὁποίου θὰ δικάσει ὁ μεγάλος Δικαστὴς «τὴν ἡμέραν ἐκείνην τὴν φοβερὰν» τῆς κρίσεως. Διότι ἁπλούστατα ἡ ἀγάπη εἶναι τὸ Ἄλφα καὶ τὸ Ὠμέγα τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Αὐτή ἡ ἀγάπη δέν σχετίζεται μέ ἐκπληκτικά κατορθώματα καί θεωρίες, ἀλλά ἀναφέρεται σὲ πράγματα ἁπλά, καθημερινά, ποὺ ὅλοι μποροῦν νὰ ἐφαρμόσουν, παντοῦ καὶ πάντοτε. Σ’ ὁποιεσδήποτε συνθῆκες ζωῆς κι ἂν βρίσκονται, ὁποιοδήποτε ἐπάγγελμα, ἡλικία, μόρφωση, ἀπασχόληση κι ἂν ἔχουν. Ποιὸς θὰ μπορέσει ἐκείνη τὴν ὥρα νὰ δικαιολογηθεῖ, ὅτι δὲν εἶχε τὰ μέσα νὰ δείξει ἀγάπη;
Ὁ Κύριος δὲν στηρίζει τὴν ἀπόφασή του σὲ μεγάλες δωρεὲς καὶ ἐπιτεύγματα. Δὲν τοὺς λέγει, σᾶς καταδικάζω, διότι ἤμουν ἄρρωστος καὶ δὲν μὲ γιατρέψατε, ἤμουν στὴ φυλακὴ καὶ δὲν μὲ ἀπελευθερώσατε. Ἀλλὰ «ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με…». Γι’ αὐτὰ τὰ μικρά, ποὺ περνοῦσαν ἀπὸ τὸ χέρι σας καὶ δὲν τὰ ἐκάματε, γι’ αὐτὰ σᾶς καταδικάζω. Ἕνα πιάτο φαγητό, ἕνα ποτήρι νερό, μιὰ ἐπίσκεψη ἀδελφοί, εἶναι πράγματα ποὺ εὔκολα προσφέρονται.
Μὴ νομίζουμε ὅτι γιὰ τὴν ἐκδήλωση τῆς ἀγάπης χρειάζονται πλούτη καὶ δύναμη. Κι ὁ πιὸ φτωχός, κι ὁ πιὸ ἀδύνατος, κι ὁ πιὸ ταπεινός, ἔχει χίλιες δυὸ μικροευκαιρίες νὰ προσφέρει ἀγάπη. Πολλοί εἴμαστε πολύλογοι γιά μεγάλα σχέδια ἀγάπης καί σωτηρίας τοῦ κόσμου, στήν πράξη ὅμως ἀδιαφοροῦμε νά δείξουμε στοιχειώδη καλωσύνη καί ἀνοχή στίς ἁπλές περιπτώσεις τῆς καθημερινῆς ζωῆς. «Ἕως ἐστὶ καιρός», γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου: «Χριστὸν ἐπισκεψώμεθα, Χριστὸν θεραπεύσωμεν, Χριστὸν θρέψωμεν, Χριστὸν ἐνδύσωμεν, Χριστὸν συναγάγωμεν, Χριστὸν τιμήσωμεν», ἀποκαλύπτοντάς Τον κάτω ἀπὸ τὴν ταπεινὴ ἐμφάνιση τοῦ κάθε θλιμμένου καὶ ταλαιπωρημένου. Ὁ πόνος μᾶς κυκλώνει. Ἂς τὸν κυκλώσουμε κι ἐμεῖς μὲ τὴν ἀγάπη μας.