Μητροπολίτης Γλυφάδας: Η Δύναμη του Χριστού νικά τον Θάνατο
«Μόνον η Δύναμις του Αναστάντος Θεανθρώπου Χριστού, μπόρεσε να δώσει – και συνεχώς δίδει και θα δίδει – την δύναμη, σε κάθε χριστιανό, να νικήσει κάθε τι, το θνητό και αυτόν ακόμα τον θάνατον» αναφέρει στο μήνυμά του για το Πάσχα και την Ανάσταση του 2017 ο Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παύλος.
Αναλυτικά το μήνυμα του Μητροπολίτη Γλυφάδας για το Πάσχα και την Ανάσταση του 2017.
Αγαπητοί μου αδελφοί και αγαπητά μου τέκνα εν Κυρίω Αναστάντι,
Εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, συμβαίνουν θαυμαστά και παράδοξα πράγματα στον κόσμο.
Απλοί ψαράδες, οι Απόστολοι, αμόρφωτοι και ανεπιτήδευτοι, κατ’ αρχάς φοβισμένοι, αλλά στη συνέχεια φωτισμένοι, μιλούν «εταίραις γλώσσαις», σαγηνεύουν τα πλήθη και άφοβοι πλέον, μαθητεύουν την οικουμένη.
Ένας διώκτης τους και βασανιστής τους, ένας φανατικός Φαρισαίος και σημαίνον πρόσωπο της Εβραικής Συναγωγής, ο Σαύλος, αλλάζει την ζωή του. Από διώκτης γίνεται διωκόμενος και ως Παύλος πλέον, γυρίζει την οικουμένη και διαλαλεί ακάθεκτος τη Νέα Πίστη.
Στη συνέχεια χιλιάδες, εκατομμύρια άνθρωποι, οι Μάρτυρες, σαγηνευμένοι από τα λόγια και πολύ περισσότερο από την ζωή αυτών των ψαράδων, αφήνουν την πατρογονική πίστη τους, αλλά και την ίδια την ζωή τους και δέχονται να προσχωρήσουν στη Νέα Διδαχή, όχι χωρίς κόστος. Άλλοι είναι ένδοξοι αξιωματικοί του κραταιού ρωμαικού στρατού, άλλοι πατρίκιοι και συγκλητικοί, μεγάλες δέσποινες, κάποιοι λαμπροί επιστήμονες, μερικοί φιλόσοφοι, που η νέα διδασκαλία, τους κάνει να αλλάξουν πλήρως την φιλοσοφική κοσμοθεωρία τους. Άλλοι είναι απλοί άνθρωποι, κάποιοι δούλοι.
Όλοι αυτοί δεν λυπούνται τα αξιώματά τους, την δόξα τους, την ίδια τους τη ζωή και δέχονται να υποβληθούν σε άγρια βασανιστήρια και στο τέλος σε ατιμωτικό θάνατο, προκειμένου να μην αρνηθούν, αυτό που σαγήνευσε την ψυχή τους.
Ένας αυτοκράτορας που διοικεί ένα κράτος, όσο η σημερινή Ευρώπη και η μισή Ασία μαζί, ειδωλολάτρης, ο Μέγας Κωνσταντίνος, αλλάζει και έχοντας ως έμβλημά του, το έμβλημα των καταπιεσμένων και κατατρεγμένων χριστιανών, νικά τους αντιπάλους και χαρίζει την ελευθερία στους κατατρεγμένους, να λατρεύουν τον Θεό τους. Ιδρύει μία αυτοκρατορία, όπου λατρεύεται ελεύθερα ο Αληθινός Θεός. Στο τέλος γίνεται και αυτός Χριστιανός.
Στους επόμενους αιώνες, Βασιλόπουλα αφήνουν την καλή τους ζωή και αρχίζουν τους ασκητικούς αγώνες. Κοπέλλες αλλάζουν το νυφικό τους φόρεμα, για να φορέσουν το μοναχικό ράσο. Μεγιστάνες πωλούν τα υπάρχοντά τους και τα μοιράζουν στους φτωχούς. Αλλά και αργότερα, μικρά παιδιά, παλληκάρια και κοπέλλες, οι Νεομάρτυρες, αψηφούν την νιότη τους και δεν διστάζουν να κοιτάξουν κατάματα τους τυράνους και να παραδοθούν στο μαρτύριο και την χλεύη, προτρέποντας τους βασανιστές τους, όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Βούλγαρος «Χτύπα για την πίστη». Ακόμα, απλοί και καθημερινοί άνθρωποι, όπως ένας πατέρας, χάνει το παιδί του ανήμερα πασχαλιά και μες στον πόνο του παρατηρεί, ότι στο χωριό δεν ακούγονται γλέντια και χαρές. Όταν ρωτά, γιατί δεν γιορτάζουν το Πάσχα, όπως κάθε χρόνο, του απαντούν, ότι οι συγχωριανοί του συμμετέχουν στον πόνο του και δεν γλεντούν. Τότε αυτός παραγγέλνει στους οργανοπαίχτες να παίξουν και μπαίνει πρώτος στο χορό, γιατί η χαρά της Αναστάσεως του Χριστού, είναι πολύ μεγαλύτερη από τη λύπη την δικιά του.
Αδελφοί μου, ο άνθρωπος εξ αρχής ενδιαφέρθηκε, για την προστασία και την εξάπλωση του είδους του, με κάθε τρόπο, θεμιτό ή αθέμιτο. Εδώ όμως βλέπουμε τους χριστιανούς, να ανατρέπουν τους όρους και να αψηφούν την βιολογική ζωή τους. Όλοι αναρωτιούνται, το γιατί και δεν τους καταλαβαίνουν, γι’ αυτό τους κατατρέχουν. Οι ακόλουθοι του Ναζωραίου όμως, έχουν την απάντηση: «Χριστός Ανέστη και Άδης εσκυλεύθη».
Οι χριστιανοί μέσα στην ζωή τους ζούν, αυτό που λέει ο Απόστολος Παύλος στους Κορινθίους, μετά την Ανάσταση του Χριστού, η βιολογική ζωή: «σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία˙ σπείρεται εν ατιμία, εγείρεται εν δόξη˙ σπείρεται εν ασθενεία, εγείρεται εν δυνάμει˙ σπείρεται σώμα ψυχικόν, εγείρεται σώμα πνευματικόν».
Γι’αυτό δεν ανησυχούν, παραδίδουν τον εαυτό τους, στον Αναστημένο Χριστό και γίνονται μέτοχοι και κήρυκες της Ζωηφόρου Του Αναστάσεως.
Αδελφοί μου, ως επιστέγασμα όλων αυτών, ας μείνουν τα λόγια ενός πολύπαθου, αλλά Αγίου ανθρώπου, του Οσίου Ιουστίνου του Πόποβιτς. «Ναί Αληθώς Ανέστη ο Κύριος! Και μάρτυς τούτου, είσαι εσύ, μάρτυς εγώ, μάρτυς κάθε Χριστιανός αρχίζοντας, από τους Αποστόλους μέχρι και της Δευτέρας Παρουσίας. Διότι μόνον η Δύναμις του Αναστάντος Θεανθρώπου Χριστού, μπόρεσε να δώσει – και συνεχώς δίδει και θα δίδει – την δύναμη, σε κάθε χριστιανό, να νικήσει κάθε τι, το θνητό και αυτόν ακόμα τον θάνατον.
