Κυριακή μετά τα Φώτα: Μέσα από τα Μυστήρια της Εκκλησίας δεχόμαστε το φως του Χριστού

• Dogma
• 14 Ιανουαρίου 2018
• 1:43

«Ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα, καί τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐ­τοῖς».

Κυριακή μετά τά Φῶτα σήμερα καί ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Μα­τθαῖος δανείζεται τόν προφητικό λόγο τοῦ Ἡ­σαΐα γιά νά μᾶς περιγράψει τό θαῦ­μα πού συνετελέσθη μέ τή θεία ἐναν­θρώπιση.
Καί ἄν τό ἄστρο πού στάθη­κε ἐπάνω ἀπό τό τα­­πεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ ἦταν ἀρ­κε­τό γιά νά φωτίσει τούς ποιμέ­νες καί τούς μάγους, ἦταν ἀρκετό γιά νά τούς ὁδηγήσει στόν γεννηθέντα Χρι­στό, τώρα, μετά τή βά­πτι­ση καί τήν ἔναρξη τῆς δημόσιας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ δέν εἶ­ναι ἁπλῶς ἕνα ἄστρο πού φωτίζει τόν κόσμο ἀλλά εἶναι ὁ νοητός ἥ­λιος τῆς δικαιοσύνης πού καταυ­γάζει τό σύμ­παν καί τούς ἀνθρώπους, εἶ­ναι αὐ­­τός πού φωτίζει τόν κάθε ἄνθρωπο ξε­χωριστά καί τόν κόσμο ὁλόκληρο, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.
Ἄς δοῦμε ὅμως ποιό εἶ­ναι τό νόημα τῆς προφητείας τοῦ Ἡ­σαΐα καί γιατί ὁ Χριστός εἶναι αὐτός πού φωτίζει τούς καθημένους «ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θα­νάτου».
Ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό μετά τήν παρακοή τῶν πρωτο­πλά­στων εἶχε ὡς συνέπεια νά βρεθεῖ ὁ ἄν­θρω­πος στό σκοτάδι. Σέ ἕνα σκοτάδι ὄχι φυ­σικό καί πρόσκαιρο, σάν τό σκο­τάδι τῆς νύκτας, ἀλλά πνευματικό καί διαρκές· καί τό σκοτάδι αὐτό δέν ἦταν τίποτε ἄλλο ἀπό τήν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ ἀπό τή ζωή τῶν ἀνθρώπων καί ἡ ἐπι­στρο­φή τους σέ μία κατάσταση παρό­μοια μέ αὐτή πού ὑπῆρχε πρίν ἀπό τή δη­­­μιουργία τοῦ κό­σμου, τότε πού ὑπῆρ­χε μόνο «σκότος ἐπά­νω τῆς ἀβύσσου», γιατί ὁ Θεός δέν εἶχε δώσει ἐντολή νά γεννηθεῖ τό φῶς.

Σ’ αὐτό τό σκο­τάδι τῆς ἀπουσίας καί τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπό τόν Θεό ζοῦ­σαν γιά αἰῶνες οἱ ἄν­θρω­ποι μέχρι πού στόν κόσμο ἔλαμψε καί πάλι τό φῶς. Καί αὐτή τή φο­ρά δέν ἦταν ἕνα φῶς πού γεννήθηκε κατ’ ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἀλ­λά ἦταν ὁ ἴδιος ὁ μο­νογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου καί φωτίζει «πάντα ἄνθρω­πον ἐρ­χόμενον εἰς τόν κόσμον».
Καί ὁ Θεός ἐπέλεξε νά στείλει τόν Υἱό του στόν κόσμο γιά νά φωτίσει ὄχι μόνο ὅ­σους ζοῦ­σαν, ἀλλά καί ὅσους εἶ­χαν ζήσει καί ὅσους θά ζοῦσαν, γιά νά τούς φωτίσει μέ τό φῶς τῆς παρουσίας του, γιά νά τούς φω­τίσει ἀποκαθιστῶ­ντας τή σχέση τους μέ τόν Θεό.
Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο καί ἡ δημόσια ζωή καί διδασκαλία του φέρ­νει τόν ἄνθρωπο καί πάλι σέ κοι­νω­­νία μέ τόν Θεό, τόν μετατρέπει σέ οἰκεῖο του καί τοῦ δίνει τή δυνατότητα καί τή χάρη νά διεισδύσει στά μυστήρια τοῦ Θεοῦ καί νά προχωρήσει ἀπό τήν ἄγνοια τοῦ Θεοῦ στή γνώση.
«Ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα». Ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Χρι­στοῦ στόν κόσμο καί τή δημόσια διδα­σκαλία του παύει πιά νά ὑπάρχει τό πνευ­ματικό σκοτάδι καί τίποτε δέν μπο­ρεῖ νά ἐμποδίσει ἐκείνους πού ἐπι­θυμοῦν νά πιστεύσουν στόν Χριστό νά ζήσουν μέσα στό φῶς τῆς γνώσεως καί τῆς ἀληθείας τοῦ Θεοῦ.
Ὅμως ὁ Θεός δέν δεσμεύει οὔτε ὑπο­χρεώνει κανένα ἄνθρωπο. Βρίσκε­ται ἀπό τότε καί μέχρι σήμερα ἀνάμεσά μας καί μᾶς προσφέρει τό φῶς καί τή γνώ­ση, περι­μένει νά ἐγκαταλείψουμε τό σκο­­τάδι τῆς ἀπομακρύνσεώς μας ἀπό τόν Θεό καί τῆς ἁμαρτίας καί νά τόν πλησιάσουμε, γιά νά δοῦμε καί ἐμεῖς «φῶς μέγα».
Ἀδελφοί μου, δύο χιλιάδες χρόνια ἔ­χουν περάσει ἀπό τήν ἔλευση τοῦ Χρι­στοῦ κι ὅμως διαπι­στώ­νουμε πώς ὁ κόσμος ἀλλά καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ζοῦ­με μερικές φορές στό σκοτάδι. Καί ζοῦμε μέ­σα σ’ αὐτό, γιατί δέν ἀνοί­ξα­με ὅσο ἔπρεπε τήν καρδιά μας στό φῶς τοῦ Θεοῦ. Ζοῦμε μέσα στό σκοτάδι, γιατί κάποιες ἀπό τίς πράξεις, τίς ἐπιθυμίες καί τίς σκέψεις μας δέν ἀντέ­χουν στό φῶς τοῦ Χρι­στοῦ καί ἀντί νά μᾶς κάνουν νά προ­σεγγίζουμε πρός αὐ­τό, γιά νά φωτίσουμε τήν ψυχή μας καί νά ἀναδειχθοῦμε «τέ­κνα φωτός καί υἱοί ἡμέρας», μᾶς ἐμποδί­ζουν νά δε­χθοῦμε τό φῶς τοῦ Χριστοῦ μέσα μας. Εἶναι για­τί δέν ἐπιδιώκουμε νά με­τέ­χουμε στή λειτουργική καί μυστηρια­κή ζωή τῆς Ἐκ­κλησίας μας, μέσω τῆς ὁ­ποίας ζοῦμε μέ τόν Χριστό καί δε­χό­μαστε τό φῶς του στήν ψυ­χή μας καί στή ζωή μας.
Εἴκοσι αἰῶνες μετά τή γέννηση τοῦ Χρι­στοῦ, καί ὅμως μερικοί ἀπό τούς συν­­αν­­θρώπους μας ἀρνοῦνται νά τόν δε­χθοῦν ὡς Μεσσία, νά τόν δεχθοῦν ὡς τόν μόνο καί ἀληθινό διδάσκαλο πού, γνω­ρίζοντάς μας τόν Θεό, μᾶς ἐξάγει ἀπό τό σκότος τῆς ἀγνοίας καί ἀγνω­σί­ας καί μᾶς χαρίζει τή γνώση ἐκείνη, τήν ὁποία ἐπίδιωξαν οἱ πρωτό­πλα­στοι νά ἐπιτύχουν μόνοι τους, παρακούοντας τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀππτύχουν καί νά ἐκδιωχθοῦν ἀπό τόν παρά­δεισο.
Ἀδελφοί μου, τή νέα χρονιά πού ἄρ­χισε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἄς προ­σπα­θή­σουμε νά οἰκειωθοῦμε ὅλοι μας τό φῶς τοῦ Χριστοῦ· ἄς ἐγκαταλεί­ψουμε τό σκοτάδι, ὅ­ποια μορφή καί ἄν ἔχει, καί ἄς ζήσουμε στό φῶς τῆς ἀληθείας καί τοῦ Θεοῦ.
Αὐτό εὔχομαι σέ ὅλους σας, γιά νά εἶναι καί ζωή σας μέσα στό φῶς καί νά κοι­­νω­νεῖτε τό φῶς τοῦ Θεοῦ, πού προσφέρει τήν πραγ­ματική καί ἀπόλυτη εὐτυχία.

Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων