Κυριακή μετά τά Φῶτα σήμερα καί ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Ματθαῖος δανείζεται τόν προφητικό λόγο τοῦ Ἡσαΐα γιά νά μᾶς περιγράψει τό θαῦμα πού συνετελέσθη μέ τή θεία ἐνανθρώπιση.
Καί ἄν τό ἄστρο πού στάθηκε ἐπάνω ἀπό τό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ ἦταν ἀρκετό γιά νά φωτίσει τούς ποιμένες καί τούς μάγους, ἦταν ἀρκετό γιά νά τούς ὁδηγήσει στόν γεννηθέντα Χριστό, τώρα, μετά τή βάπτιση καί τήν ἔναρξη τῆς δημόσιας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἄστρο πού φωτίζει τόν κόσμο ἀλλά εἶναι ὁ νοητός ἥλιος τῆς δικαιοσύνης πού καταυγάζει τό σύμπαν καί τούς ἀνθρώπους, εἶναι αὐτός πού φωτίζει τόν κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά καί τόν κόσμο ὁλόκληρο, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.
Ἄς δοῦμε ὅμως ποιό εἶναι τό νόημα τῆς προφητείας τοῦ Ἡσαΐα καί γιατί ὁ Χριστός εἶναι αὐτός πού φωτίζει τούς καθημένους «ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου».
Ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό μετά τήν παρακοή τῶν πρωτοπλάστων εἶχε ὡς συνέπεια νά βρεθεῖ ὁ ἄνθρωπος στό σκοτάδι. Σέ ἕνα σκοτάδι ὄχι φυσικό καί πρόσκαιρο, σάν τό σκοτάδι τῆς νύκτας, ἀλλά πνευματικό καί διαρκές· καί τό σκοτάδι αὐτό δέν ἦταν τίποτε ἄλλο ἀπό τήν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ ἀπό τή ζωή τῶν ἀνθρώπων καί ἡ ἐπιστροφή τους σέ μία κατάσταση παρόμοια μέ αὐτή πού ὑπῆρχε πρίν ἀπό τή δημιουργία τοῦ κόσμου, τότε πού ὑπῆρχε μόνο «σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου», γιατί ὁ Θεός δέν εἶχε δώσει ἐντολή νά γεννηθεῖ τό φῶς.
Σ’ αὐτό τό σκοτάδι τῆς ἀπουσίας καί τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπό τόν Θεό ζοῦσαν γιά αἰῶνες οἱ ἄνθρωποι μέχρι πού στόν κόσμο ἔλαμψε καί πάλι τό φῶς. Καί αὐτή τή φορά δέν ἦταν ἕνα φῶς πού γεννήθηκε κατ’ ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἦταν ὁ ἴδιος ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου καί φωτίζει «πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον».
Καί ὁ Θεός ἐπέλεξε νά στείλει τόν Υἱό του στόν κόσμο γιά νά φωτίσει ὄχι μόνο ὅσους ζοῦσαν, ἀλλά καί ὅσους εἶχαν ζήσει καί ὅσους θά ζοῦσαν, γιά νά τούς φωτίσει μέ τό φῶς τῆς παρουσίας του, γιά νά τούς φωτίσει ἀποκαθιστῶντας τή σχέση τους μέ τόν Θεό.
Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο καί ἡ δημόσια ζωή καί διδασκαλία του φέρνει τόν ἄνθρωπο καί πάλι σέ κοινωνία μέ τόν Θεό, τόν μετατρέπει σέ οἰκεῖο του καί τοῦ δίνει τή δυνατότητα καί τή χάρη νά διεισδύσει στά μυστήρια τοῦ Θεοῦ καί νά προχωρήσει ἀπό τήν ἄγνοια τοῦ Θεοῦ στή γνώση.
«Ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα». Ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο καί τή δημόσια διδασκαλία του παύει πιά νά ὑπάρχει τό πνευματικό σκοτάδι καί τίποτε δέν μπορεῖ νά ἐμποδίσει ἐκείνους πού ἐπιθυμοῦν νά πιστεύσουν στόν Χριστό νά ζήσουν μέσα στό φῶς τῆς γνώσεως καί τῆς ἀληθείας τοῦ Θεοῦ.
Ὅμως ὁ Θεός δέν δεσμεύει οὔτε ὑποχρεώνει κανένα ἄνθρωπο. Βρίσκεται ἀπό τότε καί μέχρι σήμερα ἀνάμεσά μας καί μᾶς προσφέρει τό φῶς καί τή γνώση, περιμένει νά ἐγκαταλείψουμε τό σκοτάδι τῆς ἀπομακρύνσεώς μας ἀπό τόν Θεό καί τῆς ἁμαρτίας καί νά τόν πλησιάσουμε, γιά νά δοῦμε καί ἐμεῖς «φῶς μέγα».
Ἀδελφοί μου, δύο χιλιάδες χρόνια ἔχουν περάσει ἀπό τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ κι ὅμως διαπιστώνουμε πώς ὁ κόσμος ἀλλά καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ζοῦμε μερικές φορές στό σκοτάδι. Καί ζοῦμε μέσα σ’ αὐτό, γιατί δέν ἀνοίξαμε ὅσο ἔπρεπε τήν καρδιά μας στό φῶς τοῦ Θεοῦ. Ζοῦμε μέσα στό σκοτάδι, γιατί κάποιες ἀπό τίς πράξεις, τίς ἐπιθυμίες καί τίς σκέψεις μας δέν ἀντέχουν στό φῶς τοῦ Χριστοῦ καί ἀντί νά μᾶς κάνουν νά προσεγγίζουμε πρός αὐτό, γιά νά φωτίσουμε τήν ψυχή μας καί νά ἀναδειχθοῦμε «τέκνα φωτός καί υἱοί ἡμέρας», μᾶς ἐμποδίζουν νά δεχθοῦμε τό φῶς τοῦ Χριστοῦ μέσα μας. Εἶναι γιατί δέν ἐπιδιώκουμε νά μετέχουμε στή λειτουργική καί μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, μέσω τῆς ὁποίας ζοῦμε μέ τόν Χριστό καί δεχόμαστε τό φῶς του στήν ψυχή μας καί στή ζωή μας.
Εἴκοσι αἰῶνες μετά τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ, καί ὅμως μερικοί ἀπό τούς συνανθρώπους μας ἀρνοῦνται νά τόν δεχθοῦν ὡς Μεσσία, νά τόν δεχθοῦν ὡς τόν μόνο καί ἀληθινό διδάσκαλο πού, γνωρίζοντάς μας τόν Θεό, μᾶς ἐξάγει ἀπό τό σκότος τῆς ἀγνοίας καί ἀγνωσίας καί μᾶς χαρίζει τή γνώση ἐκείνη, τήν ὁποία ἐπίδιωξαν οἱ πρωτόπλαστοι νά ἐπιτύχουν μόνοι τους, παρακούοντας τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀππτύχουν καί νά ἐκδιωχθοῦν ἀπό τόν παράδεισο.
Ἀδελφοί μου, τή νέα χρονιά πού ἄρχισε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἄς προσπαθήσουμε νά οἰκειωθοῦμε ὅλοι μας τό φῶς τοῦ Χριστοῦ· ἄς ἐγκαταλείψουμε τό σκοτάδι, ὅποια μορφή καί ἄν ἔχει, καί ἄς ζήσουμε στό φῶς τῆς ἀληθείας καί τοῦ Θεοῦ.
Αὐτό εὔχομαι σέ ὅλους σας, γιά νά εἶναι καί ζωή σας μέσα στό φῶς καί νά κοινωνεῖτε τό φῶς τοῦ Θεοῦ, πού προσφέρει τήν πραγματική καί ἀπόλυτη εὐτυχία.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων