Δεν ονομάσθηκε τυχαία «Νύμφη » του Χριστού η Πάνσοφος Αικατερίνη. Υπήρξε υπόδειγμα αρετής, σεμνότητος, πνευματικής αρχοντιάς και ανειπώτου ψυχικής και σωματικής ωραιότητος. Και, η καρδία της εστέφθη και μεταμορφώθηκε σε οικητήριον και θρόνο Αυτής της Παναγίας Τριάδος.
«Αικατερίνης την μνήμην νυν εορτάσωμεν, αυτή γαρ όντως πάσας, του εχθρού τας δυνάμεις εν λόγω τε και έργω, καθείλε στερρώς, και ρητόρων την έντασιν», ψάλλουμε στα εσπέρια της εορτής της, καθώς η αγία υπήρξε η καλλικέλαδος κόρη, «η ανθηφορούσα του Θεού την λαμπρότητα και το βήμα το άθεον καταλαβούσα».
Δεν εσκέφθη, δεν εζύγισε του καιρού τας επιτάσεις και των λόγων των ρητόρων, των αεί πολεμούντων της Εκκλησία του Χριστού. Αλλά, «θείον σθένος ενδεδυμένη», ενίκησε τας μηχανίας του Χριστού και αεί, πρεσβεύει υπέρ πάντων ημὠν.