Μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Λαγκαδά Ιωάννου
Ἦταν μία ἔκπληξι ὁ θάνατός του ὅπως καὶ ἡ ζωή του. Μία στιγμή, χωρὶς προειδοποιητικά, ἀκούγεται ὅτι ὁ Μητροπολίτης Λαγκαδᾶ ἐκοιμήθη.
Του Ἀρχιμ. Βασιλείου Ἰβηρίτη (Γοντικάκη)
Ἦταν μία ἔκπληξι ὁ θάνατός του ὅπως καὶ ἡ ζωή του. Μία στιγμή, χωρὶς προειδοποιητικά, ἀκούγεται ὅτι ὁ Μητροπολίτης Λαγκαδᾶ ἐκοιμήθη.
Παραξενεύονται ὅλοι καὶ ἀντιδροῦν. Δὲν πιστεύουν σ’ αὐτὸ ποὺ ἀκοῦνε. Λένε, αὐτὸς εἶναι γεμᾶτος ζωή. Δὲν ἔχει σχέσι μὲ τὸν θάνατο.
Περνᾶ λίγη ὥρα γιὰ νὰ τὸ χωνέψουν, ὅτι εἶναι ἀληθινὴ ἡ πληροφορία. Ἀλλὰ ἀμέσως ἀνατέλλει φῶς.
Αὐτὸς ποὺ μὲ τὴν παρουσία του γέμιζε τὰ πάντα μὲ ζωή, τώρα μὲ τὴν ἀναχώρησί του σχολιάζεται ἀπὸ ὅλους μὲ εὐγνωμοσύνη. Λέει ὁ καθένας τὰ δικά του. Λέει πῶς τὸν γνώρισε καὶ τί εὐεργεσίες δέχθηκε.
Ἀπὸ ὅλα ὅσα ἀκούσθηκαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ λέγωνται αὐξάνει ἕνα πλῆθος παρηγοριᾶς.
Αὐτοὶ ποὺ ἀπὸ παλιὰ βοηθήθηκαν ποικιλοτρόπως ἀπὸ τὸν νέο τότε παπα-Γιάννη τώρα μιλοῦν.
Ἄλλοι λένε ὅτι κυριολεκτικὰ σὰν ὀρφανοὺς τοὺς ἀνέθρεψε καὶ ἄλλοι ὅτι σὰν ξένοι βρῆκαν ἀνθρώπινη στοργὴ κοντά του.
Γιὰ ἄλλους ὁ τρόπος τῆς ἱερουργίας του κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία καὶ τὸ κήρυγμά του ἦταν ἀφορμὴ νὰ ἀκολουθήσουν τὴν ἱερατικὴ ζωὴ καὶ διακονία.
Πολλοὶ σὲ δύσκολες στιγμές, μὲ μπλεγμένες ὑποθέσεις, εἶχαν καταφύγει στὸν παπα-Γιάννη γιὰ νὰ βροῦν ἀνάπαυσι.
Ἄλλοι ποὺ σήκωναν σταυροὺς δοκιμασιῶν μὲ πνευματικὰ ἀδιέξοδα καὶ οἰκονομικὰ βάρη, σώθηκαν ἀπὸ τὸν παπα-Γιάννη.
Αὐτὸς εὕρισκε λύσεις στὰ προβλήματα. Σήκωνε μὲ προσωπικὴ εὐθύνη τὶς ὑποθέσεις καὶ τακτοποιοῦσε τὰ θέματα.
Ἦταν σταλμένος ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ μιὰ προσωπικὴ καὶ μεγάλη ἀποστολή. Αὐτὸ ἀποτελοῦσε τὴ δύναμι ποὺ τὸν ἔτρεφε καὶ τὴν ἀμοιβὴ ποὺ τὸν κάλυπτε. Δὲν χρειαζόταν καμμιὰ ἐξωτερικὴ ἐπιβράβευσι.
Ἦταν τολμηρὸς γιὰ νὰ συνδράμη σὲ δύσκολες στιγμὲς καὶ ἀνίκανος νὰ περιαυτολογήση γιὰ κατορθώματά του. Κουραζόταν γιὰ τὸν κόσμο καὶ ξεχνοῦσε τὸν ἑαυτό του.
Πολλοὶ ἱερωμένοι ὅλων τῶν βαθμίδων, μέχρι καὶ ἀρχιερεῖς ποὺ διακονοῦσαν στὴν Ἑλλάδα ἢ στὸ ἐξωτερικό, τοῦ ἀνέφεραν τὰ προβλήματά τους.
Καὶ ἐκεῖνος φυσιολογικά, σὰν νὰ τὰ γνώριζε ὅλα, εἶχε ἕτοιμες λύσεις.
Λίγα τοῦ ζητοῦσες καὶ πολλὰ ἔπαιρνες. Διστακτικὰ ἀνέφερες τὸ πρόβλημά σου καὶ αὐτὸς σὰν νὰ σὲ περίμενε, ἕτοιμος καὶ ἱκανὸς γιὰ νὰ σοῦ συμπαρασταθῆ, νὰ σὲ βοηθήση πνευματικὰ καὶ νὰ σὲ ἐνισχύση οἰκονομικά.
Ἀξιοποιοῦσε τὶς δυνατότητες ποὺ εἶχε καὶ τὶς γνωριμίες ποὺ διέθετε γιὰ νὰ σὲ ἐλευθερώση ἀπὸ τὶς δυσκολίες.
Σὰν νὰ ἦταν ἕνα ὁλόκληρο ἐπιτελεῖο ποὺ ἔλυνε προβλήματα καὶ ἕνα γραφεῖο ποὺ εὕρισκε ἐργασίες.
Ἀ λλὰ δὲν ἦταν ἀκριβῶς ἔτσι. Αὐτὸς ἄρχιζε ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ ὁδηγοῦσε στὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ καὶ ἐλευθερία. Ἦταν μία πολυσήμαντη ἱερατικὴ παρουσία.
Εἶχε ἰσχυρὴ καὶ μεταλλικὴ φωνή. Δὲν εἶχε ἀνάγκη μικροφωνικῶν ἐγκαταστάσεων γιὰ συμπαράστασι.
Οὐδέποτε ἔκανε κορόνες γιὰ νὰ προβάλη τὴν ἱκανότητά του, ἀλλὰ δάμαζε τὴ φωνή του καὶ ρύθμιζε τὰ πάντα ὥστε νὰ ἱερουργεῖται μὲ ἱεροπρέπεια τὸ μυστήριο τῆς θείας λατρείας καὶ νὰ ἀκούγεται μὲ εὐκρίνεια ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.
Ἦταν γνωστὸς καὶ ἀγαπητὸς στὸ Ἅγιον Ὄρος. Πολλὰ μοναστήρια τὸν καλοῦσαν γιὰ νὰ προστῆ στὶς ἀγρυπνίες τῶν μεγάλων ἑορτῶν καὶ πανηγύρεων.
Φεύγοντας μένει γιὰ πάντα ὁ λαμπρὸς ἱερουργὸς καὶ ὁ μεγαλόφωνος κήρυκας τῆς σιωπῆς. Ἦταν γεννημένος γιὰ μιὰ συνεχῆ ἱερουργία. Εἶχε προορισμὸ νὰ κουράζεται καὶ νὰ ἀναπαύη τοὺς ἄλλους.
Ὁ πολυάσχολος καὶ ὑπεύθυνος γιὰ ἀτέλειωτες ὑποθέσεις εἶχε πάντοτε ἐλεύθερο χρόνο νὰ ἀκούση τὰ προβλήματα τοῦ κάθε ἀνθρώπου, νὰ τὰ κάνη δικά του καὶ νὰ βρῆ λύσι. Ὅλοι οἱ ἄγνωστοι καὶ πονεμένοι ἦταν δικοί του.
Καὶ διερωτᾶται κανείς: ποῦ εὕρισκε τὴ δύναμι καὶ τὸ κουράγιο νὰ παίρνη ὅλες αὐτὲς τὶς πρωτοβουλίες;
Πῶς εἶχε τόσους γνωστοὺς ποὺ ἦταν ἕτοιμοι νὰ τὸν βοηθήσουν μόλις κάτι ζητοῦσε;
Ποῦ εὕρισκε τὴν ἀντοχὴ καὶ τὴν ἔμπνευσι νὰ λύνη τὰ προβλήματα τόσου κόσμου;
Πῶς εἶχε τὰ χρήματα νὰ καλύπτη ἀτέλειωτες ἀνάγκες τῶν φτωχῶν;
Πῶς μποροῦσε ἀμέσως νὰ συγχωρῆ τὶς ἄδικες καὶ ἀνίερες ἐπιθέσεις ἐναντίον του;
Ποῦ εὕρισκε τόσους ἀνθρώπους ἕτοιμους νὰ τοὺς στείλη νὰ βοηθήσουν σὲ ἀποστολὲς δύσκολες μέχρι στὶς πιὸ ἀκριτικὲς μητροπόλεις τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ;
Αὐτὸ ἦταν τὸ φαινόμενο ποὺ λεγόταν παπα-Γιάννης Τασιᾶς καὶ ἀργότερα Μητροπολίτης Λαγκαδᾶ.
Κάποιοι ἐργαζόμενοι ἀπὸ παλιὰ στὴν Μητρόπολι Λαγκαδᾶ, ὅταν τὸν εἶδαν ὡς νέο ἐπίσκοπο στὸν τόπο τους νὰ δουλεύη μ’ αὐτὸ τὸν ρυθμό, νὰ ἀνοίγη ὅλα τὰ θέματα καὶ νὰ λύνη τὰ προβλήματα, νὰ συντηρῆ ὅλες τὶς παλαιὲς εἰκόνες καὶ τὶς ἐκκλησίες, νὰ κτίζη καινούργιες, νὰ διοργανώνη ὅλη τὴ ζωὴ μὲ μιὰ προοπτικὴ ἀνοιχτοῦ μέλλοντος.
Ἔλεγαν αὐτὸς δὲν εἶναι γιὰ τόσο μικρὴ ἐπαρχία. Ὅλα τὰ θέματα τὰ τελειώνει σὲ ἐλάχιστο χρόνο. Αὐτὸς εἶναι ἄνθρωπος ἄλλου διαμετρήματος.
Καὶ ἡ διάγνωσι τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων φάνηκε ἀκριβής. Ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησίας κάλεσε τὸν ἐπίσκοπο Ἰωάννη σὲ ἄλλη ὑψηλότερη θέσι καὶ ἀποστολή.
Ἔφυγε ἀπότομα καὶ ἀνέτειλε μία ἔκπληξι ποὺ μᾶς παρηγορεῖ καὶ μᾶς κρίνει. Ἐμεῖς πολλὰ λέμε καὶ λίγα κάνομε. Τὸν ἑαυτό μας σκεφτόμαστε καὶ γιὰ τὸν ἄλλον δὲν ἔχομε χρόνο οὔτε διάθεσι νὰ κουραστοῦμε.
Νομίζαμε ὅτι τὸν γνωρίζαμε καὶ ἀπεδείχθη ὅτι τὸν ἀγνοούσαμε. Μᾶς ἐντυπωσίαζε ἡ δραστηριότητα τῆς φιλανθρωπίας του. Καὶ μᾶς ἐκπλήττει ὁ πλοῦτος τῆς καρδιᾶς του ποὺ τὸν κρατοῦσε στὴ ζωὴ καὶ τὸν ἐνέπνεε.
Δὲν ἦταν ἁπλῶς ἕνας κοινωνικὸς λειτουργὸς ἀλλὰ ἕνας διάκονος Χριστοῦ ποὺ φρόντιζε ὁλόκληρο τὸν ἄνθρωπο μὲ τὶς ὑλικές του ἀνάγκες καὶ τὰ πνευματικά του ὁράματα.
Συνεχίζεται τὸ κήρυγμά του γιὰ τὴ θυσία τῆς ἀγάπης καὶ τὴν ἀξία τῆς σιωπῆς. Τὰ ἀληθινὰ μένουν αἰωνίως. Τὰ ψεύτικα εἶναι ἀνύπαρκτα, ὅσο θόρυβο καὶ ἂν κάνουν.
Ἔπρεπε νὰ τὸν χάσωμε γιὰ νὰ τὸν γνωρίσωμε.
Αὐτὰ ποὺ κήρυττε μὲ τὰ λόγια, τὰ ἐφάρμοσε μὲ τὰ ἔργα μέχρι τέλους.
Αὐτὸς ποὺ φρόντιζε ὅλους, δὲν κούρασε κανένα μὲ τὴ δική του ἀρρώστια.
Μπῆκε στὸ νοσοκομεῖο καὶ, ἐνῶ πάλευε μὲ τὴν ἀσθένεια ποὺ τοῦ ἔπνιγε τὴν ἀναπνοή, εἶχε τὸ τηλέφωνο ἀνοιχτό. Ἄκουγε τὶς ἀνάγκες τοῦ κόσμου.
Ἔδιδε λύσεις στὰ προβλήματα χωρὶς νὰ ἀναφέρη οὔτε ποῦ βρίσκεται, οὔτε σὲ ποιά κατάστασι ἦταν ἡ ὑγεία του.
Ρύθμιζε ὅλα τὰ θέματα μέχρι Σάββατο βράδυ. Καὶ ἐκεῖνοι ποὺ τὸν ἄκουγαν νὰ δίδη κατευθύνσεις γιὰ θέματα τῆς Κυριακῆς, πληροφορήθηκαν τὴν ἴδια μέρα ὅτι ὁ ἐπίσκοπός τους, ὁ Μητροπολίτης Λαγκαδᾶ Ἰωάννης, ἐκοιμήθη.
Ἔφυγε ἀπότομα καὶ μένει γιὰ πάντα μιὰ πνευματικὴ παρηγοριά.
Ἦταν μιὰ παρουσία δράσεως καὶ προσφορᾶς ἀγάπης καὶ ἀποκαλύπτεται ὑπόδειγμα σιωπῆς καὶ σεμνότητος.
Δὲν σχολιάζομε τὴν ἀναχώρησι ἀλλὰ ἀπολαμβάνομε τὴν εὐλογία τῆς παρουσίας του.
Σὰν ἀπότομος σεισμὸς ταρακούνησε τὸ πέρασμά του τὴ νωχέλεια τῆς ραθυμίας μας, γιὰ νὰ μᾶς πῆ ὅτι καμμιὰ δοκιμασία δὲν μπορεῖ νὰ τρομάξη τὸν ἄνθρωπο.
Ὑπάρχει ἡ δύναμι τοῦ Χριστοῦ ποὺ μετατρέπει τὰ πάντα σὲ εὐλογία.
Μιὰ λάμψι ἀστραπῆς φανερώνει τὸ ἄδυτο φῶς τῆς ζωῆς.
Ἀνέτειλας, Χριστέ, ἐκ Παρθένου, νοητὲ ἥλιε τῆς δικαιοσύνης.
Ὁ ἐπίσκοπος Ἰωάννης διαρκῶς ἀγραυλεῖ μετὰ τῶν ποιμένων καὶ ψάλλει μετὰ τῶν ἀγγέλων γεγωνυίᾳ τῇ φωνῇ:
«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».
Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
