Μπορεί η Εκκλησία να βοηθήσει στην κατάθλιψη
Η απάντηση είναι «ναι». Παρακολουθώντας και παρατηρώντας τη Λειτουργία και αφήνοντας τον εαυτό μας να παρασυρθεί από την ψαλμωδία και τις προσευχές μπορούμε να νοιώσουμε και να καταλάβουμε το περιεχόμενο του χώρου. Μέσα στην εκκλησία βρίσκεται ο Θεός.
Αρχιμ. Στυλιανού Στυλιανού, Πρωτοσυγγέλου Ι. Μητρ. Κιτίου
Μπορούμε, επίσης, να μιλήσουμε με τον ιερέα – πνευματικό, ο οποίος ακούει και παρηγορεί. Ανησυχία για τη συνάντησή με τον ιερέα δεν πρέπει να υπάρχει, αφού θα μας δεχθεί με ανοικτές αγκάλες και θα αποδεχτεί τον καθένα, όπως ακριβώς είναι. Οι ιερείς διαφέρουν όπως και οι γιατροί. Αν νομίζουμε ότι ο ιερέας – πνευματικός δε μας καταλαβαίνει, μπορούμε να απευθυνθούμε σε κάποιον άλλο, που θα μας «αναπαύει».
Η κατάθλιψη είναι μια ασθένεια, η οποία δημιουργεί πολλά υπαρξιακά ερωτήματα και συχνά δημιουργούνται συναισθήματα κατωτερότητας, μίσους για τον εαυτό μας ή ενοχής. Μπορεί για παράδειγμα να νοιώθουμε ότι είμαστε κακοί άνθρωποι και κακοί Χριστιανοί.
Ο Θεός θέλει να έχει σχέση μαζί μας; ΝΑΙ! Μπορεί να νοιώθουμε ότι ο Θεός είναι απομακρυσμένος, κάπου σε ένα παλάτι – κάστρο καθήμενος σ’ έναν θρόνο, κλεισμένος μέσα σ’ ένα φρούριο και ότι δεν ενδιαφέρεται για εμάς, για τον άνθρωπο. Αυτή η άποψη δεν ευσταθεί, γιατί στην πραγματικότητα ο Θεός ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, το πλάσμα Του και γι’ αυτό άλλωστε μας έκανε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή Του και δεν μας έπλασε όπως τα άλλα όντα.
Μπορεί να μας είναι δύσκολο να διατηρήσουμε την ελπίδα μας και να συνεχίσουμε να πιστεύουμε σε ένα φιλεύσπλαχνο Θεό.
Ο ιερέας – πνευματικός μπορεί να μας στηρίξει και να βοηθήσει μέσω συζητήσεων. Μιλώντας για κάτι που σε πονάει βοηθά να απαλύνει και να μικρύνει τον πόνο και το άγχος.
Μέσα στην Εκκλησία μπορεί κάποιος να βρει φίλους με πραγματική χριστιανική αγάπη, η οποία, για να εκδηλωθεί και να εκφραστεί, δεν θα απαιτεί την ύπαρξη υλικών μέσων.
Ο ιερέας αφιερώνει χρόνο, θέλει να μας μιλήσει και να μάθει τον πόνο μας. Ο ιερέας είναι αυτός που θα μας δώσει να καταλάβουμε ότι ο Θεός βρίσκεται κοντά μας και ότι είναι πάντα παρών ακόμα και στο σκοτάδι (μεταφορικά και κυριολεκτικά).
Στην κατάθλιψη, μπορεί να περάσουν από το μυαλό μας σκέψεις όπως:
Ο Θεός θέλει να έχω κατάθλιψη; Να είμαι άρρωστος; Θέλει να είμαι έτσι;
Εάν όχι, γιατί δεν με κάνει καλά;
Δεν με αγαπά και δεν με βοηθά, γιατί είμαι αμαρτωλός;
Πρέπει να γνωρίζουμε και να το εννοήσουμε ότι ο Θεός δε μας αφήνει ποτέ μόνους, μας βοηθά να ξεπεράσουμε τα προβλήματα ό,τι και αν συμβεί, φτάνει να υπάρχει η υπομονή. Οποιεσδήποτε δυσκολίες, προβλήματα, ασθένειες κι αν περνούμε, δεν είναι παρά παιδαγωγικά μέσα, διάφοροι τρόποι με τους οποίους ο στοργικός Πατέρας προσπαθεί να διαπαιδαγωγήσει και να επαναφέρει το χαμένο παιδί στον σωστό δρόμο, στην αγκαλιά του Θεού.
Τα αισθήματα ενοχής μπορεί να είναι υπερβολικά. Ο ιερέας – πνευματικός μπορεί να μας βοηθήσει να ξεχωρίσουμε μεταξύ του τι είναι αποτέλεσμα ενός υπερευαίσθητου νου και για τι πράγμα πρέπει πραγματικά να ζητήσουμε συγχώρεση.
Ο Θεός μας αγαπά ανεξαρτήτως αν υποφέρουμε από κατάθλιψη ή όχι. Ο Θεός μας αγκαλιάζει και μας έχει περικυκλωμένους με την αγάπη Του, ακόμα και όταν νομίζουμε ότι δεν το κάνει. Για τον Θεό ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά έχει αξία!
Και να θυμόμαστε ότι η αξία μας ως πρόσωπο παραμένει άθικτη, ακόμα και όταν έχουμε κατάθλιψη.
Μιλώντας με ιερέα – πνευματικό μπορούμε να έχουμε βοήθεια, υποστήριξη, συμπαράσταση, ενίσχυση και να βρούμε τα εφόδια, για να δούμε κατάματα το πρόβλημα και να το αντιμετωπίσουμε. Η σωστή και όχι άρρωστη (συναισθηματική εξάρτηση) επαφή και επικοινωνία με ιερέα μπορεί να ωφελήσει τον άνθρωπο, αν και μερικοί θα την δουν περίεργα. Για να πάμε σε ιερέα – πνευματικό δεν χρειάζεται να εντρυφήσουμε και να ερευνήσουμε σε βαθιά σημεία της πίστεώς μας και να μας δημιουργηθούν αναπάντητα ερωτήματα. Ο ιερέας είναι κάποιος με τον οποίο μπορούμε να κάνουμε μια ειλικρινή και ανοικτή συζήτηση, όπως και με κάποιον άλλο συνάνθρωπό μας.
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος
