Μιλώντας για εγωισμό, δεν περιορίζομαι μόνο σε εγωιστικές κινήσεις και αντιδράσεις του ανθρώπου, αλλά σε όλη την ύπαρξή του, με τα πάθη του, τα λάθη και τις σκέψεις του.
Αυτός, λοιπόν, ο άνθρωπος αδυνατεί να συλλάβει στον νου του την έννοια της αγάπης. Αδυνατεί να καταλάβει ο ανθρώπινος νους την θυσία ως αγάπη. Δυσκολεύεται να αποδεχθεί το «μπορώ να πεθάνω για να ζήσεις εσύ».
Δεν αποδέχεται ο ανθρώπινος νους την αγάπη ως τρόπο συμπεριφοράς: «στον πικρό λόγο του αδελφού πρέπει να καταπιώ την πίκρα, για να του δώσω την γλύκα, που πηγάζει από την αγάπη μου γι’ αυτόν». Δεν συμβιβάζεται ο ανθρώπινος νους με την αγάπη ως υπέρβαση: «είσαι αδύναμος και σε εκμεταλλεύονται, επειδή δεν αντιδράς από αγάπη! Πρέπει να αντιδράσεις!», δηλαδή προτείνει «στην φωτιά, αντί για νερό, να ρίξεις πετρέλαιο»! Αντιδρά η λογική, που δεν κατανοεί την υπέρβαση ως αγάπη!
Η λογική μειώνει το μεγαλείο της αγάπης! Η αγάπη δεν ερμηνεύεται! Είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Είναι στην φύση του ανθρώπου!
Αγάπη είναι ο Θεός! Γι’ αυτό αγαπούμε χωρίς σκέψη, όπως δεν σκεφτόμαστε να αναπνεύσουμε. Έτσι μένει ανόθευτη η αγάπη!
Η υπέρβαση απελευθερώνει τον άνθρωπο, τον τοποθετεί πάνω από τα προβλήματά του, τα οποία έρχεται η αγάπη και τα σβήνει!
Η αγάπη είναι μυστήριο, η αγάπη μυστηριωδώς καλύπτει τον άνθρωπο, μετατρέποντάς τον, από θνητό άνθρωπο των παθών, σε άνθρωπο αγάπης, «κατά χάριν Θεό», που ξέρει μόνο να αγαπά και να αγαπιέται!
+Αρχιμ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους