Το να ελέγχεις την αμαρτία των άλλων δεν σε κάνει ενάρετο
Είναι πιο βολικό να πολεμάς το κακό παρά να πράττεις το καλό. Να ξέρεις όμως ότι το πρώτο δεν συνεπάγεται και το δεύτερο. Μπορεί δηλαδή κάποιος να πολεμά, να καταδικάζει, να ελέγχει τους κλέφτες, αυτό όμως δεν τον κάνει φιλάνθρωπο και ελεήμων. Το να ελέγχεις την αμαρτία των άλλων δεν σε κάνει ενάρετο.
Δυστυχώς πολλοί έχουμε πέσει σ’αυτήν πλάνη. Να πολεμάμε με λύσσα το κακό αλλά από την άλλη να μην πράττουμε το καλό. Ελέγχουμε τον φαρισαϊσμό όμως από την άλλη δεν ζούμε εν Χριστώ. Μέσα σ’αυτήν λοιπόν την κατάσταση επαναπαυόμαστε (και θεωρούμε ότι ζούμε και πνευματικά) διότι με τον τρόπο μας –με αυτήν την προσέγγιση της χριστιανικής μας πίστης- ρίχνουμε το «μπαλάκι» στους άλλους, ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους, βγάζοντας τον εαυτό μας «λάδι».
Η «ομολογία» μας δεν μας στοιχίζει αντιθέτως θέλουμε να στοιχίσει στους άλλους. Γι’αυτό και εμμένουμε σ’αυτόν τον τρόπο σκέψης και ζωής. Κράζουμε τους άλλους μα ποτέ τον εαυτούλη μας. Και το φοβερό είναι ότι ντύνουμε την εμπάθειά μας προς τους άλλους και την αμετανοησμία μας με εκκλησιαστικούς κανόνες, με «πνευματικά» συνθήματα, προσπαθώντας να δικαιώσουμε την κακία μας. Διότι περί κακίας πρόκειται.
Δεν είναι δυνατόν να μιλούμε για χριστιανισμό και ορθοδοξία και από την άλλη να θέλουμε να σταυρώσουμε τον κάθε έναν που μας εναντιώνεται ή μας αμφισβητεί. Διότι τελικά μ’αυτήν την νοοτροπία πιστεύουμε σε έναν Χριστό που δεν σταυρώθηκε, δεν ταπεινώθηκε, δεν συγχώρεσε, δεν αγάπησε αλλά σε έναν Χριστό που ζητά εκδίκηση, που δεν σηκώνει καμία προσβολή, που τιμωρεί και σταυρώνει τους διώκτες του…
Ευτυχώς όμως ο Αληθινός Θεός μας δεν είναι έτσι, όσο κι αν κάποιοι από εμάς τους χριστιανούς πιστεύουν ότι είναι. Ο Χριστός δεν πολέμησε το κακό, δεν ασχολήθηκε μαζί του· το νίκησε όμως πράττοντας το καλό, ζώντας και πεθαίνοντας χωρίς να υπολογίζει το κόστος για την καλοσύνη του. Δεν είχε τον νου Του στο πώς θα νικήσει το ψέμα αλλά στο να αποκαλύψει την Αλήθεια.
Μην μου μιλάς λοιπόν για το κακό και τους κακούς ανθρώπους, πάψε να ασχολείσαι μ’αυτά. Δεν θα σωθείς διότι πολέμησες τον κακό, τους αιρετικούς, τον αντίχριστο αλλά διότι ζούσες το καλό, μιμούσουν την ζωή των Αγίων μας δηλαδή την ταπείνωσή τους, την μετάνοιά τους, την συγχωρετικότητά τους, την συγκατάβασή τους, την αγάπη τους και έμενες πιστός φίλος και οικείος του Χριστού.
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
