Να προσέχουμε ως ορθόδοξοι χριστιανοί, πώς αντιδρούμε στις σύγχρονες προκλήσεις
Του π. Αντωνίου Χρήστου
Αγαπητοί Αναγνώστες, είναι γεγονός ότι κατά καιρούς, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ερχόμαστε αντιμέτωποι με διάφορες προκλήσεις, μικρές ή μεγάλες, άμεσες ή έμμεσες, που οφείλουμε σαφώς να αντιδράσουμε αποφασιστικά. Η πίστη μας, το ήθος μας, η χριστιανική συνείδηση και η αισθητική μας, πραγματικά δεν μπορεί να συμβιβαστεί με διάφορους νόμους (π.χ. καύση νεκρών, σύμφωνο συμβίωσης, νομιμοποίηση γάμου ομοφυλοφίλων κ.α.), διάφορα θεάματα (Κινηματογράφος και τηλεοπτικές σειρές προβάλλοντας μοναχούς και Ιερείς σε πτώση, μόδα που περισσότερο γδύνει παρά ντύνει κ.α.), που καλύπτονται κάτω από το ένδυμα της τέχνης και της ελεύθερης έκφρασης ή σάτιρας και βαπτίζονται πάντα «προοδευτικά» και «σύγχρονα», αλλά, ταυτόχρονα, έρχονται να ανατρέψουν παραδόσεις αιώνων, αλλά και να επιτεθούν και να αποδομήσουν βασικά θέματα πίστεως και πράξεως.
Το θέμα είναι το πώς αντιδρούμε σε όλα αυτά, γιατί δεν αρκεί να έχουμε δίκιο αλλά οφείλουμε να το διεκδικούμε και να το υπερασπιζόμαστε με σωστό τρόπο, γιατί αλλιώς αντί «για μαλλί θα βγούμε και κουρεμένοι»! Αλλά ας τα πάρουμε καλύτερα τα πράγματα από την αρχή, σε αυτό το πάντα επίκαιρο αλλά στη πράξη δύσκολο θέμα, καθώς απαιτείται μια μεγάλη αρετή που λέγεται διάκριση. Ας αρχίσουμε:
Οι Χριστιανοί στους πρώτους αιώνες που ήταν μειοψηφία και υπό διωγμό, έδιναν συνεχώς μαρτυρία πίστεως διά του αίματος, δηλαδή με το μαρτύριό τους, ακολουθώντας και μιμούμενοι την σταυρική θυσία του Αρχιποίμενος Χριστού για την σωτηρία του κόσμου. Οι μάρτυρες, λοιπόν, αρνιόντουσαν να ζήσουν μόνο βιολογικά, χωρίς να έχουν την αληθινή πίστη και λατρεία του μόνου αληθινού Θεού. Γι αυτό, χωρίς να υπολογίζουν την ηλικία, τα νιάτα, τα πλούτη, τα αξιώματα, την καριέρα ή την κοσμική δόξα που είναι εφήμερα, προτιμούσαν να πάρουν το στεφάνι του μαρτυρίου για να καθαριστούν δια του μαρτυρίου και να μπουν στη Βασιλεία των Ουρανών. Όπως, πολύ ωραία λέει ένας ύμνος, «άφησαν τα φθαρτά για τα άφθαρτα, άφησαν τα επίγεια για τα επουράνια….».
Όμως, τα χρόνια και οι αιώνες πέρασαν και με την πάροδο του χρόνου έπαψαν οι διωγμοί κατά των Χριστιανών και μάλιστα οι Χριστιανοί με τη χάρη Του Θεού κατάφεραν να γίνουν η πλειοψηφία έναντι των ειδωλολατρών μέχρι και την πλήρη επικράτηση του Χριστού έναντι των ειδώλων. Όμως, μπορεί πλέον μέχρι και σήμερα στη χώρα μας, κανείς να μη μας διώκει για την πίστη μας και να μη μας ζητάει το αίμα μας, όπως παλιά. Πάντοτε όμως οι Χριστιανοί διαχρονικά, αλλά ιδιαίτερα στις μέρες μας τώρα, καλούνται να δίνουν «μαρτυρία συνειδήσεως», δηλαδή να αντιδρούν και να αντιστέκονται στα πάθη και τις αμαρτίες τους αρχικώς, αλλά και σε οτιδήποτε στη δημόσια και την ιδιωτική ζωή μπορεί να αμαυρώσει και να διαφθείρει τον άνθρωπο και να τον απομακρύνει από τον σωστό τρόπο ζωής.
Τα όρια του καλού και του κακού, του σωστού και του λάθους, του ωφέλιμου έναντι του βλαβερού, δυστυχώς στις μέρες μας είναι δυσδιάκριτα. Το καλό αρχίζει να φαίνεται παλιό και ξεπερασμένο, το κακό βαπτίζεται ως καλό, ως σύγχρονο που ήρθε για να μείνει και αξίζει κανείς να δοκιμάσει και να κρατήσει στη ζωή του. Χρειάζεται, λοιπόν, επιφυλακή και διάκριση για να υιοθετήσουμε αυτό που είναι αρεστό στο Θεό και να αποβάλλουμε ό,τι είναι μακριά από το θέλημά Του.
Πολλοί Χριστιανοί από ζήλο μεν, αλλά δυστυχώς από φανατισμό και άγνοια, προσπαθούν να αντιδράσουν σε όλα αυτά, αλλά χωρίς να ακούν την Ιερά Σύνοδο, ή τους κατά τόπους Μητροπολίτες, αλλά διάφορους «μπερδεμένους» κληρικούς και λαϊκούς, αυτενεργούν και προκαλούν ζημιά στην Εκκλησία που υποτίθεται αυτοί υπερασπίζονται και υπηρετούν. Προσπαθούν να σταματήσουν και να δυσφημίσουν κάτι «αντιχριστιανικό» (μέχρι εδώ καλά), αλλά στην ουσία με την αρνητική διαφήμιση και τον ντόρο που προκαλούν στη συνέχεια με την προβολή μέσω των Μ.Μ.Ε. και του διαδικτύου να φέρνουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που υποτίθεται πάμε να θεραπεύσουν! Λένε οι χλιαροί και οι αντίθετοι της Εκκλησίας π.χ. για ένα βιβλίο ή για μια ταινία «για να αντιδρά η Εκκλησία άρα καλό θα είναι» και αμέσως γίνονται best seller ή κάνουν εισπρακτικές επιτυχίες, γιατί πολύ απλά έγινε «ντόρος», ενώ αν το αγνοούσαμε και σιωπούσαμε προφανώς να μην είχαν γίνει τίποτα από αυτά.
Οφείλουμε, λοιπόν, να έχουμε εμπιστοσύνη την Ιερά Σύνοδο, τους Αρχιερείς και Ιερείς των Μητροπόλεων και Ενοριών μας και να αντιδρούμε ως συνειδητοί Χριστιανοί με υπακοή και όχι ανυπακοή! Πτώσεις και λάθη βρίσκονται παντού, αλλά οφείλουμε να τα εντοπίσουμε πρώτα στον εαυτό μας και να αγωνιστούμε γι᾿ αυτά με μετάνοια και όχι να δείχνουμε τους άλλους, αλλά με την αποχή μας και την δύναμη να αλλάζουμε κανάλι ή ακόμη καλύτερα να κλείνουμε την τηλεόραση είναι η καλύτερη αντίσταση σε όλα αυτά! Αλλά δεν μπορεί κανείς να κρίνει κάτι επειδή του το μετέφεραν οι άλλοι ως αρνητικό! Οφείλουμε, έστω κάποιος ή κάποιοι, να έχουν αυτό το διακόνημα να βλέπουν ή να διαβάζουν, ώστε να μιλούν υπεύθυνα από εμπειρία σε αυτό που κριτικάρουν και όχι απλά από φήμες ή επειδή απλά άκουσαν ή τους μετέφεραν, χωρίς να είναι σίγουρο ότι ισχύει και είναι έτσι όπως το λένε κάποιοι! Αλλιώς, κινδυνεύουμε να γίνουμε γραφικοί, κινδυνεύουμε από το «Φως του κόσμου» να βλέπουμε «σκοτάδια και διαβόλους» παντού! Ο Χριστιανός τα πάντα δοκιμάζει…αλλά κυρίως το καλό κατέχει και εύχεται με την προσευχή του για το καλό και μόνο! Προσοχή, λοιπόν, στις αντιδράσεις μας! Αμήν!
