Ναυπάκτου Ιερόθεος: Μοναξιά και συνάντηση
Ο κορωνοιός έδειξε ένα μεγάλο θέμα που απασχολεί τους ανθρώπους, που είναι ο θάνατος και ο φόβος του θανάτου. Βέβαια, είμαστε φθαρτοί και θνητοί και όλοι θα φύγουμε από τον κόσμο αυτόν. Ο θάνατος είναι η πιο βέβαιη πραγματικότητα.
Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιεροθέου
Όμως, ο κορωνοιός έδειξε και ένα άλλο συγκλονιστικό γεγονός, ότι, όταν νοσηλεύεται ο άνθρωπος στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, είναι σχεδόν μόνος, περνά πολλές ώρες σε «μοναξιά», και μετά τον θάνατό του πάλι είναι αποκλεισμένος από τους ανθρώπους και κηδεύεται σε κλεισμένο φέρετρο.
Γενικά ο άνθρωπος φεύγει από τον κόσμο αυτόν «μόνος» του. Δεν μπορεί κανείς να τον βοηθήση, να τον συνοδεύση, να του συμπαρασταθή. Πολλοί παρευρίσκονται στην κηδεία του αγαπητού τους ανθρώπου, λίγοι πηγαίνουν μέχρι τον τάφο, αλλά ο άνθρωπος μόνος του παρουσιάζεται στον Χριστό για κρίση, αφού «απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις».
Μόνον οι πράξεις του ανθρώπου, αγαθές και κακές, και η συνείδησή του, καλή ή κακή, θα τον συνοδεύσουν στο «μεγάλο ταξίδι».
Λίγοι άνθρωποι και λίγες φορές σκέφτονται τον θάνατο και έχουν την μνήμη του θανάτου, που είναι η πραγματική φιλοσοφία, η οποία ακόμη και κατά τον φιλόσοφο Πλάτωνα είναι «μελέτη θανάτου». Οι δε Πατέρες της Εκκλησίας έχουν γράψει πολλά για την μνήμη του θανάτου.
Ζούμε σε μια εποχή στην οποία επικρατεί η ψευδαίσθηση «της επί γης αθανασίας», και λησμονείται η «μεγάλη μοναξιά» κατά την ώρα του θανάτου. Όποιος, όμως, έχει στενή σχέση με τον Χριστό, την Παναγία, τους αγίους, τους αγγέλους, βιώνει την «μεγάλη παρηγοριά», την «μεγάλη σύναξη», αλλά και την «μεγάλη συνάντηση» με την ουράνια Εκκλησία, την είσοδό του στην ουράνια θεία Λειτουργία.
