Νέες διδασκαλίες των «Μαρτύρων του Ιεχωβά»
Ἡ ἑταιρία «Σκοπιά» εἶναι γνωστή γιά τή συνήθειά της νά ἀλλάζει τίς διδασκαλίες της ὅταν γιά κάποιο λόγο κρίνει ὅτι ἡ ἑρμηνεία πού ἔδινε δέν τήν ἐξυπηρετεῖ πλέον. Αὐτό τό ὀνόμαζε στό παρελθόν «νέο φῶς». Σήμερα τό ὀνομάζει: «ἐκλέπτυνση στήν κατανόηση» ἤ «ἐπανεξέταση».
τοῦ κ. Νικολάου Μηλιώνη, μέλους τῆς Π.Ε.Γ.
Μιά τέτοια ἀλλαγή ἐμφανίζεται στό τεῦχος 15/11/2016 τοῦ περιοδικοῦ «Σκοπιά», ἀνατρέποντας ἀρκετές βασικές διδασκαλίες τῆς ἑταιρίας. Ἀλλά ἄς τό δοῦμε πιό συγκεκριμένα. Ἀφοῦ ἔχει κάνει ἀναφορά στή βαβυλώνια αἰχμαλωσία τοῦ Ἰσραήλ, ὁ συντάκτης θέτει τό ἑξῆς ἐρώτημα:
2016. «Σκοπιά», 15/11/2016, σελ. 22. «Ἔχουν ὑποστεῖ ποτέ οι Χριστιανοί κάτι ἀντίστοιχο μέ τή βαβυλωνιακή αἰχμαλωσία;».
Στή συνέχεια προσθέτει:
«Ἐπί πολλά χρόνια, αὐτό τό περιοδικό ἐξέφραζε τήν ἄποψη ὅτι οἱ σύγχρονοι ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ περιῆλθαν σέ Βαβυλωνιακή αἰχμαλωσία τό 1918 καί ὅτι ἐλευθερώθηκαν ἀπό τή Βαβυλώνα τό 1919. Ἐντούτοις, γιά λόγους πού θά ἀναλύσουμε, κρίθηκε ἀπαραίτητο νά γίνει μία ἐπανεξέταση τοῦ θέματος».
Τί ἐννοεῖ ὅμως ἡ ἑταιρία ὅταν μιλάει γιά αἰχμαλωσία ἀπό τό 1918 ὡς τό 1919; Πρόκειται γιά τήν περίοδο κατά τήν ὁποία ὁ Ἰωσήφ Ρόδερφορδ, δεύτερος πρόεδρος τῆς ἑταιρίας, μαζί μέ ἕξι συνεργάτες του καταδικάστηκαν καί φυλακίστηκαν. Αὐτό γιά τήν ἑταιρία θεωρήθηκε ὡς σύγχρονο ἀνάλογο τῆς βαβυλώνιας αἰχμαλωσίας, ἀφοῦ χωρίς τήν ἡγεσία της –τούς προφῆτες της- ἡ ἑταιρία ἔχανε τή σύνδεσή της μέ τόν Ἰεχωβά καί δέν μποροῦσε νά λάβει «νέο φῶς». Τελικά ὁ Ροδερφορδ ἀφέθηκε ἐλεύθερος μερικούς μῆνες ἀργότερα, ἀφοῦ δέχτηκε νά ἀφαιρέσει ἀπό τίς ἐκδόσεις τῆς ἑταιρίας τίς σελίδες ἐκεῖνες πού θεωρήθηκαν ἐπιλήψιμες. Τώρα λοιπόν, αὐτή ἡ διδασκαλία ἀλλάζει:
2016. «Σκοπιά», 15/11/2016, σελ. 22-23: «Σκεφτεῖτε τό ἑξῆς: Ἡ Βαβυλώνα ἡ Μεγάλη εἶναι ἡ παγκόσμια αὐτοκρατορία τῆς ψεύτικης θρησκείας. Προκειμένου, λοιπόν, νά ὑπόκειται ὁ λαός τοῦ Θεοῦ στή Βαβυλωνιακή αἰχμαλωσία τό 1918, θά ἔπρεπε νά εἶχαν γίνει μέ κάποιον τρόπο ὑπόδουλοι τῆς ψεύτικης θρησκείας ἐκεῖνον τόν καιρό. Τά γεγονότα ὅμως δείχνουν ὅτι, στίς δεκαετίες πού προηγήθηκαν τοῦ Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οἱ χρισμένοι ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ στήν πραγματικότητα ἀπελευθερώνονταν ἀπό τή Βαβυλώνα τή Μεγάλη, δέν ὑποδουλώνονταν σέ αὐτήν. Ἄν καί εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ χρισμένοι ὑπέστησαν διωγμό κατά τή διάρκεια τοῦ πρώτου παγκόσμιου πολέμου, ἡ θλίψη πού βίωσαν προκλήθηκε κυρίως ἀπό τίς κοσμικές ἀρχές, ὄχι ἀπό τή Βαβυλώνα τή Μεγάλη. Στήν πραγματικότητα λοιπόν, δέν φαίνεται νά περιῆλθε ὁ λαός τοῦ Ιεχωβᾶ σέ αἰχμαλωσία στή Βαβυλώνα τή Μεγάλη τό 1918».
Φυσικά αὐτό δέν εἶναι ἀλήθεια, καθώς ὁ Ροδερφορδ φρόντισε νά κατηγορήσει τούς κληρικούς τῆς ἐποχῆς του ὡς ὑποκινητές τῆς καταδίκης του. Δέν θά ἐπικεντρωθοῦμε ὅμως σ’ αὐτό, καθώς δέν ἀφορᾶ στό θέμα μας. Καί ἡ «Σκοπιά» συνεχίζει, γιά νά ἐξηγήσει τί ἐννοεῖ:
2016. «Σκοπιά», 15/11/2016, σελ. 23: «Ὡστόσο, ἱδίως μετά τόν θάνατο τῶν ἀποστόλων, σηκώθηκαν ἄντρες πού ἔλεγαν «διεστραμμένα πράγματα γιά νά παρασύρουν τούς μαθητές πίσω τους»… Τό 313 Κ. Χ., αὐτή ἡ ἀποστατική μορφή Χριστιανοσύνης ἔλαβε νομική αναγνώριση ἀπό τόν εἰδωλολάτρη Ρωμαῖο Αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνο. Ἔκτοτε, Ἐκκλησία καί Κράτος ἄρχισαν νά πορεύονται χέρι χέρι… Ἀργότερα, ὑπό τόν Αὐτοκράτορα Θεοδόσιο Α (379-395 Κ. Χ.), ἡ Καθολική Ἐκκλησία, ὅπως ἔγινε τελικά γνωστή μολυσμένη μορφή τῆς Χριστιανοσύνης, ἀποτέλεσε τήν ἐπίσημη θρησκεία τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας. Οἱ ἱστορικοί ἀναφέρουν ὅτι ἡ εἰδωλολατρική Ρώμη «ἐκχριστιανίστηκε» τόν τέταρτο αἰῶνα. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἐκεῖνον τόν καιρό οἱ ἀποστάτες Χριστιανοί εἶχαν ἥδη ἐνωθεῖ μέ τίς εἰδωλολατρικές θρησκευτικές ὀργανώσεις τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ὡς μέλη τῆς Βαβυλώνας τῆς Μεγάλης. Ἐντούτοις, ἕνας μικρός ἀριθμός ὁμοίων μέ σιτάρι χρισμένων Χριστιανῶν ἔκαναν τό καλύτερο πού μποροῦσαν γιά νά λατρεύουν τόν Θεό, ἀλλά οἱ φωνές τους καταπνίγονταν».
Γιατί εἶναι σημαντικά ὅλα αὐτά; Διότι ἡ ἑταιρία δίδασκε μέχρι πρότινος ὅτι ἡ ἀποστασία ἀφοροῦσε ὅλη τήν Ἐκκλησία, καί ὅτι οὐσιαστικά δέν ὑπῆρχε Ἐκκλησία μέχρι νά ἔρθει ὁ Ρῶσσελ καί ἡ ἑταιρία του νά συμπληρώσουν τό κενό. Φτάνει μάλιστα νά ρίξει τήν εὐθύνη γι’ αὐτό στό Θεό, ἀφοῦ «ἔπρεπε νά γίνει ἔτσι»:
2013. «Σκοπιά», 15/12/2013, σελ. 7: «Θέλοντας νά ξεκαθαρίσει τά πράγματα, ὁ Παῦλος ἐξήγησε ὑπό θεϊκή ἔμπνευση ὅτι, πρίν ἀπό τήν ἡμέρα τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἔπρεπε νά ἐμφανιστεῖ μιά μεγάλη ἀποστασία καί «ὁ άνθρωπος τῆς ἀνομίας».
Τώρα ὅμως ἀλλάζει διδασκαλία καί παραδέχεται ὅτι ὑπῆρχε «μικρός ἀριθμός» κεχρισμένων ἀκόμα καί κατά τήν περίοδο τῆς ἀποστασίας, οἱ ὁποῖοι ἁπλά «καταπνίγονταν». Δηλαδή, θέλει νά πεῖ ὅτι ὑπῆρξε συνέχεια ἀπό τούς ἀποστόλους μέχρι τό Ρῶσσελ. Αὐτοί μάλιστα οἱ ὀλίγοι κεχρισμένοι ἐκμεταλλεύτηκαν, κατά τήν «Σκοπιά», «σημαντικούς παράγοντες», γιά νά λατρεύουν τόν Θεό κι’ αὐτοί ἦταν ἡ ἀνακάλυψη τοῦ πιεστηρίου καί οἱ μεταφράσεις. Διαβάζομε στό ἴδιο ἄρθρο τῆς «Σκοπιᾶς»:
2016. «Σκοπιά», 15/11/2016, σελ. 24: «Θά ἦταν ποτέ οἱ αληθινοί Χριστιανοί ἐλεύθεροι νά λατρεύουν τόν Θεό φανερά καί μέ ἀποδεκτό τρόπο; Ναι! Ἀχτίδες πνευματικοῦ φωτός ἄρχισαν νά διαπερνοῦν τό σκοτάδι, χάρη σέ δύο σημαντικούς παράγοντες. Ὁ πρῶτος ἦταν ἡ ἐφεύρεση ἑνός πιεστηρίου στά μέσα τοῦ 15ου αἰῶνα τό ὁποῖο χρησιμοποιοῦσε κινητά στοιχεία… Ὁ δεύτερος ἀξιοσημείωτος παράγοντας ἦταν ἡ ἀπόφαση λίγων θαρραλέων ἀντρῶν στή χαραυγή τοῦ 16ου αἰώνα νά μεταφράσουν τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ στίς γλῶσσες πού μιλοῦσε ὁ κοινός λαός».
Ἡ ἑταιρία προσπαθεῖ μέ τόν τρόπο αὐτό νά δημιουργήσει τήν ἐντύπωση ὅτι συνδέεται μέ τό παρελθόν. Τό ἐρώτημα ὅμως εἶναι τό ἑξῆς: πῶς οἱ «λίγοι θαρραλέοι ἄντρες» κατάφεραν νά πραγματοποιήσουν τή μετάφραση «του Λόγου του Θεού στίς γλώσσες» χωρίς τήν ὕπαρξη τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία, κατά τόν Ἀπ. Παῦλο, εἶναι ὁ μόνος «στῦλος καί ἐδρέωμα τῆς ἀληθείας»; (Α΄ Τιμ. γ΄ 15).
Στή συνέχεια, τό κείμενο συμπληρώνει:
2016. «Σκοπιά», 15/11/2016, σελ. 25: «… ὁ Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ καί λίγοι σύντροφοί του ἄρχισαν νά μελετοῦν συστηματικά τή Γραφή στά τέλη τοῦ 19ου αἰώνα. Ἀρχικά, στόχος τοῦ ἀδελφοῦ Ρώσσελ ήταν να εξακριβώσει ποιά ἀπό τίς ἐπικρατοῦσες θρησκεῖες δίδασκε τήν ἀλήθεια. Εἶχε συγκρίνει προσεκτικά τίς διδασκαλίες πολλῶν θρησκειῶν, ἀκόμα καί μή Χριστιανικῶν, μέ τά ὅσα λέει ἡ Γραφή. Σύντομα ἀντιλήφθηκε ὅτι οὔτε μία ἀπό ἐκεῖνες τίς θρησκεῖες δέν προσκολλοῦνταν πλήρως στόν Λόγο τοῦ Θεοῦ».
Ἄν ὅμως ὁ Ρῶσσελ δέν βρῆκε οὔτε μία σωστή θρησκεία, ποῦ ἀνῆκαν αὐτοί οἱ ὀλίγοι πιστοί ἄνθρωποι, ὁ «μικρός ἀριθμός» κεχρισμένων, οἱ ὁποῖοι ἀντιστέκονταν στή «βαβυλώνια αἰχμαλωσία» ὅλους αὐτούς τούς αἰῶνες, ὅπως ἡ ἑταιρία ἰσχυρίζεται; Καί ἄραγε, αὐτός ὁ «μικρός ἀριθμός» κεχρισμένων, πῶς εἶναι σίγουρο ὅτι ἑρμήνευε σωστά τίς Γραφές;
Ἡ ἴδια ἡ «Σκοπιά ἀποκλείει αὐτή τήν βεβαιότητα, ὁμολογώντας:
2016. «Σκοπιά», 15/11/2016, σελ. 29:«Δέν ἦταν ὅλα ὅσα ἔκαναν οἱ Σπουδαστές τῆς Γραφῆς τό διάστημα 1914-1919 σέ ἀρμονία μέ τίς Γραφικές ἀρχές. Παρότι εἰλικρινεῖς, οἱ ἀδελφοί δέν εἶχαν πάντα τή σωστή ἄποψη γιά τήν ὑποταγή στίς κοσμικές κυβερνήσεις (Ρωμ. 13:1). Ἐπομένως, ὡς ὁμάδα, δέν ἦταν πάντοτε οὐδέτεροι σέ ὅ,τι ἀφοροῦσε τίς πολεμικές προσπάθειες. Γιά παράδειγμα, ὅταν ὁ πρόεδρος τῶν Ηνωμένων Πολιτειών ὅρισε τήν 30η Μαΐου 1918 ὡς ἡμέρα προσευχῆς γιά τήν εἰρήνη, ἡ Σκοπιά πρότρεψε τούς Σπουδαστές τῆς Γραφῆς νά συμμετάσχουν καί ἐκεῖνοι στήν τήρησή της. Μερικοί ἀδελφοί ἀγόρασαν ὁμόλογα γιά νά ὑποστηρίξουν οἰκονομικά τίς πολεμικές προσπάθειες, ἐνῶ κάποιοι λίγοι πῆγαν μάλιστα στά χαρακώματα μέ ὅπλα καί ξιφολόγχες. Ἐντούτοις, θά ἦταν λάθος νά συμπεράνουμε ὅτι οἱ Σπουδαστές τῆς Γραφῆς αἰχμαλωτίστηκαν ἀρχικά ἀπό τή Βαβυλώνα τή Μεγάλη ἐπειδή χρειάζονταν διόρθωση καί διαπαιδαγώγηση».
Ἄπό τό 1914 ἕως τό 1919 λοιπόν κάποιοι ὀπαδοί τῆς ἑταιρίας χρειάζονταν «διόρθωση καί διαπαιδαγώγηση», γιατί «Δέν ἦταν ὅλα ὅσα ἔκαναν οἱ Σπουδαστές τῆς Γραφῆς τό διάστημα 1914-1919 σέ ἁρμονία μέ τίς Γραφικές ἀρχές». Ὄχι μόνο, ἀλλά μερικοί «αγόρασαν ομόλογα για να ὑποστηρίξουν οἰκονομικά τίς πολεμικές προσπάθειες, ἐνῶ κάποιοι λίγοι πῆγαν μάλιστα στά χαρακώματα μέ ὅπλα καί ξιφολόγχες». Δηλαδή, ὑποστήριξαν καί ὑπηρέτησαν τήν «Μεγάλη Βαβυλώνα».
Στή συνέχεια, ἡ ἑταιρία κάνει ἀκόμα μιά ἀλλαγή στίς διδασκαλίες της, καθώς γράφει:
2016. «Σκοπιά», 15/11/2016, σελ. 30: «Τά ἐδάφια Μαλαχίας 3:1-3 περιγράφουν τόν καιρό —ἀπό τό 1914 ὡς τίς ἀρχές τοῦ 1919— κατά τόν ὁποῖο οἱ χρισμένοι «γιοί τοῦ Λευί» θά ὑφίσταντο μία περίοδο ἐξαγνισμοῦ. Στη διάρκεια εκείνου του καιρού, ο Ιεχωβά Θεός, «ὁ ἀληθινός Κύριος», συνοδευόμενος ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν «ἀγγελιοφόρο τῆς διαθήκης», ἦρθε στόν πνευματικό ναό γιά νά ἐπιθεωρήσει ὅσους ὑπηρετοῦσαν ἐκεῖ».
Πρόκειται γιά τόν περίφημο «καθαρισμό τοῦ ναοῦ», ἕνα θέμα πού ἔχει ἀπασχολήσει τήν ἑταιρία ἀρκετές φορές στό παρελθόν, μέ τελευταία ἡμερομηνία τό 1918 («Σκοπιά» 15/5/1998) καί μάλιστα τήν περίοδο μετά τίς 26/3/1918, καθώς τότε «ὁ Χριστός νίκησε τό διάβολο» («Γεννηθήτω τό θέλημά σου», 1964) καί ἄρα ἦταν πλέον ἐλεύθερος νά ἀναλάβει τόν καθαρισμό. Τώρα,ἡ ἑταιρία μεταφέρει τό γεγονός σέ ἕνα εὐρύτερο διάστημα, γιά λόγους πού μόνο ἡ ἴδια γνωρίζει.
Ἀπό τά παραπάνω ἐξάγεται τό ἑξῆς συμπέρασμα: Ἄν ἡ Ἐκκλησία ἔπεσε σέ ἀποστασία, ὅπως θέλει καί διδάσκει ἡ «Σκοπιά» μέχρι σήμερα, τότε κανείς, ἐκτός αὐτῆς, δέν θά μποροῦσε νά ἑρμηνεύσει τίς Γραφές θεόπνευστα, καθόσον μόνο ἡ Ἐκκλησία εἶναι «στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α΄ Τιμ. γ΄ 15). Ἐξάλλου, ὁ Κύριος διεβεβαίωσε ὅτι «πῦλαι ἄδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. ιστ΄ 18), ὅτι θά εἶναι μαζί της «ἔως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. κη΄ 20) καί ὅτι ὁ Παρἀκλητος θά τήν ὁδηγεῖ «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν» (Ἰω. ιστ΄ 13). Ἑπομένως, μόνη Αὐτή εἶναι ὁ γνήσιος καί μοναδικός ἑρμηνευτής τῶν Γραφῶν.
Ἡ «Σκοπιά» διδάσκει πολλές ἀντιγραφικές διδασκαλίες, τίς ὁποῖες μάλιστα ἀλλάσσει κατά καιρούς. Δέν ἔχει λοιπόν καμία σχέση μέ τήν ἱστορική Ἐκκλησία τῶν Ἀποστόλων τοῦ Χριστοῦ.
Ἄλλωστε, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος προειδοποίησε ὅτι: «Βλέπετε μή πλανηθῆτε∙πολλοί γάρ ἐλεύσονται ἐπί τῷ ὀνόματί μου λέγοντες ὅτι ἐγώ εἰμι καί ὁ καιρός ἤγγικε. Μή πορευθῆτε ὀπίσω αὐτῶν»(Λουκ. κα΄ 8).
πηγή: Μητρόπολη Κηφισσίας
