Ο Άγιος Στυλιανός ως Προστάτης των παιδιών του κόσμου
Στις 26 Νοεμβρίου κάθε χρόνο η Εκκλησία μας, μεταξύ άλλων Αγίων τιμά και την μνήμη του Οσίου Στυλιανού του Παφλαγόνος, ο οποίος εικονίζεται να κρατάει ένα παιδί συνήθως ή πολλά μικρά παιδιά στην αγκαλιά του και αυτό φυσικά όχι τυχαία. Ας δούμε σύντομα το βίο του έχει πράγματι πολύ ενδιαφέρον:
Του π. Αντωνίου Χρήστου
Αγαπητοί αναγνώστες, είναι σίγουρο ότι όλοι συγκλονιζόμαστε ως πρόσωπα αλλά και γενικότερα ως κοινωνία, όταν κατά καιρούς ακούμε και αποκαλύπτονται περιπτώσεις κακοποιήσεως ή σεξουαλικής εκμεταλλεύσεως ανηλίκων, είτε αυτά βρίσκονται στις οικογένειές τους είτε σε δομές και ιδρύματα! Δυστυχώς η τρέχουσα επικαιρότητα στη χώρα μας, λες και πρόκειται για μάστιγα ή πανδημία, ξεφυτρώνουν περιστατικά, σαν τα μανιτάρια το ένα μετά το άλλο, που πλέον από μεμονωμένα περιστατικά μοιάζουν με κοινές πρακτικές και φυσικά αντί να τραυματίζονται αθώες και παιδικές ψυχές έπρεπε να προστατεύονται ιδιαίτερα στην πιο τρυφερή τους ηλικία!
Σε αυτή την πρακτική καταρρέει δυστυχώς στα μάτια μας και η ελπίδα που είχαμε για ένα καλύτερο αύριο, αφού όλοι κοιτάμε αποσβολωμένοι όσα ακούγονται και αποκαλύπτονται για πολυβραβευμένες δομές πρότυπο που όλοι είχαμε σε εκτίμηση και όλοι ευχόμαστε να είναι ψέματα και ένα «κακό όνειρο», που θα «ξυπνήσουμε» και δεν θα ισχύει τίποτα, όλα θα είναι σαν πριν! Αν όμως δεν γίνει αυτό, τι γίνεται δεν έχουμε ελπίδα; Για να ανατρέξουμε στην Εκκλησία και στο Συναξάρι της να δούμε μήπως υπάρχει και το ξεχνάμε! Ακολουθήστε μας!
Στις 26 Νοεμβρίου κάθε χρόνο η Εκκλησία μας, μεταξύ άλλων Αγίων τιμά και την μνήμη του Οσίου Στυλιανού του Παφλαγόνος, ο οποίος εικονίζεται να κρατάει ένα παιδί συνήθως ή πολλά μικρά παιδιά στην αγκαλιά του και αυτό φυσικά όχι τυχαία. Ας δούμε σύντομα το βίο του έχει πράγματι πολύ ενδιαφέρον: Ο Όσιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία και ήταν τέκνο μιας πλούσιας και ευσεβής οικογένειας. Ενώ τα χρήματα και τα υλικά αγαθά δεν έλειπαν στην οικογένεια, παρόλα αυτά, διδάχτηκε ο Στυλιανός από νωρίς από τους γονείς του να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων και όχι να το οικειοποιείται αποκλειστικά και κυρίως να ελέγχεται από αυτό και από τις κοσμικές ηδονές. Μεγαλώνοντας ο Όσιος και έχοντας αυτή την ανατροφή και λιτή ζωή, όταν κοιμήθηκαν οι γονείς και δεν είχε πλέον κάτι να τον κρατάει στον κόσμο, διαμοίρασε όλη την πλούσια κληρονομιά του και πήγε σαν ασκητής στην έρημο. Εκεί γνωρίστηκε με άλλους ασκητές, που ζούσε μαζί τους με αδελφική αγάπη, χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια. Δεν λύπησε ποτέ κανένα, μεγάλη του χαρά μάλιστα, ήταν να επαναφέρει τη γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Η φήμη της θαυμαστής ασκητικής του ζωής γρήγορα έφθασε και εξαπλώθηκε μέχρι τις πόλεις, και πολλοί έτρεχαν να τον βρουν για να ζητήσουν απ’ αυτόν τις πνευματικές του οδηγίες.
Ο όσιος Στυλιανός, παρά την ερημική και ασκητική ζωή του, που φυσικά δεν διάλεξε τον δρόμο του εγγάμου βίου και της οικογένειας και της απόκτησης και ανατροφής κατά σάρκα τέκνων, εν τούτοις έτρεφε μεγάλη στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά, που τόσο αγαπούσε και ο Κύριος και μας τα έδινε ως παράδειγμα και πρότυπα ως τα μεγαλύτερα για την Βασιλεία Του. Έχοντας αυτό το παράδειγμα του Κυρίου βαθειά στη καρδιά του, υλοποίησε και στον βίο του σε απόλυτο βαθμό. Οπότε και δίδασκε με όλη τη δύναμη της ψυχής του τα εξής: «Αν η ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών, η παιδική ηλικία από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη, απ’ ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων, ακόμη και των ερημιτών ασκητών». Ο Άγιος δεν έμεινε φυσικά μόνο στην θεωρία αλλά κυρίως στη πράξη βοήθησε πολύ τα παιδιά της περιοχής και της εποχής του, αφού πολλές φορές οι γονείς έφερναν προς αυτόν τα παιδιά τους για να τα ευλογεί, όσα ήταν άρρωστα να τα θεραπεύει και τα προστάτευε με την προσευχή του σε όλη τους την ζωή. Επίσης, πολλά άτεκνα ζευγάρια χάρις την θαυματουργική χάρη του Αγίου, που του παραχωρήθηκε από τον Θεό, αποκτούσαν παιδί και πολλά από ευγνωμοσύνη και αναγνώριση λάμβαναν το όνομα του Οσίου. Τέλος, ο Όσιος Στυλιανός κοιμήθηκε πλήρης ήμερων αλλά και αρετών.
Επομένως, μπορεί εμείς οι σύγχρονοι άνθρωποι να απογοητεύουμε, παρ όλες τις καλές μας προσπάθειες και προθέσεις, όμως τα παιδιά δεν είναι χωρίς ελπίδα, έχουν τον φιλάνθρωπο Θεό, τις πρεσβείες και την σκέπη της Παναγίας μας και την προστασία του Αγίου Στυλιανού, που και μετά την κοίμησή του συνεχίζει να προστατεύει και να καθοδηγεί τα παιδιά και τους γονείς τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι δομές και ιδρύματα που ασχολούνται με παιδιά (μεταξύ αυτών και το πρώην ΠΙΚΠΑ Βούλας), το εκκλησάκι τους είναι αφιερωμένο στον Άγιο Στυλιανό και όλα λίγο πολύ έχουν κάτι να διηγηθούν από την προστασία του. Ας τα προστατεύει, λοιπόν, ο Άγιος όλα τα παιδιά του κόσμου, γιατί σαν κοινωνία χάσαμε την παιδικότητα μας, δυστυχώς και είναι ζητούμενο! Ας την ξαναβρούμε! Αμήν!
