Ο Άγγελος προς τον Ιερέα, την ώρα που λειτουργούσε…

“Κοκκάλωσε” ο ιερέας! Εμφανίστηκε ο Άγγελος-Φύλακας του Ναού με πύρινο ξίφος στην Αγία Τράπεζα

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ: Κάποιο βράδυ, πήγε κάπως αργά στην Εκκλησία, γιατί είχε ξεχάσει κάτι, που έπρεπε οπωσδήποτε να το πάρη.

Την ξεκλείδωσε και μπήκε μέσα. Ήταν σκοτεινά.

Από την Ωραία Πύλη, την οποία είχε ξεχάσει ανοιχτή (δεν είχε τραβήξει την κουρτίνα, αφού δεν υπήρχαν και βημόθυρα στην Πύλη), βλέπει έναν αστραφτερό Άγγελο με ξίφος πύρινο στο χέρι, να στέκεται δίπλα στην Αγία Τράπεζα!

Τρόμαξε τόσο πολύ, που τράπηκε σε φυγή!

Φοβήθηκε!…

Φθάνοντας στον Νάρθηκα (ο Ναός ήταν μεγάλος), ακούστηκε μια φωνή: «Στάσου!…».

Στάθηκε, λοιπόν, κοκκάλωσε! μαρμάρωσε!

–Μη φοβάσαι,… του είπε πολύ γλυκά η φωνή. Είμαι ο Άγγελος-Φύλακας του Ναού.

Όταν μία Τράπεζα σε έναν Ναό καθαγιάζεται και γίνεται Αγία, ο Κύριος, ο Παντοκράτωρ, ο «Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων», τοποθετεί έναν ακοίμητο Άγγελο – Φύλακα δίπλα στην Αγία

Τράπεζα.

Καθ’ ον χρόνον έλεγε αυτά ο Άγγελος, ο Ιερεύς ήταν ακίνητος στον Νάρθηκα και άκουγε έντρομος, με την πλάτη προς το Ιερό.

Και συνέχισε με ακόμη πιο γλυκειά φωνή ο Άγγελος:

–Έλα, γύρισε, κλείσε, σε παρακαλώ, την Ωραία Πύλη, που ξέχασες ανοιχτή…

Ο Άγγελος είπε στον Ιερέα «σε παρακαλώ!» Πόσοι από εμάς λέμε στον σύτροφό μας, στο παιδί μας, στον αδελφό μας, στον πλησίον μας,«σε παρακαλώ!»

Πόσοι;

Γύρισε ο Ιερεύς –του είχε φύγει ο φόβος και ο τρόμος · μέσα του βασίλευε γαλήνη–και δεν είδε πλέον τον Άγγελο.

Προχώρησε δισταχτικά, αλλά τώρα χωρίς φόβο· με σεβασμό. Με συστολή και δέος έπιασε την κουρτίνα της Ωραίας Πύλης και σιγά-σιγά την έκλεισε.

Μέσα του όμως άρχισε να αναρωτιέται:

«Μην ήταν φαντασία μου; !… Μήπως ονειρευόμουν;… Μήπως έχω παραισθήσεις;…».

Ως απάντησι όμως, άκουσε μυριάδες φωνές Αγγέλων να ψάλλουν το«Άξιόν εστι».

(Ο Ναός ήταν αφιερωμένος στην Υπεραγία Θεοτόκο).

Δεν άντεξε στο άκουσμα της γλυκειάς αυτής αγγελικής ψαλμωδίας και λιποθύμησε! Έπεσε κάτω !…

Όταν ύστερα από λίγο συνήλθε, πήγε σπίτι του και δεν μίλησε σε κανέναν. Μετά από 15 χρόνια, μου τα διηγήθηκε, λίγο πριν από τον θάνατό του.

Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Αναγνωστοπούλου, Ερμηνεία στην Θεία Λειτουργία μέσα από πραγματικά γεγονότα και εμπειρίες Αγίων, Ιερέων, Μοναχών και Πιστών, Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία.