Ο αββάς Ιωάννης Κολοβός για την ταπεινοφροσύνη
Ο Κολοβός με την ταπεινοφροσύνη του έχει κρεμάσει τη σκήτη ολόκληρη στο μικρό του δακτυλάκι
Ψηλότερα απ’ όλες τις αρετές, συνήθιζε να λέγη ο Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός, στέκονται ο φόβος του Θεού και η ταπεινοφροσύνη.
Κάποτε ρώτησε έναν από τους επισκέπτας του, ποιός νόμιζε πως πούλησε τον Ιωσήφ.
– Τ’ αδέλφια του, αποκρίθηκε εκείνος.
– Όχι, είπε ο Γέροντας. Η μεγάλη ταπεινοφροσύνη. Δεν μπορούσε τάχα, τη στιγμή που τον πουλούσαν, να διαμαρτυρηθή και να φωνάξη πως είναι αδελφός τους;
Σώπασε όμως κι άφησε να τον δώσουν στους εμπόρους. Αυτή του η ταπείνωσις τον έκανε άρχοντα στην Αίγυπτο.
Άλλοτε πάλι έλεγε:
– Τί ανόητοι που είμεθα εμείς οι άνθρωποι! Πετάμε μακριά το ελαφρότερο φορτίο, την παραδοχή του λάθους μας και το «συγχώρεσε με», και φορτωνόμαστε το πιο βαρύ, τη δικαιολογία.
Ο ίδιος ο Αββάς Ιωάννης ήταν τόσο ταπεινός, που οι Πατέρες της σκήτης συνήθιζαν να λένε γι’ αυτόν:
Ο Κολοβός με την ταπεινοφροσύνη του έχει κρεμάσει τη σκήτη ολόκληρη στο μικρό του δακτυλάκι
