Την ημέρα εκείνη, παρότι του ζήτησαν να μη λειτουργήσει, εκείνος δεν δέχθηκε και στο κοινωνικό είπε από την ωραία πύλη: «Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, προσέλθετε».
Γράφει σχετικά η καθηγουμένη Aγνή:
«Ποτέ δεν θα ξεχάσω μια φοβερή μέρα, στα Δεκεμβριανά του ’44, που οι δύο παρατάξεις πολεμούσαν άγρια. Όλμοι, οβίδες, βλήματα έπεφταν στην περιοχή μας. Το μοναστήρι χτυπιόταν από όλα τα μέρη. Βρισκόμασταν στην θεία λειτουργία. Έντρομος ο κόσμος προσπαθούσε να βρει προστασία. Μέσα στον ναό θόρυβος και φόβος, γιατί έπεφταν οι πέτρες και οι σοβάδες της εκκλησίας. Ο καθένας ζητούσε τόπο σωτηρίας. Εκείνη την ώρα, που ο κόσμος ήταν πελαγωμένος, ο άγιος γέροντας βγαίνει στην ωραία πύλη και λέει:
– Να μην κουνηθεί κανένας! Εγώ σας εγγυώμαι, δεν πρόκειται ούτε να σκονισθείτε!
Μας κάλεσε όλους να κοινωνήσουμε και πήγαμε στα σπίτια μας πράγματι χωρίς σκόνη, αν και τα μπάζα, που έπεφταν, είχαν κάνει σωρούς».
Ο Δ. Σ. από την Αθήνα δεν παύει να διηγείται, πως όταν υπηρετούσε στο ναυτικό, το 1952, ήρθε διαταγή, που «λόγω ανωτέρας βίας» ανέβαλλε όλες τις θερινές άδειες. Πήγε και το ανήγγειλε στον παπα-Ιερώνυμο τον Σιμωνοπετρίτη. Εκείνος με το ευγενικό του χαμόγελο τού έδωσε να καταλάβει πως δεν ήταν έτσι.
Επιστρέφοντας λοιπόν στο πλοίο του, ζήτησε από τον ύπαρχο το πρώτο μέρος της άδειάς του. Εκείνος παραξενεύθηκε με την επιμονή του, αφού τους είχε διαβάσει την ρητή διαταγή. Όταν μετά από λίγες ώρες ήρθε νεότερη διαταγή, που ακύρωνε την προηγούμενη, όλοι ζητούσαν να μάθουν, πώς το ήξερε. Τότε τους μίλησε για τον χαρισματούχο γέροντά του και πολλοί από αυτούς θέλησαν να τον γνωρίσουν. Μεταξύ αυτών και δυο κυβερνήτες ναρκαλιευτικών, που για πρώτη φορά εξομολογήθηκαν και έμειναν πιστά τέκνα του μέχρι την κοίμησή του.
Από το βιβλίο: ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ. Τόμος πρώτος. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2008, σελ. 15