Ο Δημητριάδος Ιγνάτιος για την Κυριακή των Βαΐων
Μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνατίου για την Κυριακή των Βαΐων.
«…όθεν και ημείς ως οι παίδες, τα της νίκης σύμβολα φέροντες, σοι τω νικητή του θανάτου βοώμεν· Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου».
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Σήμερα γιορτάζουμε Πάσχα πριν από το Πάσχα. Σήμερα θαυμάζουμε το πέρασμα του Θεού από την μεγαλοσύνη Του στην ανθρώπινη ευτέλεια, λίγο πριν απολαύσουμε, την επομένη Κυριακή, το πέρασμα του ανθρώπου από την θνητότητα στην αφθαρσία της Αναστάσεως. Περνάει σήμερα ο ταπεινός Ιησούς στο κατώφλι της χαρμολύπης της Μεγάλης Εβδομάδας, για να περάσουμε εμείς, σε λίγες ημέρες, στην αψίδα του θριάμβου της Αναστάσεως, που οδηγεί σε μια ατέλειωτη Πεντηκοστή.
Χθες, νίκησε τον θάνατο στο πρόσωπο του Λαζάρου. Μας έδειξε πως η κοινή ανάσταση είναι αυτό που μας περιμένει και αυτό που μας αξίζει. Τώρα, ως Νικητής του θανάτου, έρχεται στα Ιεροσόλυμα της αμαρτίας και της κακίας, στην κοινωνία της ανισορροπίας και της υποκρισίας. Ως απόλυτος εξουσιαστής της ανθρώπινης ύπαρξης, έρχεται σήμερα να σκύψει τον παντοδύναμο αυχένα Του στο πλάσμα της αγάπης Του. Με απόλυτη επίγνωση έρχεται ο Δημιουργός να υποφέρει από το δημιούργημά Του. Εισέρχεται πανηγυρικά, χαρούμενα και θριαμβευτικά στην αρένα όπου θα ματώσει, θα ιδρώσει, θα πονέσει, θα κλάψει, θα προδοθεί και θα σφαγιασθεί σιωπηλά και με αξιοπρέπεια, σαν άκακο αρνί, από τον μεγάλο σφαγέα της ανθρωπότητας, το διάβολο. Έρχεται με την αρχοντιά του μεγάλου πρωταγωνιστή για να προστεί στο σημαντικότερο δράμα που παίζεται πάνω στο παλκοσένικο του σύμπαντος. Είναι το δράμα της κακίας, που θέλει να θάψει την αγάπη. Είναι το δράμα του σκότους, που θέλει να θάψει το φως. Είναι το τραγικό δράμα της άγνοιας, που θέλει να θάψει την όντως αλήθεια. Είναι το μάταιο δράμα του θανάτου, που ζητάει να καταπιεί την ζωή. Με την αξιοπρέπεια του αθώου έρχεται ο Αναμάρτητος να δικαστεί για τις αμαρτίες των δικαστών Του. Το ταπεινό ονάριο Τον κουβαλάει στην πλάτη του, επειδή ο άνθρωπος αρνήθηκε να Τον κουβαλήσει στην καρδιά του. Διαλέγει το άλογο πλάσμα για να καθίσει, αφού η λογική ανθρωπότητα δεν του παρείχε «τόπον εν τω καταλύματι» και αφού για μια ζωή δεν είχε «που την κεφαλήν κλίνη». Δέχεται τις ζητωκραυγές των μικρών παιδιών, διότι αυτά είναι η ελπίδα του κόσμου. Οι δικές τους καρδιές απέμειναν καθαρές, για να δεχθούν τις κρυστάλλινες μαρμαρυγές της πεντακάθαρης και παντοδύναμης θυσιαστικής αγάπης. Δέχεται να πατήσει στα πανωφόρια και στα λουλούδια της άδολης υποταγής τους και του ενθουσιασμού τους, διότι αυτά τα μικρά παιδιά παροτρύνουν την κοινωνία να καταλάβει πως η λογική και οι τυπικότητες δεν συλλαμβάνουν τα μυστήρια του Θεού. Η αγάπη και η ταπείνωση είναι οι δυνάμεις που ανοίγουν την ανθρώπινη καρδιά στο Νικητή του θανάτου. Αποδέχεται σήμερα τον δίκαιο έπαινο και σκύβει μετρημένα την άμετρη σοφία Του, για να ευλογήσει όλ’ αυτά τα πρόσωπα που σε λίγες ημέρες θα τα σκάψει η παράλογη κακία και χαραγμένα από έναν πρωτόγονο φανατισμό θα φωνάξουν εναντίον Του το «άρον, άρον σταύρωσον αυτόν»! Ευλογεί όλους αυτούς που Τον υποδέχονται με χαμόγελα ιερού ενθουσιασμού, για να Τον οδηγήσουν σε λίγο κυνικά στον Γολγοθά και για να μεταστρέψουν τα χαμόγελα του θαυμασμού σε κακόηχα και κακοήθη γέλια κοροϊδίας και χλευασμού.
Πανηγυρίζουμε σήμερα αυτήν την απέραντη αρχοντιά του Ιησού. Χαιρόμαστε οι πιστοί για Εκείνον, ο οποίος γίνεται το μεγάλο θύμα που έρχεται προς εμάς. Του χαρίζουμε κι εμείς τους λιγοστούς ιδρώτες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, για να Του σιγοψιθυρίσουμε μέσα στην απέραντη αμαρτωλότητά μας πως είμαστε κοντά Του ακόμη και όταν Τον προδίδουμε, πως Τον αγαπάμε, ακόμη και όταν προσθέτουμε καρφιά στις πληγές Του, πως Τον αγκαλιάζουμε νοερά, όταν Τον βλέπουμε να ανηφορίζει το μονοπάτι του πόνου για την σωτηρία μας. Του απλώνουμε τα πανωφόρια της εξυπνάδας και των υποτιθέμενων προσόντων μας, ό,τι πολυτιμότερο νομίζουμε πως έχουμε, για να γνωρίσουμε την αληθινή σοφία και την απέραντη ομορφιά της αγάπης Του. Γιορτή μεγάλη κάνουμε στις εκκλησιές μας για Εκείνον που έρχεται να ποτίσει με το Αίμα Του την κτυπημένη από την αμαρτία ύπαρξή μας και να ταΐσει με την σάρκα Του όλους εμάς, τους εξόριστους στην μακρινή χώρα της ανυπακοής, τους πεινασμένους για ζωή και περίσσευμα ζωής. Του χαρίζουμε τ’ αγριολούλουδα και τα ξερόκλαδα της φτωχής προσευχής μας, που τα κόψαμε από τα πλούσιο δέντρο της Ορθόδοξης Παράδοσης, και τα προσφέρουμε σ’ Εκείνον, που είναι ο μόνος που μπορεί να τα εκτιμήσει και να μας δώσει ως αντίδωρο τα θαλερά δαφνόφυλλα της ευλογίας Του, «τα της νίκης σύμβολα». Αυτά είναι τα σημάδια της δύναμής Του, που μπορούμε να τα κραδαίνουμε απέναντι στους ορατούς και αοράτους επιβούλους της ύπαρξής μας.
Γιορτάζουμε σήμερα, διότι είμαστε οι σύντροφοι του Νικητή, οι συνοδοιπόροι Του. Αυτοί που καθόμαστε μαζί Του στο Μυστικό Δείπνο και γευόμαστε «άρτον ζωής αιωνιζούσης». Αυτοί που στεκόμαστε ενεοί κάτω από το Σταυρό Του, όχι μόνο για να συγκινηθούμε συναισθηματικά, αλλά και για να συγκλονιστούμε υπαρξιακά και να φωνάξουμε μυστικά και αθόρυβα: «αληθώς Θεού Υιός ην ούτος». Γιορτάζουμε σήμερα την θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στις καρδιές μας. Τον υποδεχόμαστε μ’ έναν ιερό ενθουσιασμό, διότι ξέρουμε πως στον προσωπικό μας Γολγοθά, που τον συνθέτουν οι καθημερινές μας δοκιμασίες, σταυρωνόμαστε κι εμείς δίπλα Του σαν τους ληστές. Σήμερα Εκείνος έρχεται ήρεμα και χαρούμενα μέσα μας, για να μας δώσει την ευκαιρία να φωνάξουμε πάνω στην ώρα του πόνου και της αγωνίας με μετάνοια, όπως ο εκ δεξιών ληστής, το «μνήσθητί μου Κύριε εν τη βασιλεία σου». Έρχεται με διάθεση να μας διαβεβαιώσει ότι «αληθώς σήμερον μετ’ εμού έση εν τω Παραδείσω»! Αρκεί μέσα μας να βρει τον αγώνα της μετάνοιας, την διάθεση της ταπείνωσης και την προοπτική της αγάπης για τους άλλους.
Συνοδοιπορούμε αυτήν την Κυριακή των Βαΐων, μαζί με το Λυτρωτή κι εμείς στα σύγχρονα Ιεροσόλυμα του πόνου, της μοναξιάς, της απανθρωπίας και της ύβρεως. Καλούμαστε, ως αθόρυβοι και διακριτικοί μαθητές Του, να σκορπίσουμε γύρω μας το ανοιξιάτικο άρωμα της ελπίδας και το αειθαλές εαρινό μήνυμα πως η αμαρτία δεν θα κερδίσει τον κόσμο. Ο θάνατος δεν θα θάψει τον άνθρωπο. Ο φόβος δεν θα παγώσει τον κόσμο. Ο κάθε Γολγοθάς υπάρχει απλώς για να γίνεται πιο χαρούμενη η Ανάσταση που τον ακολουθεί. Πάντα υπάρχει Ανάσταση και πάντα θα θριαμβεύει. Αυτή προτυπώνουμε σήμερα με την παρουσία μας στον Ναό και με τα πράσινα κλαδιά στα χέρια μας. Αυτή σας εύχομαι στοργικά μ’ όλη μου την πατρική αγάπη να βιώσετε όχι μόνο την επομένη Κυριακή, αλλά σ’ ολόκληρη τη ζωή σας. Είθε να είστε τα φωτόμορφα τέκνα του Αναστημένου θριαμβευτή, που με τα σύμβολα της νίκης θα δίνετε στο βρώμικο και κουρασμένο κόσμο μας τη χαμένη χαρά και ελπίδα. Καλή Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα και αγιασμένο με μετάνοια, χαρούμενο και με υγεία ψυχής και σώματος ευλογημένο Άγιο Πάσχα.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ
