Ο Γέρων Γερβάσιος της Πάτρας για τις εκτρώσεις
Στην εφημ. «Κιβωτός της Ορθοδοξίας»
Συνήθιζε να λέγει ο άγιος Γέρων Γερβάσιος της Πάτρας: «Εγώ παιδιά μου, είμαι σήμερα και αύριο δεν είμαι. Αλλά να θυμηθείτε αυτό που θα σας πω. Στην ανθρωπότητα θα έλθουν πολλά δεινά. Αιτία αυτών των δεινών που έρχονται αλλά και που υπάρχουν στον κόσμο, είναι το αθώο αίμα που χύνεται ποταμηδόν καθημερινά από τις εκτρώσεις. Μόνο στην χώρα μας την Ελλάδα, φονεύονται διακόσιες χιλιάδες (200.000) παιδιά ετησίως.
Τα έμβρυα, αυτά τα οποία δεν θεωρούν πολλοί γιατροί ότι κάθε ένα είναι πλήρης άνθρωπος, αυτά εκδικούνται. Για το αμάρτημα αυτό δεν υπάρχει έλεος. Εξεικονισμένο και μη εξεικονισμένο, έστω και μιας ώρας να είναι η σύλληψης, το παιδί αυτό κατά την ημέρα της Κρίσεως θα αναστηθεί, όπως και όλοι οι άνθρωποι, σε ηλικία τριάντα τριών (33) ετών, αλλά τυφλό, λόγο που δεν το άφησαν να γεννηθεί και να λάβει το Άγιο Βάπτισμα.
Κατά την ημέρα αυτή, θα ζητήσει φοβερό λόγο από τον γιατρό σφαγέα, από τον δυστυχή και άβουλο πατέρα, αλλά πολύ περισσότερο από την φόνισσα μητέρα του, γιατί το έστειλε και το παράδωσε στην σφαγή έτσι αφώτιστο. Ποιος το έχει αυτό το δικαίωμα;».
Και κατέληγε με παράπονο και δάκρυα: «Θα προτιμούσα να σας ασπαστώ, κατά την κηδεία σας, νεκρές, ως πόρνες και αμαρτωλές, παρά σαν μητέρες φόνισσες με εκτρώσεις».
