Ο καιρός
Δεν θα μιλήσω για τον καιρό που μας ενημερώνουν τα δελτία ειδήσεων. Αυτό είναι η αφορμή, για να μιλήσω για έναν άλλο «καιρό».
Σε όλους θα έτυχε να συναντηθούν με γνωστούς ή και αγνώστους σε χώρους που ταξιδεύουν ή σε χώρους εργασιών, σε στιγμές αναμονής, με χρόνο σύντομο ή άνετο. Η πρώτη κουβέντα σ’ αυτή τη συνάντηση είναι ο καιρός.
– Ανέβηκε πάλι η θερμοκρασία.
– Ναι!
Είναι ως να του λες «παράτα με, δεν θέλω να μιλώ μαζί σου».
– Άραγε θα βρέξει σήμερα;
– Μακάρι. Έχουμε ανάγκη από βροχές. Τι γίνονται στο σπίτι;
Είναι ως να του λες «θέλω να έχω διάλογο μαζί σου».
Τελικά τα μηνύματα που εκπέμπουμε κι όχι τα λόγια από μόνα τους είναι που εκφράζουν τη βαθειά ανάγκη ή όχι για επικοινωνία. Η δυσκολία της έκφρασης γι’ αυτή την ανάγκη δεν διαγνώνεται, παρά αν αφεθεί ο άνθρωπος στα χέρια έμπειρου άλλου ανθρώπου, με γνώσεις και κυρίως με τη γνώση της αγάπης, να κατέβει στα σκοτεινά δωμάτια της ψυχής και να φωτίσει τις κρυμμένες απογοητεύσεις, τον απωθημένο πόνο, την καταχωνιασμένη οργή.
Η επικοινωνία, αν γίνεται με ειλικρίνεια, άνεση, αβίαστα και ελεύθερα, ανοίγει την καρδιά στον ωραίο και μεγάλο κόσμο της σχέσης, που διευρύνει το πρόσωπο και προκαλεί ανείπωτη χαρά. Βέβαια, κάθε ωραίο και μεγάλο είναι και δύσκολο. Οι άνθρωποι είναι απρόβλεπτοι. Η προσπάθεια για σχέση είναι ρίσκο. Μπορεί να σου ανοίξει διάπλατα την καρδιά του ή να σου την κλείσει κατάμουτρα. Αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή για ζωή από τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Ο Χριστός ίδρυσε την Εκκλησία που ’ναι κοινωνία προσώπων στο όνομά Του. Δεν ίδρυσε μια ακόμα θρησκεία. Κι είπε πως ο άνθρωπος ολοκληρώνεται μέσα σ’αυτήν, αν αγαπά το Θεό και τους αδελφούς Του, δηλαδή όλο τον κόσμο. Στηριγμένοι στο «κατ’ εικόνα Του», που όλοι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν, μπορούμε να προσδοκούμε στην ανταπόκριση του άλλου, όταν κινηθούμε προς αυτόν καλώντας τον, με αφορμή ενδεχομένως τον καιρό, να επικοινωνήσει απλά και ουσιαστικά.
Είναι τραγικό να βλέπεις παιδιά, νέους αλλά και μεσήλικες, να συναντώνται και, αντί να μιλούν, να κοιτάζει ο καθένας το κινητό του, να στέλλει μηνύματα ή να μιλά στο τηλέφωνο. Είναι παράξενο που γέμισε ο κόσμος από τα λεγόμενα «ψυχολογικά προβλήματα»; Μόνος, χωρίς σχέση και επικοινωνία, πώς θα μοιραστεί τον πόνο, την απογοήτευση, τη χαρά και την επιτυχία του;
Μέσα σ’ αυτή την πραγματικότητα η Εκκλησία, όχι ως θεσμός ή καθίδρυμα αλλά ως γεγονός ζωής, ως εν Χριστώ κοινωνία προσώπων, καλεί, για να νικήσουμε τη φιλαυτία μας, να κινηθούμε ο ένας προς καρδιακή συνάντηση με τον άλλο, για να θεραπευτούμε, να ολοκληρωθούμε, να σωθούμε!
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος
