Ο όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης για τα μνημόσυνα
Τα Σαρανταλείτουργα – έλεγε ο Γέροντας Ιάκωβος – έχουν μεγάλη αξία για τις ψυχές των ανθρώπων. Για τους ζώντας και τους τεθνεώτας.
Άλλο (είναι) η προσευχή και άλλο η ελεημοσύνη. Και η ελεημοσύνη πιάνει (βοηθά) την ψυχή του ανθρώπου. Αλλά άλλο (είναι) το μνημόσυνο, η προσευχή. Διότι έτσι τα βρήκαμε. Έτσι είναι. Και από τους Αποστολικούς χρόνους. Αυτά, παιδιά μου, είναι εξ αμνημονεύτων χρόνων. Δεν μπορεί κάποιος να κόψη αυτά τα πράγματα.
Σηκωνόμαστε την νύχτα για να μνημονεύσωμε αυτά τα ονόματα. Έχομε χιλιάδες ονόματα, περίπου 20-30 χιλιάδες ονόματα. Είναι ευεργέται του Μοναστηριού, από πριν 38 χρόνια που ήρθα στο Μοναστήρι. Άλλος με έδωσε αυτό το ποτηράκι, άλλος αυτό το φλυτζανάκι, αυτό το νάυλον, άλλος την λάμπα, άλλος μία εικονίτσα, άλλος ένα καδράκι, άλλος εκείνο τον μπουφέ, άλλος ένα ρολόι, και έχω τα ονόματά τους από το 1952 που χειροτονήθηκα ιερέας του Υψίστου και τα μνημονεύω. Αυτοί φύγαν απ’ την ζωή οι περισσότεροι.
Τα Σαρανταλείτουργα βοηθούν πολύ. Έχει μεγάλη αξία η μερίδα που βγάζει ο ιερέας, όταν διαβάζωμε αυτά τα ονόματα. Τα παίρνει κάθε πρωί Άγγελος Κυρίου, διότι την ώρα που αρχίζει η προσκομιδή κατεβαίνουν Άγγελοι Κυρίου. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έβλεπε την ώρα που άρχιζε η προσκομιδή απ’ την σκεπή απάνω της Εκκλησίας να πετάνε λευκοφόρα παλληκάρια, Άγγελοι Κυρίου. Και σε κάθε Χριστιανό στεκόταν Άγγελος Κυρίου, ο φύλακας του ανθρώπου, της ζωής του. Και μέσα το Ιερό γεμάτο Άγγελοι και έπαιρναν την αναφορά αυτή, να την πάνε στον θρόνο του Θεού. (Αυτά) παιδιά μου, τα ‘λεγε ένας Πατριάρχης.
Είναι απαραίτητα όλα τα μνημόσυνα για την ανάπαυση των ψυχών. Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν πολυτελή μνημόσυνα, κάνουν περιττά έξοδα. Η ψυχή ζητάει απλά πράγματα. Να βράσωμε μία χούφτα στάρι και να είμαστε καθαροί, να ζυμώσωμε και το πρόσφορο με προσευχή. Να τα πάμε στην Εκκλησία, στην θεία Λειτουργία να μνημονευθούν τα ονόματα των “κεκοιμημένων” και να ψάλλουν τα μνημόσυνα.
Αυτά τα μνημονεύματα τα θέλουν οι ψυχές και βλέπουν άνεση και οι πεθαμένοι εκεί που είναι, διότι πεθαίνουν τα σώματα, αλλά ψυχικώς όμως ζουν τα πνεύματα αυτά.
Από το βιβλίο: Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες), σελ. 86. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.
