Πριν αρχίση τις συμβουλές του ο παπά Τύχων, είχε τυπικό να κάνη πρώτα προσευχή, να επικαλεσθή το «Αγιο Πνεύμα, για να τον φώτιση, και αυτό συνιστούσε και στους άλλους.
Έλεγε: «Ό Θεός άφησε το Άγιο Πνεύμα, για να μας φωτίζη. Αυτό είναι νοικοκύρης. Γι’ αυτό και ή Εκκλησία μας αρχίζει με το Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας». Ενώ έλεγε αυτά για το Άγιο Πνεύμα, αλλοιωνόταν το πρόσωπο του, και πολλοί ευλαβείς άνθρωποι την έβλεπαν αυτή την αλλοίωση. Είπε γέρων:
– Κάποτε πήγε ένας μοναχός σ` ένα κελί που ήταν καθαρό, περιποιημένο,
αρχοντικό επίσημο.
Είπε: «Όπως είναι η καρδιά του Γέροντα έτσι είναι και το κελί του».
Πήγε σ` ένα άλλο που ήταν ακατάστατο, αραχνιασμένο κι άνω – κάτω.
Είπε: «Ο Γέροντας είναι καλός, ασχολείται συνέχεια με τα πνευματικά, και δεν έχει καθόλου καιρό για τα υλικά».
Ήταν αγαθός ο μοναχός αυτός και τα έβλεπε όλα όμορφα. Ότι είσαι αυτό
βλέπεις, ότι ζητάς αυτό βρίσκεις.
Εκ του Γεροντικού