Ο πλούτος της νεολαίας μας
Ο πλούτος της νεολαίας μας, του αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, Θεολόγου-Διδάσκοντος Παν/μίου Πειραιώς, για το ΔΟΓΜΑ.gr.
Στην αυριανή ευαγγελική περικοπή θα συναντήσουμε τον Χριστό να θεραπεύει έναν νέο. Το δαιμόνιο που τον είχε κυριεύσει, τον έκανε επικίνδυνο ακόμα για την ίδια την ζωή του, αφού όταν εκδηλωνόταν πότε έπεφτε στο νερό και πότε στην φωτιά. Οι μαθητές του Ιησού δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα όταν σ΄ αυτούς κατέφυγε ο πατέρας του. Μόνη ελπίδα ήταν, όπως και είναι, Εκείνος. Η εξουσία Του στα δαιμόνια δεδομένη, το θαύμα γίνεται.
Νέος λοιπόν ο αποδέκτης της θεραπευτικής δύναμης του Χριστού και δεν είναι μόνο αυτός. Εκπροσωπεί την νέα γενιά όλων των εποχών που συμπεριφέρεται άθελά της σαν δαιμονισμένη, που πότε πέφτει στο νερό της απογοήτευσης και πότε στην φωτιά των παθών. Είναι πάμπτωχη η νεολαία σήμερα, είναι εκείνη που επαιτεί στην γωνιά του μέλλοντος της και δυστυχώς εισπράττει λίγα, κάποιες φορές και κάλπικα, νομίσματα.
Πρέπει να θυμηθούμε την προ ετών αγοροπωλησία κρατικών τραπεζών. Οι απεργίες έδιναν την θέση τους στις διαδηλώσεις και το αντίθετο. Όλες οι πλευρές έλεγαν ότι διασφάλιζαν καλούς όρους για το συμφέρον των τραπεζών. Οι αμφισβητήσεις για την ορθότητα των επιχειρημάτων βέβαια δεν έλειψαν.
Η νεολαία μας, έχει την δική της τράπεζα που κάποιοι, δήθεν έξυπνοι, την πούλησαν όσο – όσο σε ξένα συμφέροντα. Κατάντησαν την νεολαία ανήμπορη να επιζήσει και έτσι τρικλίζει και δαιμονίζεται. Αιτία είναι η πείνα που την καταδίκασαν. Πείνα πνευματική. Λίγο – πολύ όλοι είναι χορτασμένοι από υλικό φαγητό.
Σ’ αυτή την τράπεζα τα νιάτα μας κατέθεταν καθημερινά τα όνειρά τους. Περίμεναν ύστερα να λάβουν σαν τόκο ένα καλύτερο αύριο, σωστές και ανθρώπινες συνθήκες ζωής και εργασίας. Ήθελαν να ζήσουν ένα καλύτερο μέλλον, όχι σαν το παρελθόν, κακομοίρικο και σκυθρωπό. Γελάστηκαν όμως ! Πού πήγε ο πλούτος της νεολαίας μας;
Η τράπεζα νεολαίας κάποια στιγμή άλλαξε χέρια, πέρασε σε ξένα συμφέροντα. Την εκμεταλλεύονται όλοι εκείνοι που την σπρώχνουν καθη-μερινά στα ναρκωτικά και σε ψεύτικες χαρές, σε παρατράπεζα δηλαδή. Την γυμνώνουν από αξίες, από σεβασμό σε θεσμούς (με αφορμή μικρά ή μεγάλα σφάλματα των εκφραστών τους) και την «μορφώνουν» με μουσικά ακούσματα χαμηλής στάθμης. Με λίγα λόγια, τα νιάτα έγιναν έρμαιο των άλλων.
Είπαμε πιο πάνω για το όπλο της απεργίας, ευτυχώς κάποια στιγμή το βρήκε και η νεολαία μας, σαν μέσο αντίστασης στα διαρκώς αυξα-νόμενα σχέδια των λίγων, και προχώρησε σε απεργία. Θέλει να υπερα-σπίσει τα κεκτημένα της, γι’ αυτό δικαιολογημένο ήταν αυτό το μέσο πίεσης.
Απεργεί η νέα γενιά με το να μην ακολουθεί τους προδότες ή τους ταγούς της κοινωνίας μας, όπου και αν αυτοί βρίσκονται. Οι σφυγο-μετρήσεις δείχνουν την αποδοκιμασία της στα σχέδια των λίγων, δεν δείχνει να τους εμπιστεύεται. Το αύριο, ας το καταλάβουν όλοι, ανήκει στην νεολαία, εκείνη έλαβε την σκυτάλη του 21ου αιώνα.
Ας μην κρεμάσουμε τα νιάτα μας με καρφιά αποδοκιμασίας, ανεργίας, αβεβαιότητας. Ας τα χειροκροτήσουμε για το θάρρος τους και την επιμονή τους για μια καλύτερης ποιότητας ζωή. Αν και φτωχή η νεολαία μας από ιδανικά – έτσι την κατάντησαν και την ήθελαν – είναι πεισματάρα, θα αντέξει στους πειρασμούς και θα βγει νικήτρια. Ο Χριστός όπως θεράπευσε τον δαιμονισμένο που θα ακούσουμε αύριο, θα θεραπεύσει την νεολαία μας. Θα την σώσει από τον πνιγμό και το κάψιμο, θα την κάνει πλούσια σε χαρές και ελπίδες. Εκείνος παραμένει η ύστατη λύση.
