Ο πνευματικός πειρασμός
Όσοι θελήσουν ν’ ασχοληθούν σοβαρά με την πνευματική τους πορεία και ν’ αναπτύξουν τη σχέση τους με το Χριστό, προσπαθώντας να τηρήσουν τις εντολές Του από αγάπη σ’ Αυτόν, θα διαπιστώσουν ότι, μαζί με την απόφασή τους, αρχίζουν και οι ποικίλοι πειρασμοί.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Άλλοι πειρασμοί φανεροί κι άλλοι ύπουλοι, άλλοι εξ αριστερών κι άλλοι εκ δεξιών, άλλοι σαρκικοί κι άλλοι πνευματικοί. Όλοι, όμως, με στόχο να σταματήσουν τον πνευματικό άνθρωπο από το δρόμο που άρχισε, να τον αποθαρρύνουν και να τον θλίψουν.
Ποιος άγιος δεν πειράστηκε; Ποιον άφησε ο πειρασμός απείρακτον; Κι αν πείραξε και το Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, δεν θα κάμει το ίδιο και σε μας;
Το Ευαγγέλιο μάς μιλά για τους τρεις πειρασμούς που ο διάβολος έθεσε στον Κύριο, μετά τη βάφτισή Του από τον Ιωάννη και την τεσσαρακοστή νηστεία Του στην έρημο, υποθέτοντας ότι θα Τον ρίξει και να ματαιώσει έτσι τη σωτηρία του κόσμου.
Ενώ ο πρώτος πειρασμός, στηριγμένος στο ότι «επείνασε ο Ιησούς», αναφέρεται στην απολυτοποίηση των υλικών αναγκών, ώστε να λησμονηθεί η πνευματική διάσταση του ανθρώπου που «ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται», ο δεύτερος πειρασμός είναι καθαρά πνευματικός.
Τον οδηγεί «στην αγία πόλη», την Ιερουσαλήμ, και τον έστησε στο πιο ψηλό μέρος του ναού και του είπε: “Αν είσαι Υιός του Θεού, πέσε κάτω”, αναφέροντάς Του, μάλιστα, και χωρίο από τη Γραφή που βεβαιώνει ότι θα στείλει αγγέλους Του για να τον φυλάξουν από την πτώση.
Είναι ένας ύπουλος πειρασμός που θέτει υπό αμφισβήτηση τη σχέση του Ιησού με το Θεό – Πατέρα Του. Είναι ο ίδιος πειρασμός που έρχεται σε δύσκολες στιγμές του βίου μας και αμφισβητεί την αγάπη του Θεού σε μας. Μας θέτει ερωτηματικά αν όντως ενδιαφέρεται, αν είναι κοντά μας, αν υπάρχει ακόμα. Ο πειρασμός αυτός προχωρεί σε κάτι πιο δυνατό και πιο προκλητικό: να κάμει κάτι ο Θεός που ν’ ανατρέψει τα αρνητικά δεδομένα ή να εμποδίσει τα επερχόμενα κακά. Στην πραγματικότητα, θέλουμε με απτές αποδείξεις, με θαύμα, να επιβεβαιώσουμε το ενδιαφέρον Του σε μας ως παιδιά Του.
Η απάντηση του Ιησού, μέσα από τη Γραφή,: «ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου», δηλαδή «δεν πρέπει να βάλεις σε δοκιμασία τον Κύριον, το Θεό σου», δίνει το πλαίσιο που μπορούμε ν’ αντισταθούμε στον πειρασμό και να ελευθερωθούμε: να εμπιστευτούμε την αγάπη Του που μπορεί να εκφράζεται κι ως παραχώρηση στη δοκιμασία, ως σιωπή, ως ανοχή. Όχι, όμως, ως αδιαφορία αλλά ως προοπτική για να ζήσουμε κάτι άλλο που, ενδεχομένως, η επέμβαση Του ν’ αναιρούσε.
Ο δεύτερος πειρασμός, που δέχτηκε ο Κύριος από το διάβολο, είναι πιο πνευματικός από τον πρώτο, αλλά ο πιο ισχυρός είναι ο τρίτος. Γιατί είναι ο πειρασμός της εξουσίας, που καταδυναστεύει τους ανθρώπους και γι’ αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεχτός απ’ όσους διακονούν, όπως ο Χριστός στην Εκκλησία, τη σωτηρία του κόσμου.
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος
