Πρόκειται για ένα θαυμαστό γεγονός, που έλαβε χώρα στην περιοχή της Μικρής Αγιάννας, του Αγίου Όρους. Ξεκίνησε κάποιος από την Κρήτη με προορισμό το Περιβόλι της Παναγίας. Είχε σκοπό να επισκεφθεί τον εξάδελφό του, Γέροντα Ευθύμιο, ο οποίος εγκαταβίωνε ασκητικά στο κατώτερο μέρος της Μικρής Αγίας Άννας.
Έφθασε από τη Δάφνη με ένα μικρό πλοιάριο στον όμορφο φυσικό ορμίσκο της Σκήτης. Επειδή, όμως, δεν εγνώριζε ακριβώς τα μονοπάτια που οδηγούσαν στην Αγία Άννα, προσπάθησε ν᾿ακολουθήσει τους οδοδείχτες, όσους απ᾿ αυτούς συναντούσε στο διάβα του.
Είναι αλήθεια, πως αν δεν έχεις έμπειρο οδηγό στις περιπατητικές περιπλανήσεις σου στον Άθωνα, πολύ εύκολα μπορείς να χαθείς και να περιφέρεσαι, ώρες και ώρες, γύρω από το ίδιο σημείο – όσο γι᾿ αυτό, ομιλώ και γράφω εκ πείρας! – Πέρνούσε η ώρα και το μονοπάτι τον οδήγησε μπροστά σε μία σπηλιά! Και, πράγματι! Όσα αξιώθηκε να δει, να συναντήσει, σε πολλούς από εμάς φαντάζουν ακατανόητα, ανερμήνευτα, και ανεξήγητα!
Ας αφήσουμε τον ίδιο τον προσκυνητή να μάς διηγηθεί την ιστορία του, όπως την κατέθεσε αργότερα, όταν έδωσε ο Θεός και έφθασε στην περιοχή της Σκήτης: «Γέροντα, από την Αγιάννα βγήκα σ᾿αυτά τα βράχια, δεν ήξερα πού να πάω και τι δρόμο να πάρω για να έρθω εδώ. Με κόπο και πολύ κίνδυνο ανέβηκα ψηλά και βρέθηκε μπροστά μου μια σπηλιά, μπήκα μέσα και είδα πάνω σε πέτρινο κρεβάτι ξαπλωμένον ένα σεβάσμιο Γέροντα να κοιμάται.
Είπα ένα χαιρετισμό και περίμενα απάντηση, ο κοιμώμενος γέροντας δε σάλεψε από τη θέση του και τότε, αφού διαπίστωσα ότι είχε κοιμηθεί τον αιώνιο ύπνο, πλησίασα περισσότερο, και είδα πάνω από το κεφάλι του ένα σταυρό, την εικόνα της Παναγίας και ένα καντηλάκι να καίει.
Έκαμα το σταυρό μου, προσκύνησα τρεις φορές και σκέφθηκα πως, ο γέροντας αυτός, θα είχε πεθάνει τώρα και επειδή δεν προλάβατε να τον θάψετε, ασφαλώς θα τον θάβατε αύριο. Αισθάνθηκα ευωδία μοσχολιβανιού και νόμισα πως κείνη την ώρα είχατε θυμιάσει και φύγατε» (Αυτόθι, σελ. 79-80).
Βέβαια, όταν οι Πατέρες της Σκήτης οδηγήθηκαν στο σημείο που τούς υπέδειξε ο προσκυνητής, βρήκαν τη σπηλιά έρημη, όμως η ευωδία από το μοσχοθυμίαμα παρέμεινε για αρκετές ημέρες ακόμη.
Και αυτό είναι ένα από τα θαυμαστά και πάνυ χαριτωμένα που συμβαίνουν στον Άθωνα. Πολλές φορές ο προσκυνητής, στην προσπάθειά του να εξερευνήσει περπατώντας το Άγιον Όρος, πολλές φορές θα αισθανθεί άρρητη ευωδία να διαχέεται σχεδόν παντού γύρω του, διανθίζοντας κάθε μονοπάτι, κάθε έρημο καλύβι και κάθε ακατοίκητο σπήλαιο που θα συναντήσει.